Na een paar weekjes provinciale rust – die dankzij Bos en Lommerse activiteiten overigens best gevuld waren – weer een fractievergadering. In afwezigheid van Bart, die went aan veel nieuws in korte tijd, en Klaas, die in verre landen van vakantie geniet.
Na het nodige bijpraten een weinig spectaculaire vergadering, ook al omdat de Statenvergadering van volgende week weinig onderwerpen kent. Belangrijkste onderwerp op die agenda is het Waterlands Wonen, waar wij zacht uitgedrukt nogal wat vraagtekens bij hebben. Er lijken overigens nog wel mogelijkheden om het plan in onze richting aan te passen. Daarnaast nog een hoop losse onderwerpen, die ofwel niet interessant genoeg zijn om hier te melden, danwel binnenskamers moeten blijven. Waar ik me wel wat zorgen over maak is de voorbereiding op de Statenverkiezingen van maart 2007. Uit mijn eigen ervaring van de laatste maanden met de deelraadsverkiezingen in Bos en Lommer weet ik dat het een hele klus en dat je echt op tijd moet beginnen. Ik hoop dan ook dat ons provinciaal bestuur zich daarvan bewust is, de eerste tekenen maken mij wat dat betreft een beetje ongerust.
Voor mezelf heb ik in elk geval besloten dat ik graag nog een periode door wil gaan in de Staten. Het is gewoon erg leuk werk dat smaakt naar meer. Sowieso belooft het een interessante campagne te worden, waarin we onze deelname aan deze coalitie moeten verdedigen. Denk dat we ons als serieuze bestuurspartij hebben waargemaakt en ik hoop erg op een vervolg. Maar in welke coalitie dat dan zal zijn?
Hallo Harmen,
Heb je onderstaand bericht al gelezen op de weblof van statenlid F. Agema?
“Moedige Moeders, wezenloze gedeputeerden.
Zo vers het nieuwe jaar in heeft de afgelopen week mij weer een bijzonder dubbel gevoel gegeven. Op 2 januari startte Gedeputeerde Staten (GS) haar campagne “U moet weten waarvoor U betaalt.” geheel in stijl met abri’s, TV-spotjes, radiospotjes en advertenties. Tegelijk hoorde ik op Radio 1 het hartverscheurende relaas van de Moedige Moeders uit Volendam die te kampen hebben met hun kinderen die aan drugs verslaafd zijn.
Enerzijds dus een wezenloos college dat ons met spotjes probeert wijs te maken dat ze zo een goed werk doen, maar anderzijds het nog steeds niet afleren ons geld te stoppen in nutteloze en vooral geldverslindende projecten.
Wist u bijvoorbeeld dat de provincie Noord-Holland in drie jaar tijd 225.000 euro gaf aan een mislukt project van de Milieufederatie Noord-Holland die de verkoop van Biologische Bloembollen (Biobollen) moest stimuleren?
Wat zal die campagne van GS eigenlijk kosten? Wie heeft daartoe besloten? Uit welke post op de begroting wordt deze campagne betaald? Waarom geeft GS met slechts enkele krenten uit de pap een beeld alsof ze zorgvuldig en betrouwbaar met ons gemeenschapsgeld omspringen? Waarom lijkt dit niet verdomd veel op een verkapte verkiezingscampagne in plaats van op een ‘begrotingscampagne’? Dit zijn zomaar een aantal vragen die voor de vuist weg in me opkomen.
Waarom vertelt GS niet dat ze ongeveer 124 miljoen uitgeven aan subsidies, waarvan in onze opvatting wel 80% niet behoren tot provinciale kerntaken en onvoldoende weerslag hebben op de Noord-Hollandse samenleving?
Mijn maag keert zich om als ik denk aan die moeders in Volendam en al die andere moeders, kennissen en familieleden van drugsverslaafden en dat de provincie Noord-Holland geen greep heeft op deze problematiek, terwijl ze wel een zeer belangrijke taak heeft op gebied van de Jeugdzorg. En dat GS zichzelf dan op zo een schaamteloze wijze middels deze campagne profileert! Bah!
U moet inderdaad weten waarvoor u betaalt. Daarom hier even een opsomming.
U betaalt voor: Het eerder genoemde mislukte project van de bevordering van Biologische Bloembollen (Biobol) van de MNH dat 225.000 euro kostte en waarvan in verhouding tot de oorspronkelijke doestelling amper een bol werd verkocht.
U betaalt voor subsidie aan amateur-zangkoren.
U betaalt voor subsidie aan de stichting Multiple Choice (meer dan 1.000.000 euro per jaar) die niet eens een deugdelijke financiële verslaglegging kon overleggen waardoor GS in 2005 pas die toekenning gestaakt heeft.
U betaalt subsidie aan ontwikkelingsprojecten in de derde wereld terwijl we daar in Den Haag een heel ministerie voor hebben.
U betaalt subsidie voor een project voor uitsluitend Surinaamse suikerpatiënten terwijl suikerziekte in alle bevolkingsgroepen voorkomt.
U betaalt zelfs een cursus ´levendig presenteren´ voor bestuurders van seniorenorganisaties.
U betaalt voor snoepreisjes van Statenleden naar buitenlandse steden. En dit is zomaar een greep van onnuttige uitgaven van de provincie die spontaan in mij opkomen.
Dit alles betaalt u in Noord-Holland via de opcenten op de wegenbelasting, een in onze opvatting onnodige belasting welke ook nog eens alleen maar door de automobilisten bijeen wordt gebracht.
“U moet weten waarvoor u betaalt.” Inderdaad. En daarom brengt deze campagne mij in verwroeging. Enerzijds het eenzijdige beeld dat geschetst wordt, “windowdressing” noemt men dat en anderzijds de werkelijkheid die veel minder mooi is. Een werkelijkheid die mensen in onze samenleving zoals de Moedige Moeders uit Volendam tot wanhoop brengt, terwijl de politiek het zo afschuwlijk af laat weten. Een politiek die zijn rug keert naar de werkelijke problemen en zichzelf dan gaat profileren in reclamespotjes. Droevig.
Fleur Agema” (einde citaat)
Met veel gevoel voor dramatiek gebracht. Maar ik heb er altijd erg veel moeite mee als op zo’n manier het ene leed tegen het andere uitgeruild wordt. Vind het eerlijk gezegd een goedkoop populistisch verhaal, dat makkelijk inspeelt op het sentiment dat ‘de politiek’ altijd maar geld verkwist.