Ramses is niet meer. Wat kan ik nog toevoegen aan alle ware woorden die vandaag zijn gesproken, wat toevoegen aan alle roerende beelden die voorbij kwamen en bovenal, aan zoveel diepe, levensechte muziek? Zoals dat prachtig samenkwam in de documentaire van Pieter Fleury, eindigend in de stilte van Amsterdam. Een breekbare stem achter een piano en de kijker als ongemakkelijke toeschouwer, maar genietend van dit moment.
Voor deze gelegenheid gebruik ik mijn serie politieke songs om Shaffy een welverdiende ereplek te geven. Mijn eerste keuze is misschien wat wonderlijk, maar vertegenwoordigt de lach en de traan die ik in de muziek van Shaffy altijd voel en verbindt die bovendien met een andere grote liefde:
Ramses Shaffy was geen protestzanger, had geen uitgesproken politieke opvattingen. Ik ben mij er dan ook van bewust dat ik misschien iets te veel lading geef aan het nummer dat ik uiteindelijk gekozen heb. Maar laat dit dan mijn wens zijn voor hoe we als mensen in een ingewikkelde samenleving met elkaar omgaan:
We zullen doorgaan
Met de stootkracht
Van de milde kracht
Om door te gaan
In een sprakeloze nacht
We zullen doorgaan
We zullen doorgaan
Tot we samen zijn
We zullen doorgaan
Met de wankelende zekerheid
Om door te gaan
In een mateloze tijd
We zullen doorgaan
We zullen doorgaan
Tot we samen zijn