Dat is niet eens ironisch bedoeld. Stiekem ben ik wel blij dat de PvdA voet bij stuk heeft gehouden. Misschien niet het eigenlijke moment, misschien niet met geheel juiste argumenten, maar dit was nog de enige kans om De Graaf en zijn partij tegen te houden.
Hierna was het een onooglijk compromis geworden tussen drie regeringspartijen, waarvan twee er geen zin in hebben en dus alles zullen doen om het zo onlogisch en onwerkbaar mogelijk te maken. Maar ook De Graaf treft blaam: hij dacht het wel te redden en zette een slordig en onsamenhangend wetsvoorstel in elkaar. Met de toezeggingen die hij vandaag richting PvdA deed was dat alleen maar erger geworden.
De gekozen burgemeester is een typisch voorbeeld van een oplossing op zoek naar een probleem. Zoals Wiegel vanavond in NOVA terecht zei – zo vaak ben ik het niet met hem eens – niemand heeft kunnen uitleggen waarom die gekozen burgemeester nou nodig is. Het fundamentele wantrouwen dat helaas bestaat ten opzichte van politiek heeft weinig tot niets te maken met de regeltjes en procedures die D66 denkt te moeten veranderen. Wie dit nog eens fraai op een rij wil zien, raad ik aan een artikel van Bart Tromp in B&M te lezen. (Zie daarbij ook de povere reactie van De Graaf die het op de inhoud in alle opzichten verliest.)
Treurig is dat die partij al veertig jaar nadenkt over structuren, terwijl het juist de cultuur is die we moeten veranderen. Een gekozen burgemeester of een districtenstelsel (hopelijk het volgende idee van De Graaf dat gaat sneuvelen) veranderen daar niks aan. De verwijten over links regentendom moet de PvdA dus maar over zich heen laten komen, net als overigens de SP en GroenLinks, die om vergelijkbare redenen tegenstemden. Ik heb niks tegen bestuurlijke vernieuwing, maar wel tegen blinde en doorgeslagen democratiseringsdrift die ondoordacht en zonder richting en doel doorgedrukt wordt.