Zo kan het er zelfs in die doorgaans wat bedaarde (of bedaagde) Staten stevig aan toe gaan. Inzet van het grote debat van de middag was de Investeringsimpuls en dat met name de financiële dekking daarvan. Ter herinnering: een investering van € 500 miljoen, verdeeld over wegen, openbaar vervoer, zorg/cultuur/welzijn en duurzame energie. Met die impuls had een grote meerderheid van de Staten al voor de zomer ingestemd, vandaag ging het om de vraag waar het geld vandaan moet komen.
Voor een deel, nl. € 145 miljoen, was dat wel duidelijk: vanuit de verkoop van de UNA (voormalig energiebedrijf) van een aantal jaren terug is dat geld nog overgebleven. Maar voor de € 355 miljoen die dan nog resteert, moest dekking worden gevonden. We gaan dat doen – althans daar was de meerderheid van de Staten het vandaag mee eens – door een verhoging van de opcenten met 10,7 punten. Die opcenten zijn het deel dat de provincie heft op de motorrijtuigenbelasting en elke opcent is iets meer dan € 2 miljoen waard – dus reken maar uit. Overigens heeft Noord-Holland zelfs na deze verhoging nog steeds het laagste tarief van Nederland, terwijl het niet overdreven is te stellen dat we de grootste problemen qua bereikbaarheid hebben.
De SP was sowieso tegen, omdat ook een deel van de opbrengsten in nieuwe wegen wordt geïnvesteerd. (Ik heb overigens eerder op dit weblog al betoogd dat de hoeveelheid asfalt die erbij komt gelukkig helemaal niet zo groot is). De PvdA was tegen omdat zij niet geloven dat projecten op korte termijn uitgevoerd kunnen worden. Er werd ook geschermd met het feit dat de provincie nog zoveel in kas zou hebben en anders met gemak op korte termijn vele miljoenen vrij kan maken. Uiteraard kan dat, maar dan moeten de reserves aangesproken worden die nu voor andere projecten bestemd zijn. Welke projecten de PvdA dan wilde schrappen wilde Peter Visser ondanks al het aandringen van verschillende fracties niet zeggen. Terecht reageerde Bart daar fel op, maar het haalde weinig uit en de PvdA stemde ook tegen het voorstel.
Hoe dan ook was het wel een erg leuk en levendig debat. In mijn eigen bijdrage, kort daarna, over de bereikbaarheid kust, kon ik in elk geval optimistisch constateren dat al het gesomber over ‘dualistisch debatteren’ – whatever that may be – misschien iets minder kan. Bij echte politieke tegenstellingen komt die spanning en sensatie vanzelf wel. Voelde vervolgens, na dit wapengekletter, overigens hoe bescheiden mijn inbreng over de kust was – sowieso al een hele kleine post in de Investeringimpuls.
Zo toch nog de tijd tot na zessen volgemaakt. Het eten na afloop maar eens overgeslagen om samen met Camilla uit eten te gaan bij Podium Mozaïek, het nieuwe theater(café) een paar straten verder. Had er wel eens een biertje gedronken, maar nog niet gegeten en dat goede voornemen bij dezen dus eindelijk ingevuld. Zeker een aanrader!