Zaterdag een bijeenkomst met collega-Statenleden uit Flevoland en Utrecht laten schieten om naar de partijraad te gaan. Uit een soort van plichtsbesef, aangezien ik er de vorige keer niet bij kon zijn en ik vreesde dat de Amsterdamse delegatie sowieso klein zou zijn. Dat laatste bleek te kloppen, we waren slechts met vier van de tien, maar qua inhoud had ik misschien toch beter bij die andere club kunnen aanschuiven. Van de onderwerpen in de ochtend noem ik hier met name de zeer eerlijke en kritische zelf-evaluatie over de Grondwetcampagne. In alle openheid werd daarin verwoord wat er allemaal mis is gegaan zowel qua organisatie als interne communicatie. Mocht er ooit nog weer een nationaal referendum komen, dan kunnen we daar ongetwijfeld van leren.
’s Middags een discussie met Ineke van Gent over het eind vorig jaar verschenen manifest ‘Vrijheid eerlijk delen’. Een document dat bij een deel van de achterban nogal wat stof deed opwaaien – een aantal leden, met name uit de hoek van de vakbond, hebben er zelfs hun lidmaatschap om opgezegd. Zeker toen VNO/NCW na dit stuk GroenLinks ineens als serieuze gesprekspartner zag, da’s eng! Na goede bestudering moest en moet ik eerlijk zeggen dat ik het een prima stuk vind, met een moderne linkse benadering van sociaal – en arbeidsmarktbeleid. In elk geval is de analyse die in sommige kranten stond als zou er ‘een ruk naar rechts’ zijn gemaakt onzin en ongetwijfeld gebaseerd op oppervlakkig lezen van de vele voorstellen. Sowieso hebben ouderwetse commentatoren die nog in traditionele links-rechts sjablonen denken wat moeite met GroenLinks vrijzinnige koers. Het debat in de partijraad, waarvoor speciaal Thieu Vaessen van HP/De Tijd was langsgekomen, was daarna nogal vlak. Zeker door de bewoordingen van Ineke, die alle commentaar uit de vakbondswerkgroep en uit de partijraad als ondersteuning zag van waar ze mee bezig was. Of anders ‘kwamen we er samen wel uit’.
Knappe journalist die daar een spannend verhaal van maakt. Maar als hij echt niks weet, kan het alsnog een flauw stukje worden over een ondanks alles nog lang niet uitgestorven soort: de traditionele geitenwollen sokken GroenLinkser. Wie ze zoekt, de mannen boven de 50 met groot uitgevallen brillen, warrig gekamde haren – relatief vaak in combinate met baard – amodieuze truien en overige kledij en niet te vergeten een linnen tas, is namelijk bij de partijraad aan het goede adres.
😀