De Toekomst

Sinds gisteravond is GroenLinks een netwerk rijker. Een netwerk met jonge en frisse ideeën, een netwerk voor een groep in onze partij die tot nu nog geen echt onderdak had. Samen met Paul, Jos en Jaap heb ik een paar maanden geleden het initiatief genomen voor de oprichting van De Toekomst, voor actieve jonge GroenLinksers tot 35 jaar.

Nu was het dan zover: in het Utrechtse Trianon werd het officieel bezegeld. Als ‘voorzitter’ (ik heb mij al laten uitleggen dat een netwerk eigenlijk geen voorzitter kan hebben) heb ik daarbij de volgende inleidende woorden gesproken:

Gewaardeerde aanwezigen,

Wat hebben de volgende personen met elkaar gemeen? Mark Rutte, Geert Wilders,
Arie Slob, Femke Halsema en Agnes Kant? Het intelligente
deel van ons gezelschap weet dat dit allemaal fractievoorzitters zijn in de
Tweede Kamer.
Maar daar gaat het mij niet om. Ik zou ook nog de namen van Wouter Bos en André Rouvoet kunnen
toevoegen, of uit onze eigen partij Kees Vendrik, Jolande Sap en Mariko Peters.

Zij zijn
allemaal kinderen van de jaren ’60. Nou ja, bij sommigen vraag ik me dat af,
maar in elk geval geboren in de jaren ’60. Voor wie het nog niet door had: de
veertigers zijn aan de macht in dit land. Officieel hebben we nog wel een
premier uit de jaren ’50 om hieraan leiding te geven, maar de afgelopen dagen
heb ik begrepen dat het kabinet eigenlijk niet meer bestaat. JP de MP gaf toe dat
het niet zijn beste wedstrijd was, hij was niet helemaal in vorm, maar de
competitie is nog aan de gang.

Dit is geen opmaat naar een klagerig verhaal over een generatie voor ons die alle mooie
plekken bezet houdt. Wij zijn niet boos, niet gefrustreerd. Wij rammelen aan de
poort, maar beschaafd en met geduld. Onze kans komt nog wel.

Bovendien: op heel veel plekken doen wij al mee. Of het nou in Haagse kringen is, lokaal of
provinciaal, of op andere ondefinieerbare plekken; deze generatie, die
gemeen heeft dat we de verloren WK finale van 1974 niet hebben meegemaakt, is vrijwel overal actief.

Dat was voor
Paul, Jos, Jaap en mijzelf ook de reden onze eigen verantwoordelijkheid te nemen, de koppen bij elkaar te steken, de teugels en de broekriem aan te halen, de
krachten te bundelen en samen de schouders eronder te zetten. U merkt dat ik
mij, gezien mijn senioriteit, als de Balkenende van het gezelschap heb
opgeworpen.

We hebben uit
onze persoonlijke netwerken en via-via een grote groep jonge GroenLinksers (met
de arbitraire grens van 35 jaar) bij elkaar gezocht en uitgenodigd om hier
vandaag te zijn. Om de oprichting mee te maken van De Toekomst. We zijn blij
dat zovelen aan deze oproep gehoor hebben gegeven en blijkbaar het nut en de
lol inzien van een dergelijk netwerk.

Over de lol
komen we later wel te spreken, aan mij de taak iets te zeggen over het nut van
de Toekomst. We hebben allereerst gezegd wat we niet zijn: we zijn geen Dwars
voor die GroenLinksers die daar iets te oud voor zijn (of die dat zelf niet
vinden, maar van anderen te horen hebben gekregen dat ze daar iets te oud voor
zijn). We sluiten ons ook niet aan in de lange rij van werkgroepen die onze
partij rijk is.

We spreken bewust van een netwerk, daarmee het losse en
informele karakter aangevend. Overigens hebben we straks wel een paar
voorstellen om de Toekomst een klein beetje te formaliseren en te structureren.

We zien de
Toekomst als dé plek om elkaar te ontmoeten, ervaringen uit te wisselen,
successen te delen en samen te treuren over miskleunen. Ik zoek nog iemand om
bij uit te huilen over het vertrek van mijn commissaris Harry Borghouts.
Alhoewel… anderen hebben mij ook al gefeliciteerd met dit voortijdig afscheid en drinken er nog een biertje op;
weer een probleem minder.

Is het inderdaad
zo fijn om coalitiepartij te zijn, of geniet je juist van de oppositie? Is de
PvdA structureel onbetrouwbaar, of kun je het met de rode vrienden goed vinden?
Hoe verwerf je steun voor een motie, waarmee ben je als fractie zichtbaar? We
hopen dat de Toekomst een plek kan zijn om over dit soort inhoudelijke en
praktische zaken te discussiëren en van elkaar te leren.

Het denken staat
in GroenLinks niet stil. Hoewel we af en toe ook in onze partij de denktanks,
werkgroepen en commissies hebben, die uitgebreide teksten produceren, waarom het kabinet nu zo bekritiseerd wordt,
zijn er nog genoeg thema’s waar bij wijze van spreken wekelijks een debat over
georganiseerd kan worden. We willen dat debat in de partij aanwakkeren en in
alle zelfverzekerdheid en bescheidenheid denken we dat onze generatie nieuwe, frisse en
onconventionele ideeën heeft waar GroenLinks écht iets aan heeft.

Denken kan niet
zonder drank, inhoud niet zonder innemen en creativiteit niet zonder contact.
Wat ik maar wil zeggen met deze allitererende tegelwijsheid is dat het vooral
ook leuk en gezellig moet zijn. Daarmee heb ik meteen een ander belangrijk doel
van de Toekomst te pakken.
Wij hebben er zin in… toch?

Misschien zit, staat en hangt
hier over tien of vijftien jaar een nieuwe groep jonge actieve GroenLinksers
die constateert dat de generatie van eind jaren ’70, begin jaren ’80 de nieuwe
politieke elite vormt. Het is aan jullie om te beoordelen of dat een
schrikbeeld of een droombeeld is.

Voor nu feliciteer ik onszelf met de officiële oprichting van De Toekomst.