De beste oneliner kwam gisteren van Geert Wilders: 'dat is geen belofte, dat is een dreigement.' Daarmee had de hoogblonde leider de kracht en de zwakte van Cohens campagne te pakken. Ook gisteren viel mij weer op dat Cohen debatteert alsof hij al minister-president is. Alsof men hem niet verteld had dat je niet een uitzending van 1,5 uur doorkomt met slechts rust en gezag uit te stralen. Dat je af en toe ook uit je veilige schulp moet kruipen, de mouwen op moet stropen en stevig tegengas moet geven.
'Ik wil voor Nederland doen, wat ik voor Amsterdam heb gedaan.' Laat dat nu net zijn wat voor heel veel kiezers die niet uit de progressieve hoofdstad komen, een schrikbeeld is. En laat Cohen nu niet te eenvoudig denken dat het premierschap een vergelijkbaar kunstje is als burgemeester zijn, maar dan op een ander schaalniveau. Toch lijkt dit de dubbele inschattingsfout te zijn van Cohen en de PvdA-campagne. Wat Cohen als zijn successen in Amsterdam beschouwt, wordt lang niet overal zo gezien. Bovendien geeft de warme linkse, groene en progressieve deken van Amsterdam al enkele kilometers buiten de stadsgrenzen weinig bescherming meer tegen een killer, steviger en rechtser klimaat.
Zo werd het een avondje prijsschieten voor rechts op een stuntelende, struikelende en stotterende premierskandidaat van de linkerzijde. Want op een enkele opleving na wist Cohen noch inhoudelijk, noch qua sfeer het debat in andere richting te sturen. Op het moment dat een snedige opmerking de weglopende Wilders de rest van de avond de mond had kunnen snoeren, bleef Cohen hulpeloos en woordeloos.
Had hij z'n dag niet? Was hij slecht voorbereid? Och, had Halsema hier maar gestaan. Meer dan ooit was haar timing, inhoud en scherpte nodig om het progressieve tegengeluid te laten horen. Want nu kon Balkenende weer doen alsof hij een goede premier zou zijn (8 jaar ervaring bewijst het tegendeel) en in het voorbijgaan de successen van Zalm en Bos voor zichzelf claimen. Kreeg Wilders weliswaar te horen dat hij een gevaar was, maar werden zijn krakkemikkige en ongrondwettelijke oplossingen nauwelijks weersproken. Had Rutte de avond waarop hij had gehoopt en kon hij zijn grote debattalent ten toon spreiden en leek hij een serieuze kandidaat-premier.
Cohen als lijsttrekker leek een gouden greep. Maar enkele tv-optredens verder bladdert de verf in hoog tempo af. In de peilingen scoort de PvdA niets hoger dan het huidige aantal Kamerzetels, terwijl de SP meer dan gehalveerd is en het CDA fors in de min staat. Het verkiezingsprogramma is van alles net niks: de noodzakelijke hervormingen ontbreken en de toekomstvisie is bleekjes. Voor de echte ideeën moet je toch bij GroenLinks zijn en het CPB laat zien dat een gedurfde agenda werkt.
Dat mag Femke van mij nog harder en nog vaker zeggen en daarbij zou de kritiek zich niet alleen gemakkelijk op rechts, maar juist ook op de PvdA moeten richten. Want echte progressieve politiek komt er alleen als GroenLinks groot wordt.
Jouw betoog kan ik ten dele volgen. Ik mis passie en onderbouwing en dat geldt eigenlijk voor al de vier heren. Het goedkoop populisme van Wilders die weet dat hij met steken onder water, het overdrijven van theegebruik, geknuffel Cohen daarmee raakt en dat is ook zichtbaar. Wat mij opviel aan Cohen is het ongemak waarmee hij het strijdtoneel tegemoet treedt, gehakkel, niet altijd weten wat hij moet zeggen. Ik mis de lollie van Rutte en ben geschokeerd door het amerikaans karakter van zijn standpunten. Alleen de sterken zullen overleven en de zwakkeren vallen bij de VVD af. Ik vond hem communicatief (non verbaal) overdreven in zijn optreden. Recht op staand, hand in de zak. Daar stond (dacht hij) een hele meneer. Balkenende, tsja hij probeerde het wel. Hebben we echter niet meer dan genoeg van deze man. Hij heeft geen enkele kabinetsperiode succesvol weten af te ronden en hij legt de schuld daarvan telkens bij de ander neer. Het had hem wellicht gesierd als hij ook eens falen durft toe te geven. Cohen maakte op mij een veel betere indruk dan eerder en het inhakken op Cohen helpt de links progressieve politiek in nederland niet. Mijn voorkeur ligt bij Groen Links, echter in het debat gisteravond ging mijn voorkeur naar Cohen uit en heb ik Femke ten node gemist. Zij is op dit moment 1 van de weinigen die scherp, gevat en met humor kan communiceren, zonder dat daar belediging mee gepaard gaat. De heren leken gisteren te willen scoren, door de ander neer te sabelen. En ook al was Bos voor velen een draaikont, op het gebied van communicatie heeft de PVDA moeten inleveren. Het is jammer als Groen Links ook haar pijlen op de PVDA gaat richten, want daarmee breek je links eerder af dan je het opbouwt. Ga altijd uit van je eigen kracht en laat dat de kiezer zien, pijlen richten laat ik voor het gemak maar aan rechts over. Het fatsoen is wat mij betreft daar vaak ver te zoeken.