Zolang als ik in politiek geïnteresseerd ben, maakt Gerrit Zalm daar onontkoombaar deel van uit. De verkiezingen van 1994 – met poster van Ina Brouwer en Mohammed Rabbae plus groene en rode pepers voor het raam – zijn de eerste die ik heel bewust heb meegemaakt (traumatisch mag ik wel zeggen). Na die verkiezingen werd het nu vaak verguisde Paarse kabinet gevormd met de ex-CPB directeur als minister van Financiën. Met uitzondering van een weinig geslaagd uitstapje als fractievoorzitter (2002-2003) heeft Zalm sindsdien de centen van ons land bewaakt. De vleesgeworden stabiliteit: Financiën=Zalm.
Het is dan ook niet zo gek dat van de hele stoet aan politici die hun afscheid hebben aangekondigd, het vertrek van Zalm het meest betreurd wordt. Dat blijkt althans uit een enquête van TNS/NIPO; sowieso vindt 77% van de Nederlanders het een slechte zaak dat ervaren Kamerleden niet terugkeren. Uit dezelfde peiling komt ook naar voren dat Frans Weisglas en Boris Dittrich (!) gemist zullen worden. Daarentegen wordt om Lousewies van der Laan, Karla Peijs, Medy van der Laan en Hans Hoogervorst heel wat minder getreurd.
Overigens wel slordig dat in een peiling die over Kamerleden zou moeten gaan, vooral ook heel veel ministers aan bod komen. Dat leidt bij mij toch de nodige twijfel over de 77% – want hoe hard allerlei Kamerleden ook riepen dat het een schande was hoe laag ze op de lijst waren geplaatst, ik vraag me af bij hoeveel mensen zij echt bekend waren. Zoveel ervaren Kamerleden vertrekken er ook niet, ik kan verder alleen Klaas de Vries bedenken.
In Noord-Holland nemen we na de verkiezingen in maart ook afscheid van een ervaren provinciaal politicus. Deze week heeft CDA-gedeputeerde Hans Schipper laten weten dat hij het na 12 jaar Staten wel mooi geweest vindt:
Alles afwegend ben ik echter tot de conclusie gekomen dat drie statenperiodes een behoorlijke periode omvatten. Vooral in relatie tot de impact die dit bijzondere, aan de samenleving dienstbare, werk heeft op het persoonlijke en sociale leven en de energie die het vergt om iedere dag gemotiveerd en betrokken aan de slag te blijven.’
Ik kan het me levendig voorstellen en wens Hans toe dat hij straks mag genieten van de zeeën aan tijd en rust die hij krijgt.
Zeeën aan tijd en aan rust en zeeën aan wachtgeld vanzelfsprekend?
Wees eens niet zo voorspelbaar!
Hoezo voorspelbaar? Of wil je zeggen dat Schipper afziet van zijn wachtgeld na het vrijwillig beëindigen van zijn gedeputeerdenschap? In dat geval neem ik mijn woorden terug.
Een gewone burger krijgt ook geen WW (of wat daar nog van over is, met “dank” aan o.a. het CDA) als hij vrijwillig zijn baan opzegt.