Het was vandaag weer een ‘partijraad-ligt-dwars’ zaterdag. ’s Ochtends een groot aantal onderwerpen die met de verantwoording van het partijbestuur te maken hadden. We liepen door het grote aantal mensen dat iets wilde zeggen behoorlijk uit de tijd. Het meest stoorde mij de discussie over Project 2008, waarmee we binnen de partij uitgebreid in debat gaan over de beginselen, de organisatie en de strategie. De commissies die deze drie debatten sturing zouden moeten geven waren volgens de meerderheid van de partijraad (ik zat daar niet bij) niet democratisch genoeg samengesteld. Na oeverloos heen en weer gepraat daarover kwam er uiteindelijk een motie op tafel – die werd aangenomen – waarin werd opgeroepen het hele proces opnieuw te doen: dat wil zeggen een profiel opstellen en dan nieuwe mensen voor de commissies te gaan zoeken. Nog los van het feit dat het duidt op onterecht wantrouwen richting het partijbestuur, ook praktisch vrijwel niet uitvoerbaar en enorm vertragend. Dat zijn van die momenten dat ik me erger aan de toch wat negatieve en wantrouwende insteek die sommigen in de partijraad hebben: het komt van de ‘hotemetoten’ in de partij dus het zal wel niet goed zijn… Ook geen leuke start voor het nieuwe partijbestuur: laten we hen nou ook eens ruimte en vertrouwen geven om hun werk in het belang van GroenLinks te doen in plaats van overal bovenop te zitten en alles te willen controleren.
Aan het eind van de middag volgde nog een debat over de (niet)deelname aan de coalitiebesprekingen. Femke noemde nog eens de drie argumenten die destijds ertoe hadden geleid ‘nog niet’ beschikbaar te zijn, gevolgd door de vraag of iemand dan werkelijk geloofde dat GroenLinks er met CDA en PvdA uitgekomen zou zijn en we nu een groen, sociaal en tolerant kabinet zouden hebben? In de reacties kwam vooral naar voren dat je weliswaar niet weet wat de uitkomst zal zijn, maar dat je in elk geval het gesprek aan moet gaan. Die opmerking heb ik ook regelmatig tijdens de provinciale campagne gehoord. Daarnaast viel me op dat Femke nog eens nadrukkelijk aangaf dat de PvdA ons er niet bij wilde hebben en de SP eigenlijk inhoudelijk dichterbij het CDA staat dan GroenLinks. Misschien ook een reden om wat terughoudender te zijn met linkse lentes en linkse samenwerking?
Achteraf begreep ik van Femke dat ze not amused was met de manier waarop de discussie ging en mij ook kwalijk nam dat ik het woord ‘fout’ in combinatie met ‘volgende keer echt anders’ in de mond genomen had. Nou ja, ik sta nog steeds achter de ingezonden brief van eind december, dus dat kan geen verrassing zijn. Terwijl ik just probeerde aan te geven dat de keuze nu eenmaal gemaakt is en hoewel ik het ermee oneens ben, die respecteer ik, maar dat je misschien wel iets hieruit zou kunnen leren voor de volgende keer dat kabinetsdeelname aan de orde is. Bijvoorbeeld dat we ons niet moeten vastklampen aan PvdA en SP en het idee van linkse samenwerking, maar juist de eigen ideeën en eigen kracht van GroenLinks moeten benadrukken. Met daarbij geen valse bescheidenheid over wat je met 7 zetels kunt bereiken. Maar ik merkte dat het onderwerp formatie nog steeds behoorlijk gevoelig ligt…
Wie was er als secretaris buitenland gekozen?
Isabelle Diks is gekozen als secretaris internationaal.
Beste Harmen,
Ik ben enigszins teleurgesteld in de karikatuur die je van de partijraad maakt van ‘dwarsligger’ en ‘negatieve en wantrouwende insteek’ die sommige leden zouden hebben. Bovendien stel je dat de genoemde motie vanuit wantrouwen is ingegeven. Dit is niet het geval en ik hoop door een korte toelichting ook de indruk weg te nemen dat dit alles uit een bovenmatige bemoeizucht voortkomt.
De door jou genoemde motie (als onderdeel van vier) kwam niet zomaar uit de lucht vallen. In de partijraad van 16 december 2006 is vanuit het ‘oude’ partijbestuur een opzet geformuleerd waarin het project 2008 summier werd beschreven. Daarop heeft de partijraad haar commentaar heeft geleverd.
In het voorstel dat afgelopen zaterdag vanuit het PB ter tafel kwam bleek echter dat met de adviezen die diverse PR-leden de partijvoorzitter eerder hadden meegegeven niets was gedaan. De indieners van deze moties, waaronder ik, vonden dat jammer, zeker bij dusdanig belangrijk traject, en hebben daarop de vier punten in vier afzonderlijke moties aan de PR voorgelegd. Op drie van vier punten heeft de partijraad ingestemd.
Is dit wantrouwen? Nee. Het PB doet een voorzet waarop de partijraad commentaar geeft, het PB doet drie maanden later een voorstel waarin zij hieraan voorbij gaat, enkele partijraadsleden hebben een andere mening en dienen 4 moties in. Gun ik daarmee het nieuwe bestuur geen ruimte? Nee; de discussie liep al vanuit het vorige bestuur.
Het ‘oeverloos heen en weer praten’ is een diskwalificatie van de discussie. Er werd in deze discussie tussen de indieners van de motie en de partijvoorzitter gezocht naar oplossing, zeker vanuit het besef dat het tijdsverlies dat hiermee gepaard gaat. Dat de (dag)voorzitter van de partijraad de moties alsnog snel in stemming bracht, (in tijdnood door de te krap en verkeerd ingeschatte agenda), leidde ertoe dat een tussenweg/oplossing niet meer mogelijk was.
Door het aanvoeren van het wantrouwen als het motief en de discussie onvolledig weer te geven doe je tekort aan de betrokkenheid van deze partijraadsleden. Ik herken me er in ieder geval niet in het geschetste beeld van ‘sommigen partijraadsleden’ waartoe ik schijnbaar zou behoren.
Harold Baars
PR-lid Zuid-Holland
Hoi Harold,
Het is aan een ieder om zich wel of niet persoonlijk aangesproken te voelen. Ik beschrijf meer het gevoel dat ik heb bij wat ontstaat in een deel van de partijraad tijdens de discussie. Uit reacties van Paul http://www.paulvermast.nl/wp/?p=656 en Maarten http://maartenvanbeek.web-log.nl/maartenvanbeek/2007/03/partijraad_aan_.html merk ik dat ik daarin niet de enige ben. Ik vind dat de partijraad de controlerende taak heel serieus moet nemen, maar dat betekent af en toe ook ruimte geven.
Als indiener van [rul=http://www.davidrietveld.nl/pivot/entry.php?id=919]de motie die het hele Project 2008 in gang zette[/url] moet uik zeggen dat ik het toch o9ok wel erg jammer vind. Ik ken de moties die zijn aangenomen niet, maar als ik de verslagen van bovengenoemde partijraadsleden lees kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat hier inderdaad weer een wedstrijdje vierkantemillimeterzeiken heeft plaatsgevonden. Waarschijnlijk met als enig resultaat dat e.e.a. vertraging oploopt. Het is te hopen dat die vertraging niet leidt tot het niet-behandelen van eventuele uitkomsten op het Congres van 2008.
Ik ben dan ook niet met Harold eens dat Harmen een karikatuur van de partijraad maakt. Ik zou het eerder een kenschets noemen.
OK, voortaan zal ik éérst even op ‘voorbeeld’ klikken. Dit is de link: http://www.davidrietveld.nl/pivot/entry.php?id=919