De afgelopen dagen heb ik toch maar mooi mijn neiging bedwongen om ook nog een mening toe te voegen aan de discussie over de SVP. Deze vriendelijk verzoekende naam klinkt op het eerste gehoor best aardig, maar het is ook de afkorting van de Schweizerische Volkspartei (u weet wel, van Christoph Blocher) en van de Südtiroler Volkspartei nou niet meteen partijen waar ik me erg verwant mee voel.
Nou wil ik best toegeven dat ik dat idee van een vrijzinnige, sociaal-liberale groene partij best aardig vind, niet voor niks heb ik een tijdje geleden meegedaan met LuxVoor. Het probleem is alleen wel dat er zoveel tijd gaat zitten in goedbedoelde discussies en hoogdravende toekomstvisies, maar er concreet zo verdraaid weinig gebeurt. De jonge generatie maakt wat betreft precies dezelfde fouten als de oudere. Zo komt er van een partijoverstijgende beweging en echte vernieuwing natuurlijk niks terecht.
Aan de interne discussies die zich nu zowel bij GroenLinks als PvdA afspelen (en vast ook in iets meer stilte bij D66 en VVD) is te zien dat verschillen soms meer binnen partijen zitten dan tussen partijen. Maar niemand durft over de eigen (partij)schaduw heen te stappen en te werken aan de hoognodige opschudding van het partijlandschap. Terwijl de ‘andere kant’ behoorlijk in beweging is, krijgt de linkse danwel progressieve kiezer al ruim 15 jaar hetzelfde menu voorgeschoteld: D66, PvdA, SP of GroenLinks.
De oplossing is overigens heel simpel: voer net als in ons omringende landen (Duitsland, België) een kiesdrempel van 5% in. Met de uitslag van 22 november weten dan in elk geval GroenLinks en D66 wat hen te doen staat.
We hebben een kiesdrempel die hoog zat is. 1/150e van de stemmen. Daardoor wordt niet alleen de stem van het midden, maar ook de kleine stem aan de rand gehoord.
Dat vind ik nou juist een van de mooiste dingen van onze parlementaire democratie.
Eens met Michel.
Bij een lage kiesdrempel is het systeem ook toegankelijker voor nieuwe partijen. Als mensen vinden dat er een alternatief op links moet komen, kunnen ze gewoon meedoen met verkiezingen en kijken hoeveel steun dat krijgt. Als het succes heeft worden D66 en GroenLinks vanzelf weggevaagd doordat kiezers en/of leden overlopen. Heb je geen hoogdravende discussies voor nodig.
Lisette en Michel hebben allebei een punt. Zij gaan echter niet in op het, m.i. veel belangrijker, punt dat GroenLinks niet voor niks zo heet, en niet GroenMidden of GroenPragmatisch. We gaan toch niet de hele linkerkant aan de SP overlaten? Wij kunnen inzetten op Maatschappelijk Verantwoordelijk Burgerschap!
Je ziet, ik heb zin in het Koersdebat. 12 Mei in Amsterdam de voorlaatste aanzet!