Bruxelles

Hoewel ik toch alweer bijna vijf jaar in de Staten zit, was ik nog nooit eerder meegeweest op werkbezoek naar Brussel. Regelmatig gaat er een delegatie uit Utrecht, Flevoland, Zuid-Holland en onze provincie daar langs om te horen wat er aan actuele zaken over Europese besluitvorming te melden is. Onze vooruitgeschoven post in Brussel is het Huis van de Nederlandse Provincies (HNP), zij namen ook een belangrijk deel van de organisatie voor hun rekening.

Dinsdag aan het eind van de middag vertrok de Noord-Hollandse club met de TGV naar Brussel, waar we iets na 19.30 aankwamen. Na een korte kennismakingsborrel aan tafel voor een aangenaam diner. Tijdens dit diner hield Thijs van der Plas van de Permanente Vertegenwoordiging een speech over het mislukte referendum en de recente onderhandelingen over de Grondwet die geen Grondwet meer mag zijn. Ik merkte dat ik moeite had mijn ergernis te verbergen over de wel erg selectieve interpretatie van het Nederlandse Nee en de draai die de regering daar vervolgens aan heeft gegeven. Zeker omdat ik daar met mijn toenmalige VU-collega Ben Crum nog eens een en ander over heb geschreven wat behoorlijk haaks staat op dit verhaal. Bovendien kan ik de bewering dat de inhoud van het nieuwe verdrag radicaal anders is dan de Grondwet niet echt serieus nemen. Begrijpelijk vanuit het standpunt van Balkenende en co. maar tegen de breed gedragen opvatting van juristen en politicologen in.

De volgende dag alweer vroeg op voor de hervatting van het programma in het gebouw van het Comité van de Regio’s, vertegenwoordiging van de lokale en regionale overheden in Europa. Een en ander begon met degelijke, maar niet erg spannende presentaties van onze vertegenwoordigers in het HNP. Daarna twee Europarlementariërs, de ervaren rot Jan Mulder (VVD) over de begroting 2008 en Corien Wortmann over milieu en verkeer. De ochtend werd in stijl afgesloten met een prikkelend betoog van Rinus van Schendelen.

Tijdens de lunch had ik een geanimeerd gesprek met dagvoorzitter en Europeaan in hart en nieren Nico Wegter. Ik vond het leuk te merken dat hij mijn ergernis deelde over de speech van de avond ervoor en voelde ook bij mezelf Eurofiele gevoelens opkomen waar ik eerder niet zo bewust van was. ’s Middags vertrokken we naar het Huis, waar we door de ambtelijke staf van de Europese Commissie in hoog tempo werden bijgepraat over regionaal beleid en cohesiebeleid.

Na een korte afsluitende borrel was het tijd om weer de reis naar Amsterdam te aanvaarden. Rond tien uur was ik weer thuis en na het doorwerken van mail en post uiteindelijk toch niet echt op tijd naar bed.