Er zijn van die dagen dat ik aan het eind even goed moet nadenken wat ik ook alweer heb gedaan. Vandaag was zo’n dag. Meestal is dat overigens een goed teken.
Als onervaren spitsrijder stapte ik vanochtend rond acht uur in mijn auto op weg naar Utrecht, in de verwachting dat ik wel een uurtje later bij de USBO zou kunnen zijn. Dat viel toch een beetje tegen, zodat het al bijna half tien was toen ik eindelijk (voor de deur!) kon parkeren. In grote haast mijn spullen bij elkaar gezocht en laptop en beamer naar de juiste collegezaal gesleept. Voor het eerst sinds ruim twee jaar stond ik weer ‘voor de klas’ – een grote enthousiaste groep – en die hernieuwde ervaring beviel mij wel (krijg vast nog te horen of dat wederzijds was). De komende weken mag ik zo’n dertig studenten begeleiden die onderzoek gaan doen naar publieke organisaties en hun dienstverlening.
Daarna met gezwinde spoed naar het provinciehuis voor een overleg met twee ambtenaren en twee collega-Statenleden over Duurzame Dinsdag. We hebben vorig jaar een leuk bedrag beschikbaar gesteld voor ‘het beste idee’ vanuit Noord-Holland en proberen er op deze manier een concrete invulling aan te geven. Vervolgens was vanaf 13.00 de gewone PS vergadering aan de beurt, met voor mij het Wieringerrandmeer op de agenda. We besloten in grote meerderheid om een inpasingsplan te gaan voorbereiden en alle stukken nu voor de inspraak vrij te geven.
Om te vieren dat één van onze griffiers, Nelleke Takkenberg, de gezegende leeftijd van 60 jaar heeft bereikt (waar zij zelf nogal tegenop zag, maar het leek toch mee te vallen), borrelden we na de Statenvergadering in de whiskybar van het Carlton hotel.
Als slotstuk van de dag was ik aanwezig bij de ledenvergadering van GroenLinks Alkmaar, om daar als voorzitter van de kandidatencommissie onze voordracht toe te lichten (en als Amsterdammer met pijn in het hart de aanwezigen te feliciteren met het dik verdiende kampioenschap van AZ). Naar aanleiding van de vier dilemma’s die we naar voren brachten, ontstond een levendige discussie. Voor ons als commissie bood die veel duidelijkheid over hoe we de komende maanden aan de slag kunnen. Een laatste drankje in het Gulden Vlies zorgde ervoor dat het alsnog te laat werd om nog op een fatsoenlijk tijdstip thuis te zijn.
Gezien het ontbreken van enige reactie op dit bericht, krijg ik de indruk dat het in jouw partij al volstrekt normaal gevonden wordt dat GroenLinksers met een auto het halve land rondrijden. Ik persoonlijk vraag me wel een beetje af waarom iemand, nota bene in de ochtendspits, met de auto van Amsterdam naar Utrecht reist. En daarmee de files nog langer maakt. Iedere arbeider zijn eigen auto; die Joop den Uyl was zo gek nog niet.