Het is een heerlijk gevoel nu en dan weer een nieuw pareltje in het oeuvre van Jacques Brel te ontdekken. Rond de jaarwisseling was ik helemaal in de ban van La quête, uit l’Homme de la Mancha. De laatste paar weken heb ik Quand on n’a que l’amour grijsgedraaid (alhoewel dat bij een mp3 een wat rare term is, maar u begrijpt wat ik bedoel). Hoe vaak ik het ook hoor, het blijft me raken.
Laatst kwam daar nog een mooie ervaring bij, toen ik dit filmpje tegenkwam; een schitterende combinatie van tekst, muziek en beweging (Maurice Béjart):
Quand on n’a que l’amour
Pour tracer un chemin
Et forcer le destin
A chaque carrefour
Quand on n’a que l’amour
Pour parler aux canons
Et rien qu’une chanson
Pour convaincre un tambour
Alors sans avoir rien
Que la force d’aimer
Nous aurons dans nos mains,
Amis le monde entier