Inmiddels begint het een traditie te worden om met de fractie het jaar af te sluiten bij Anna. Midden in het park Zuid Kennemerland aan de voet van de Kruisberg waar de duinen echt beginnen, in het prachtige huisje met nog prachtiger uitzicht. ’s Middags maakte ik me nog wel zorgen of het zou lukken om er te komen, allereerst de reis naar station Castricum. Op station Sloterdijk reden niet bepaald veel treinen en de mededelingen werden steeds somberder. Wachtend op de sneltrein, liet ik – achteraf een grote fout – de stoptrein voorbij gaan. Dat bleek echter voorlopig de laatste trein, daarna volgde het bericht dat al het treinverkeer was stilgelegd. De praktijk bleek weer net even anders, want na 45 minuten kwam toch nog een sneltrein naar Alkmaar.
Intussen zat het hele gezelschap, inclusief rondleiders Kees en Gees (nee, die namen heb ik niet verzonnen) op mij te wachten. Snel dus aan de wandeling, een schitterende tocht door een alom wit landschap. Bij elke vallei, elke boom en elk paadje hoorde een verhaal dat door Kees en Gees in toerbeurt met verve verteld werd. Helaas voor u, lezer, heb ik beloofd over de inhoud, inclusief bijzondere gebeurtenissen ten tijde van de werkverschaffing, in en na de oorlog (stroperij!) niks door te vertellen.
Met overvloedig heerlijk eten en een zeker voor mijn doen bescheiden drankconsumptie nog een hele aangename middag gehad. Een mooie afsluiting van een roerig politiek jaar, met IJsland affaire, val van het college, opstappen van de Commissaris van de Koningin en een stevige begrotingsbehandeling. Dat 2010 net zo onrustig moge zijn, maar dan op een goede manier!