In de afgelopen weken zag ik op politiek 24 bijna tot vervelens toe een reportage voorbij komen over de totstandkoming van het paarse kabinet in 1994. Bij de zojuist afgebroken poging om tot een paars-groene coalitie moest ik regelmatig daaraan terugdenken. Ook toen een moeizame verhouding tussen PvdA en VVD, waarbij met name de liberalen te veel en te snel wilden, maar uiteindelijk de redelijkheid terugvonden. Bovendien speelde onze koningin een cruciale rol door aan Wim Kok te vragen een "proeve voor een regeerakkoord" te schrijven. De grote vraag is natuurlijk aan wie zij zo'n opdracht vandaag zou kunnen geven?
Ben ik (te) naïef en (te) optimistisch als ik een dergelijk scenario ook nu voor mij zie? Want hoewel Rutte heel wat scepsis in eigen kring heeft te overwinnen, denk ik dat het uiteindelijk voor de VVD toch aantrekkelijker is om met paars-groen in zee te gaan dan met een kleur- en inhoudsloos middenkabinet (nog erger dan Balkenende-IV en dat is een prestatie op zich) of met een extraparlementair kabinet. Hopelijk blijft de discussie ook in de komende weken over de inhoud gaan en niet over beeldvorming. Daarom acht ik de kans ook groot dat de vier partijen alsnog om de tafel gaan zitten en er dan wel uitkomen.
Hoe dan ook, ik blijf met Brigitte Kaandorp hopen dat het allemaal heus wel weer goed komt:
Overigens ben ik van mening dat de Eerste Kamer behouden dient te blijven
Er is de afgelopen weken door een hele trits partijen gepraat en dat heeft noch tot een rechts kabinet geleid (CDA-VVD-PVV) noch tot een paars kabinet (VVD-PvdA-D66-GL). Het lijkt me meer dan fatsoenlijk als de nieuwe informateur ook eens gaat praten met twee partijen waaraan tot nu toe geheel wordt voorbijgegaan: de ChristenUnie en de SP. Met 20 zetels even groot als D66 en GL.
Gelukkig heeft Lubbers geluisterd, want ook de andere partijen komen op gesprek “mij allemaal even lief”.
Maar wel al een advies geven voor een rechts kabinet terwijl nog niet eens met alle fractievoorzitters gesproken was?!