Ergens in mijn kelder moet een doos staan met daarin een grote verzameling cassettebandjes. Zij stammen nog uit een tijd dat het bijzonder was om een dubbel cassettedeck te hebben, zodat je van het ene bandje op het andere kon overnemen. Dat ging overigens nog wel eens mis, zodat het resultaat was dat de gewenste muziek op geen van beide bandjes meer stond. Met dank aan dezelfde stereotoren heb ik ook tientallen in de bibliotheek geleende CD’s op bandje staan. Toch spijtig dat ik nergens meer apparatuur in huis heb om ze af te spelen…
Mijn favoriet was de D90 van TDK, later werd dat de SA90. (Deze merktrouw had alles te maken met het feit dat Ajax door TDK werd gesponsord. Met name het uitshirt was ieder jaar weer een verschrikking voor het oog, al werd dat enigszins gecompenseerd doordat Dennis Bergkamp juist in deze outfit een paar van zijn allermooiste goals heeft gemaakt.) Het hoogtepunt was altijd het uit de verpakking halen, de stickers aan beide kanten op het bandje plakken en de nummers van het album op het hoesje overschrijven.
Eén van de eerste bandjes in de verzameling is Brothers in Arms van Dire Straits. In tegenstelling tot andere muziek die ik toen vaak draaide, maar nu niet langer dan vijf minuten kan horen (TOTO), blijf ik dit tamelijk briljant vinden. Prachtig gecomponeerde nummers, die op elk live concert net weer even anders klinken en soms meer dan 10 minuten duren! Dat zouden weinig bands vandaag in een bomvol stadion nog durven… of kunnen.
Zoals veel nummers die ik destijds in quasi-Engels meezong, was ik mij nauwelijks bewust van de betekenis en achtergrond van “Brothers in Arms”. Een lied dat Mark Knopfler schreef tijdens de Falkland oorlog tussen Argentinië en het Verenigd Koninkrijk en dat fraai weergeeft hoe merkwaardig en zinloos deze oorlog was:
There’s so many different worlds
So many different suns
And we have just one world
But we live in different ones
Now the sun’s gone to hell
And the moon’s riding high
Let me bid you farewell
Every man has to die
But it’s written in the starlight
And every line on your palm
We’re fools to make war
On our brothers in arms
Dire Straits fans zijn het niet eens wat de mooiste live-uitvoering is. Die tijdens de Brothers in Arms tour in 1986? Ter ere van de verjaardag van de toen nog gevangen Nelson Mandela in 1988? De recente versie van Mark Knopfler zonder Dire Straits maar met orkest? Uiteindelijk koos ik voor deze versie, afkomstig van “On the Night”: