Op Planeet GroenLinks is flink voorbeschouwd, voorspeld, (verkeerd) gegokt en inmiddels ook nabeschouwd, getreurd en geanalyseerd.
Mijn eigen voorkeurslijstje is het ook niet helemaal geworden. Alhoewel: Wijnand (3 ipv 2), Mariko (4 ipv 3) en Kees (2 ipv 4) zitten bij de eerste vier, zoals ik graag had gewild. Eerlijk gezegd vind ik deze volgorde op basis van de indruk die zij hebben achtergelaten op het congres ook helemaal verdiend. Daarna komt Ineke (die ik niet bij de eerste zes had) en Naïma op 6 (zoals gewenst). ezien zijn aansprekende presentatie had Tofik van mij nog wel wat hoger gemogen, terwijl Isabelle – mijn oorspronkelijke nr. 5 – wat tegenviel.
Dan nog die pleitrondes, ik ben er niet enthousiast over geworden. Ze waren van erg wisselende kwaliteit, meestal voegden ze weinig toe en soms maakten ze het er voor een kandidaat zelfs slechter op. Gewoon afschaffen de volgende keer en dan iets meer tijd voor de eigen presentatie van de kandidaat.
Het systeem met blokken is op zich goed bevallen, al viel me op dat het wel in het voordeel van de zittende Kamerleden werkt. Stel dat in de oude procedure de kandidatencommissie Tofik Dibi had voorgedragen voor plaats 4 of 5 dan was volgens mij de kans groot dat hij dat had gered. Nu ga je in de ballenbak met alle anderen en mag je hopen dat je er op tijd uitgehaald wordt. Dat lukte Martijn en Henrike niet; om te voorkomen dat ze helemaal naar onderen zouden glijden besloten beiden zich terug te trekken. Jammer want ik had het ze wel gegund. Aan de andere kant vond ik ze niet overtuigend in hun presentatie en was er goede concurrentie.
Wat doe je als je een onbekende kandidaat bent? Vooral nadrukkelijk aanwezig zijn bij het congres, op het podium, achter de microfoon en in de wandelgangen. Mathieu en Jup bewezen dat het werkt, met respectievelijk plaats 9 en 11 als fraai resultaat. Dat leidde overigens wel tot flink gemopper in de Haagse delegatie een rij achter mij. Zelfs de mededeling dat ADO die middag het eerste punt in de competitie had gepakt, nam de onvrede over het (opnieuw) hoge Amsterdam-gehalte van de lijst niet weg.
Al met al een aansprekende lijst en een leuk congres. Iets voor half zeven weer terug naar Amsterdam, met de auto deze keer. Maar dat heb ik goedgemaakt door drie passagiers mee te nemen: Hans van het bestuur van Geuzenveld en mijn Bos en Lommerse fractiedames Juke en Yasemin.