Na het enerverende debat op 31 oktober waren de Algemene Beschouwingen weer enigszins mat en langdradig. Veel fractievoorzitters waren duidelijk met een lijstje onderwerpen op pad gestuurd en in de meeste gevallen leidde dat tot weinig inspirerende, weinig samenhangende en vooral ook lange bijdragen, nu en dan afgewisseld door moties en amendementen. Behalve van de SP ook niet erg veel interrupties, waardoor alle verhalen wat naast elkaar bleven staan, zonder directe confrontatie van ideeën. Niet helemaal onbevooroordeeld, vond ik toch de beschouwingen van Bart het meest prikkelend. Zij riepen ook de meeste reacties op, met name ook vanuit GS. Zijn verhaal over meer aandacht voor welzijn, in plaats van de eenzijdige focus op economische groei maakte de tongen los. Als concrete voorbeelden kwamen aan bod de ‘metropolitane’ strategie om van Schiphol de 2e luchthaven van Europa te maken en het manifest van de Holland Acht, als reactie op het feit dat de Randstad op het zoveelste lijstje uit de top-5 was gekukeld. De rechtsbuiten van het college, Ton Hooijmaijers, vloog uiteraard flink uit zijn stoel over Schiphol, terwijl onze eigen commissaris nog maar eens het belang van de concurrentie van de Randstad probeerde uit te leggen. Beviel me met name omdat het geen ouderwets dogmatisch verhaal over natuur, milieu en leefbaarheid ten koste van welvaart was, maar één waarin economie en ecologie juist samen gaan. Niet voor niks ook de ambitie die wij hadden toen we in het College stapten.
Opvallend was dat de PvdA gretig meetekende met vrijwel alle amendementen en moties van de coalitiepartijen. Aan de andere kant waren er bij de stemming, zoals Peter Visser en ik na afloop constateerden, wel wat dualistische signalen zichtbaar. Een aantal keren was het de linkse kerk – PvdA, D66, GroenLinks, SP en af en toe ook Fleur Agema 
– die de meerderheid vormde. Bij één motie over intensief ruimtegebruik hadden wij een SP-gevoel, door als enige tegen te stemmen. Diezelfde SP presteerde het overigens om tégen een amendement te stemmen dat min of meer de opdoeking van Regio Randstad behelsde, terwijl dat al jaren hun pleidooi is. Ook bij andere stemmingen weer de nodige fratsen van onze linkerburen. Zo af en toe kan ik ze niet volgen.