Heb denk ik nog even iets meer tijd nodig om te bedenken of ik nou blij moet zijn met 7 zetels of dat ik uiteindelijk toch het teleurgestelde gevoel dat ik nu heb over zal houden. Want hoewel ik even vreesde dat we wel eens naar 5 konden zakken was ik juist in de laatste dagen optimistisch gestemd. Ook ben ik nooit erg overtuigd van argumenten ‘dat je het ten opzichte van de peilingen toch goed gedaan hebt’. We zijn na 3,5 jaar oppositie een zetel kwijt, dat telt voor mij ook zwaar…
Gisteren al vroeg op, omdat ik als stembureau-voorzitter om 6.30 een (loodzwaar) pakket met stemmateriaal mocht gaan ophalen. Daarna (op een pauze tussen 9.30 en 12.00 na) de hele dag in het stembureau gezeten. Laat ik eerlijk zeggen: het heeft toch ook wel wat, die potloden. Zeker als mensen oprecht verbaasd kijken als ze zo’n ouderwets biljet in handen krijgen en zich afvragen waar de stemcomputer staat (kijkt u geen tv, leest u geen krant?). Ook het uitvouwen en handmatig tellen na afloop – dat ging heel efficiënt – heeft zo z’n charme. Bij dezen dan ook de weinig relevante, maar het is toch leuk om te melden, uitslag van ons stembureau 318 in de Tijl Uilenspiegelschool:
- PvdA 31,1%
- SP 21,9%
- GroenLinks 13,7%
- VVD 10,2%
- D66 9,0%
- CDA 6,4%
- PVV 4,4%
De rest van de partijen kan ik me niet meer herinneren, of ze hadden zo weinig stemmen (wil die ene fan van Mat Herben zich melden?) dat het niet de moeite van het rapporteren waard is. Het mooiste biljet was van iemand die in al zijn/haar enthousiasme alle hokjes van de PvdA rood gekleurd had. Helaas: ongeldig!
Op 17 november j.l. schreef J.N. in ‘de mening van” : “Het Maoïsme rukt op in Nederland”.
“In 1966 lanceerde de Chinese partijleider Mao Zedong de Culturele Revolutie, een revolutie om de communistische verworvenheden te behouden”. Deze Mao beweging kreeg in 1972 zijn aanhang in Nederland. In dat jaar werd de SP opgericht en kwam in 1994 in de Tweede Kamer met twee zetels. In navolging van de SP deed een tweede Maoïstiche (communistische) beweging zijn intrede in de Tweede Kamer, Groen Links. In 1989 ontstaan uit een fusie van De Communistische Partij Nederland (CPN), Pacifistisch Socialistische Partij (PSP), (voortgekomen uit de vredesbeweging), de groene Politieke Partij Radicalen (PPR) (gezamelijk in 1972 nog goed voor 16 zetels). Na de fusie mocht eerst PSPer Ria Beckers de kar trekken. In 1994 werd Paul Rösenmuller de partijleider. Rösemuller was tijdens zijn studententijd lid van een aantal radicaal linkse, maoisitische groeperingen, waaronder Groep Marxisten-Leninisten/Rode Morgen. Onder zijn leiding verdubbelde deze “Groen Links hype partij met zijn communistische achterban” bij de Tweede Kamerverkiezingen in 1998 naar elf zetels. In 2003 was de ‘hype’ na het vertrek van Rösenmuller weer over en zakte de partij naar tien zetels en daar zijn na de verkiezingen van gisteren nog maar zeven van overgebleven.
“De Chinese Culturele Revolutie was niets anders dan een poging van Mao het intellectuele leven, met alle kritische geluiden van dien, in de kiem te smoren. De partij wist de massa’s opnieuw te mobiliseren. De Rode Garde, een burgerbeweging die vooral bestond uit jongeren, werd aangemoedigd het ‘oude China’ te vernietigen. In de praktijk kwam dit neer op het vernielen van eeuwenoude gebouwen als tempels en het bestormen van scholen, fabrieken en partijgebouwen. Vervolgens vielen de gardes mensen aan die als verraders van het communisme werden beschouwd. De jongeren vernederden en vermoordden hun eigen leraren en zelfs hun ouders. In deze sfeer van chaos en paranoia vonden duizenden de dood. Alhoewel de Culturele Revolutie in de jaren zeventig officieel was voltooid, zette de partij het beleid voort om dissidenten naar de kaderscholen te sturen. Maar in feite waren deze scholen niets anders dan werkkampen waar critici gehersenspoeld werden om het communisme kritiekloos te aanvaarden. In de Culturele Revolutie kwamen vele leraren, intellectuelen, artsen en professoren, alsook boeren en arbeiders en anderen achter de tralies terecht, of werden opgesloten in concentratiekampen (‘heropvoedingskampen’). Ook was deze periode bijzonder slecht voor de Chinese economie”.
Ouwe koeien en een sloot.
Met alle respect, maar de associatie tussen Maoïsme of communisme en GroenLinks raakt kant noch wal. Lijkt me ook erg knap om in dit verkiezingsprogramma dergelijke denkbeelden aan te treffen.