Afgelopen woensdag was ik te gast bij GroenLinks Zuideramstel om daar iets te vertellen over de toekomst van onze partij. Voor de niet-ingewijden: Zuideramstel is een afdeling in Amsterdam, dus niet een dorpje ergens diep in de provincie waar u nog nooit eerder van gehoord had. De aankondiging van deze bijeenkomst suggereerde bijna dat ik in hoogsteigen persoon de toekomst van GroenLinks vertegenwoordig, maar zo gek zou ik het zelf nooit maken.
Ik had een inleiding voorbereid – onderwerpen daaruit heb ik al eens op dit weblog besproken en andere komen hier vast nog wel aan de orde – waarin ik op vriendelijk kritische manier keek naar hoe GroenLinks er nu voorstaat. En vooral ook hoe de komende jaren er voor ons uitzien. U had er natuurlijk eigenlijk gewoon bij moeten zijn, maar ik zal hier nog even mijn belangrijkste opmerkingen samenvatten.
De grote uitdaging is om ideeën en macht effectief met elkaar te verbinden. Er is denk ik geen andere partij waarin het inhoudelijke debat zo goed gevoerd en waar zo veel mensen met creatieve ideeën rondlopen. Maar op de beslissende momenten zijn we nog wel eens te aardig, te bescheiden en slagen we er niet in onze successen te claimen, de aandacht te krijgen die we verdienen en bovenal een en ander concreet in de praktijk te brengen. We lopen daardoor het risico dat anderen met onze ideeën aan de haal gaan en hoewel je aan de ene kant pragmatisch blij kunt zijn dat er dan iets gebeurt, is het ook wel zuur om niet zelf te kunnen incasseren. Het probleem dat heel veel mensen overwegen GroenLinks te stemmen, maar relatief weinig dat ook daadwerkelijk doen, heeft voor mijn gevoel mede hiermee te maken.
Ook valt mij op dat GroenLinks bij veel mensen een imago heeft dat nauwelijks meer met de realiteit overeenkomt. Hoe kom je af van het beeld dat je een partij van potveerders bent, vele CPB rapporten die het tegendeel bewijzen ten spijt? Hoe kom je af van het beeld dat je zuur en dogmatisch bent en altijd met het vingertje staat te wijzen naar anderen die het verkeerd doen? We hadden iedereen die dat denkt eens moeten uitnodigen naar de Discussie in de Tent te komen. Hoe kom je af van het beeld dat je een partij ben van luchtfietserij en onhaalbare plannen? Heel veel GroenLinks bestuurders bewijzen dagelijks het tegendeel. Zelf maakte ik tijdens de provinciale campagne regelmatig mee dat ik als ‘compliment’ kreeg dat ik voor een GroenLinkser zulke redelijke dingen zei. Terwijl ik naar mijn idee een heel gewoon GroenLinks geluid laat horen.
Het was een erg geïnspireerde avond met een leuke discussie die ging van heel abstract over de ideologie van GroenLinks tot heel praktisch over de taken van de provincie. Met een biertje (nou vooruit nog eentje dan) nog nagepraat en kort na middernacht nog in gedachten verzonken op de fiets terug naar mijn deel van de stad.
Ha die Harmen,
Als D66’er beaam ik graag dat redelijkheid en nuance de basisingrediënten zijn voor duurzaam politiek bedrijven. En ik vind niet direct dat punten en programma’s van GroenLinks onredelijk of onhaalbaar zijn, integendeel: die vinden we al genoeg op de verre linker- en rechterflank.
Enige wat je je partij misschien zou kunnen verwijten is de inzet ten tijde van de laatste coalitieonderhandelingen: die inzet was namelijk ver te zoeken. Dat heeft wellicht een karige boodschap naar buiten gebracht: als het puntje bij het paaltje komt, willen of durven ze niet…
Of, misschien, moet GroenLinks gewoon eens een duidelijke keuze maken: natuurvereniging of volwassen sociaal-liberale partij? Wij kunnen weer leden opnemen 🙂
Groeten,
Erik
Inderdaad Erik, de toekomst is een soort D66.
Mooi Patrick, zegt het voort!