De traditionele aftrap voor het nieuwe jaar is de receptie van de gemeente Amsterdam op 1 januari in het Concertgebouw. Vorig jaar helaas moeten missen, maar deze keer er weer bij. Na een aangename toespraak van Job Cohen met een aantal verwijzingen naar zijn voorganger Schelto Patijn was het de beurt aan theatergroep Flint voor een heus Amsterdams programma. Of eigenlijk: Jordanees. Muzikaal zat het erg goed in elkaar, maar ik merkte wel dat mijn aandacht na verloop van tijd verslapte en ik niet alles even geslaagd vond.
Ook in de wandelgangen waren de meningen over het programma sterk verdeeld. In diezelfde wandelgangen kwam ik heel wat bekenden tegen, met wie uiteraard de beste wensen voor het nieuwe jaar werden uitgewisseld. Ik vind het ook altijd leuk om zoveel beroemde hoofden bij elkaar te zien (al moest ik af en toe diep nadenken welke naam daar dan ook weer bij hoort).
Wat me ook opviel is dat GroenLinksers deze receptie steeds beter weten te vinden. We zijn blijkbaar toch wat over onze schroom heen. Welke gemengde gevoelens je ook kunt hebben over deze ons-kent-ons-grijze-pakken bijeenkomsten – met een aantal zeer schone dames ertussen – het is wel goed erbij te zijn. Mijn enige dilemma vooraf is of ik wel of niet een das om zal doen, al wordt die keuze eigenlijk steeds makkelijker, want ik vind het gewoon leuk om dassen te dragen. Het wachten is nu alleen nog op de enige echte duurzame C02 neutrale das in GroenLinks kleuren.