Toen ik mij op de middelbare school voor politiek begon te interesseren, was mij de keuze tussen PPR, CPN of PSP (en vooruit, EVP) al ontnomen. Ik werd dus wel gedwongen lid te worden van GroenLinks. Soms vraag ik me wel eens af – ook met een schuine blik op mijn partijgenoten die nog wel uit één van de bloedgroepen voortkomen – welke keuze ik gemaakt zou hebben. Mijn vermoeden is dat de PPR daarbij de hoogste ogen gegooid zou hebben.
Waarom deed Rita toch zo vergeetachtig en kwam ze met de merkwaardige verklaring dat ze zich "oprecht" vergist had? Zou ze stiekem hebben gehoopt dat die bleke pacifistenclub zo’n rommeltje van de administratie had gemaakt dat alle sporen van het lid Verdonk waren uitgewist? Wat een ontzettend krampachtige manier van omgaan met je eigen verleden: het wordt tijd om verantwoording af te leggen! Mijn tip aan Rita: neem een voorbeeld aan Pim Fortuyn, die nooit moeilijk deed over zijn Marxistische verleden en zijn lidmaatschap van menig politieke partij in de jaren daarna. De LPF aanhang heeft het hem nooit nagedragen.
We zijn min of meer allemaal pragmatischer geworden na het idealistische tijdperk van de jaren zestig en zeventig. En terug kijkend zien we nu in dat de houding die we toen aannamen niet meer strookt met wat er nu speelt.
Dat kan een wrevel gevoel geven als een kamerlid van politieke koers gewijzigd is en daarop gewezen wordt.
Niemand die nu op de VVD stemt zal het als leuk ervaren als opgemerkt wordt dat ie vroeger altijd op de Partij van de Arbeid stemde. Dan probeer je dat in alle toonaarden te ontkrachten. Zo gaat dat in de regel.
Rita Verdonk deed dit ook. Tot bekend werd dat ze bij de PSP was. Toen werd ze er op aangevallen.
En het komt me voor dat het gezien wordt als een misstap van haar. Want omdat ze nu als ‘rechts’ gezien wordt was ze ‘fout’ om toen bij de ‘linkse’ PSP te zijn geweest.
Maar we moeten er niet aan voorbijgaan dat Rita bij een vrouwenwerkgroep van de PSP zat. De emancipatie van de vrouw was in die jaren een belangrijk thema van de PSP.
Rita Verdonk kwam dus op voor de vrouwen in een tijd dat de man aan de touwtjes trok.
Wie haar daar op afrekenen wil ziet het liefst de vrouw weer achter het aanrecht.
Ik heb, net zo als Harmen Binnema, ook een aanbeveling:
‘Wees trots op je politieke zwenkingen, want je gaat met de tijd mee. En laat je er niet op af rekenen’.
Gerrit Zalm zat bij de PvdA, Jaap de Hoop Scheffer bij D66, die zijn er toch ook niet slechter van geworden?
Ik noemde expres al het voorbeeld van Fortuyn die inderdaad trots was op zijn “politieke zwenkingen”. Wat mij verbaast is de krampachtigheid waarme Verdonk haar linkse verleden ontkent. Ze kan toch gewoon zeggen: dat was toen, ik ben nu tot inzicht gekomen!
Op zich is er met het aantonen van Rita Verdonk’s korte PSP-verleden weinig aan het licht gebracht.
Natuurlijk had ze dat verleden zelf ook kunnen bekennen. Maar waar dient dat toe ? Het neigt er naar dat politici in navolging van de affaire rond Wijnand Duyvendak ineens ‘fout’ bevonden worden als ze hun hele verleden niet opbiechten. Ook als daar niets mee aan de hand was.
Het komt me voor dat vooral mensen die van linkse signatuur waren of zijn, op de korrel worden genomen.
Het is nu bon-ton om in het verleden van politici te graven om dan met allerlei nieuwe weetjes iemand in een kwaad daglicht te stellen.
En ja, Pim Fortuijn was in zijn vroege dagen aktief in de linkse hoek. Maar wel meer dan Rita Verdonk, dunkt me. Zodoende was dat al gauw algemeen bekend.
Beiden hebben door de tijdgeest, veranderende maatschappelijke verhoudingen etc. hun visie herzien. Dat is hun goed recht.
Het komt er op neer dat iemand zich publiekelijk moet verontschuldigen omdat ie ooit bij een andere politieke partij was dan de huidige en dat zelf niet bekend maakt.
Het lijkt me dat er enorm veel werk aan de winkel is om al het gezwalk van politici door de jaren heen te achterhalen; Verdonk, Cramer, Duyvendak, ‘Who is next ?’
Met de kanttekening er bij dat er bij Duyvendak er daadwerkelijk iets niets in orde was.
En dat is juist het punt waar het omgaat.
Iemand met een correct verleden hoeft niet alles op te biechten, iemand die werkelijk fout zat wel.