In de aanloop naar de Statenverkiezingen van 2007 hebben we met het campagneteam regelmatig vergaderd in de kroeg. Hoewel het altijd erg gezellig was en we ook een goede campagne hebben gehad, denk ik toch dat het niet de meest geschikte omgeving is om efficiënt te overleggen (al was het maar omdat je soms moeite hebt elkaar te verstaan, wat tot allerlei misverstanden kan leiden). Gisteravond had GroenLinks Amsterdam een ledenvergadering georganiseerd in P96, u raadt het al… een kroeg. Mij bekroop hetzelfde gevoel: het is erg gezellig en het grote voordeel is dat je na afloop meteen met een biertje in de handen staat. Bovendien heb je niet het idee dat je weggekeken wordt, zoals elders nog wel eens voorkomt, omdat de zaalbeheerder graag naar huis wil. Maar of het nu de juiste plek is voor een ledenvergadering, dat vraag ik me sterk af.
Al met al viel het me dus eigenlijk best mee hoeveel zinnige dingen nog gezegd en gedaan zijn deze avond. Zelf mocht ik vanuit de Amsterdamse delegatie iets vertellen over het afgelopen half jaar (nou ja iets meer) in de partijraad. Bij het terugkijken viel me op dat in die relatief korte tijd toch heel wat boeiende onderwerpen voorbij zijn gekomen. Om wat te noemen: de commotie rond Wijnand Duyvendak en de verantwoording daarover door fractie, partijbestuur en de hoofdrolspeler zelf; de procedure voor het kiezen van de kandidaten voor de Europese lijst (inclusief de voordracht van de kandidatencommissie); de evaluatie van de nieuwe verkiezingsprocedure; de voortgang van het Toekomstproject.
Na de plannen van het bestuur, de begroting voor het nieuwe jaar, nieuws over de Studentenwerkgroep en de rondvraag was het tijd voor de eerste drankronde. Vervolgens vertelde Marijke Vos iets over de commissie-Mertens die het bestuurlijk stelsel van Amsterdam onderzoekt, onder meer de samenvoeging van stadsdelen. In vier groepen werd doorgepraat over de metropool Amsterdam (daar zat ik bij), democratische legitimiteit, dienstverlening en bestuurlijke effectiviteit.
Het blijft een tamelijk abstracte discussie met een hoog tekentafelniveau, die overigens snel concreet wordt zodra het verdwijnen van jouw stadsdeel of van Amsterdam als geheel in het vizier komt. Ik heb maar weer eens mijn stelling op tafel gelegd dat elk probleem zijn eigen schaal heeft, maar je je democratisch stelsel daar nooit op kunt inrichten en dus vooral praktische oplossingen moet zoeken. Wat overigens iets anders is dan allerlei hulpconstructies van bestuurlijke samenwerking buiten het zicht van de (deel)raad die her en der ontstaan zijn. De terugkoppeling uit de groepen was kort en krachtig en de behoefte om verder hierover te discussiëren gering, zodat iets na half elf het tijd werd officieel aan de borrel te beginnen.