Bijgeloof

Eigenlijk ben ik helemaal niet bijgelovig. Maar voor Ajax maak ik graag een uitzondering. Mijn enige probleem is dat ik nog steeds geen ritueel heb gevonden dat een garantie biedt op succes.

Vroeger luisterde ik zondagmiddag op mijn slaapkamer naar Langs de Lijn. Als het slecht ging, keek ik boos naar de elftalposter boven mijn bed en sprak ik de jongens streng toe dat ze meer hun best moesten doen. Mijn aansporingen werkten feilloos. In mijn herinnering viel de winnende goal altijd tijdens het vier uur journaal, zodat daarna meteen naar Ajax werd overgeschakeld. Maar misschien had het er ook gewoon mee te maken dat Ajax in die jaren vrijwel onverslaanbaar was en een nederlaag sowieso een zeldzaamheid was.

Later dacht ik dat Ajax niet kon verliezen als ik maar in het stadion zat. Het heeft inderdaad lang geduurd voor het zover was, dus ik heb de gedachte heel wat wedstrijden kunnen koesteren. Nadat de eerste nederlaag een feit was, volgden evenwel nog vele moedeloos stemmende jaren met legio kansloze en pijnlijke nederlagen. Bovendien merkte ik dat ik sommige mensen beter niet meer mee kon nemen naar Ajax, want die hadden blijkbaar een slechte invloed – de zwarte lijst was geboren.

Dit seizoen heeft Ajax een paar keer onverwachte overwinningen behaald als ik bij een GroenLinks bijeenkomst was en de wedstrijd dus niet live kon zien. De zeges in Hamburg, Florence en Nijmegen heb ik alleen per sms meegekregen. Is dat dan de oplossing? Aan de andere kant is het voor mijn zenuwen niet goed om niks te kunnen zien van de wedstrijd en wordt het wel een heel gedoe om bij alle wedstrijden een GroenLinks activiteit te organiseren.

Vandaag heb ik bij de wedstrijd tegen Utrecht weer iets ontdekt. Ik zat, zoals gewoonlijk bij uitwedstrijden, via Eredivisie Live te kijken, maar ben twee keer even de kamer uitgegaan: de eerste keer om mijn mail te bekijken (0-1 Van der Wiel) en de tweede keer om thee te zetten (0-2 Vertonghen). Aanzwellend gejuich in combinatie met de stemverheffing van de commentator lokte mij terug en dan kon ik nog net de herhaling zien. De grote vraag is nu: volgende week weer? En zo ja, wat? Thee of mail? Of is het voldoende af en toe even bij de wedstrijd weg te gaan, om bijvoorbeeld de was op te hangen, de afwas te doen? Maar dan loop ik het risico te lang weg te blijven…

Pfff, bijgeloof is nog niet zo makkelijk!