Er zijn van die momenten dat de politieke realiteit weinig meer te maken heeft met de feiten of rechtvaardigheid, maar zij zich onvermijdelijk in onprettige vorm aan je opdringt. Vandaag was zo’n dag.
’s Ochtends was ik nog vol goede moed naar Culemborg vertrokken, waar ik met de USBO collega’s een onderzoeksdag had. Maar al voor ik het prachtige oude stadhuis kon betreden, had ik de nodige telefoontjes gehad over wat de kwestie-Borghouts is gaan heten. De uitkomst aan het eind van de dag is duidelijk: onze Commissaris legt zijn functie als bestuurslid van het ABP neer.
Het begon allemaal met het debat dat we in Provinciale Staten hadden op 15 juni. In dat debat besloot de Commissaris van de Koningin om zijn provinciale (politieke) portefeuilles neer te leggen. We hebben het dan over onderwerpen als juridische zaken, Paviljoen Welgelegen, facilitaire zaken etc. Daarnaast zegde hij toe met de fractievoorzitters te gaan spreken over het verminderen van zijn nevenfuncties. De Staten waren het hiermee in grote meerderheid tevreden: een verdergaande motie van de PvdA om alle bijbanen op te zeggen werd alleen door de SP gesteund.
Op 29 juni hadden we vroeg in de ochtend het bewuste gesprek met de Commissaris. De uitkomst daarvan was dat Borghouts vier nevenfuncties zou neerleggen en nog eens twee per januari 2011 (dus zes in totaal). Bovendien zou per 1 augustus een nieuwe ABP voorzitter aantreden, zodat zijn interim-periode daar voorbij zou zijn. Een klus waar hij pas na lang aandringen aan was begonnen, omdat een zoektocht van ruim een half jaar nog geen nieuwe voorzitter had opgeleverd. Wel zou Borghouts bestuurslid blijven, zoals hij dat al vele jaren is zonder dat één enkele partij in de Staten daar ooit een probleem van heeft gemaakt. niet onbelangrijk: over geen van de andere nevenfuncties heeft ooit iemand gezegd dat die niet te combineren zouden zijn met het Commissarisschap of dat Borghouts daardoor te weinig aandacht voor de provincie had! Niemand heeft ook kunnen aantonen dat de nevenfuncties iets te maken hebben met wat in IJsland is gebeurd. Ik heb dan ook aangegeven dat ik geen fan van ben dit soort symboolpolitiek.
In de dagen daarna bleken met name de PvdA en het CDA nog een stap verder te willen gaan. Zij vonden dat Borghouts ook geen bestuurslid van het ABP meer kon zijn. Donderdagavond kreeg ik van de PvdA te horen dat zij een motie van wantrouwen wilde indienen (gesteund door het CDA) wanneer Borghouts niet vóór maandag 12.00 zijn functie bij het ABP zou neerleggen. De PvdA meldde dat Borghouts had toegezegd al zijn nevenfuncties neer te leggen en dat hij ‘terugtrekkende bewegingen maakte‘, quod non. Wie bij de vergadering was weet dat, of kijk nog eens naar de uitzending van Knevel & Van den Brink.
Naar mijn mening een overtrokken en onaangename reactie. Het blijft gissen welke motieven werkelijk hierachter zitten, maar met de feitelijke rol van de Commissaris in het Landsbanki verhaal heeft dit helemaal niets meer te maken. Ik vond en vind het ook merkwaardig te constateren dat aan de ene kant in de Staten uitgesproken wordt dat de Commissaris de kans moet krijgen zijn gezag te herstellen en het vertrouwen van de Noord-Hollandse bevolking terug te winnen en aan de andere kant partijen uit diezelfde Staten telkens een nieuwe aanleiding tot beschadiging lijken te vinden.
Met tegenzin heb ik me bij de situatie neergelegd die nu is ontstaan en heb ik het besluit van Harry Borghouts om op te stappen bij het ABP gerespecteerd. Maar een nare smaak houd ik er onmiskenbaar wel aan over.
Vindt u het normaal dat iemand van Groen Links voor een nevenfunctie 38.000 euro in zijn zak steekt? Terwijl hij al even veel verdient als een minister. Als ik lid van Groen Links was zou ik me de ogen uit mijn kop schamen!