Auteur: Harmen Binnema

Geplaatst op

100 miljoen voor het beste idee

Er zijn van die debatten waarbij ik, als de meesten van mijn collega’s aan het woord zijn geweest, de helft van mijn zo mooi voorbereide bijdrage kan schrappen. Gelukkig komt dit niet zo vaak voor, omdat ik, al zeg ik het zelf 🙂 meestal wel een redelijk originele invalshoek heb en de meeste onderwerpen net iets anders bekijk. Maar vandaag bij de bespreking van de rompbegroting, sowieso al een flink uitgeklede aflevering van de Algemene Beschouwingen, was het meeste al wel zo’n beetje gezegd toen ik traditioneel als laatste in de rij het woord mocht voeren. Zelfs de kans op de opmerking dat ik in mijn hele Statenperiode nog niet zo’n korte en bondige bespreking van de begroting had meegemaakt, was net voor mij door Johan Bruins Slot (CDA) weggenomen. 

Het meest pikante onderwerp stond later op de dag op de agenda: het intrekken van de ruim 100 miljoen voor de tunnel van de Zuidtangent. De discussie in de commissie Wegen, Verkeer en Vervoer was behoorlijk stevig en ik was vooral benieuwd hoe SP en PvdA zouden reageren. In de eerste termijn vond ik dat nog wat lastig in te schatten, maar ik merkte wel dat het besluit van Haarlem (waar deze beide partijen in het college zitten) wat halfslachtig verdedigd werd, of nauwelijks genoemd. Na het diner werd steeds duidelijker dat ook PvdA en SP zouden instemmen met het weghalen van het geld bij Haarlem, wanneer wel het eindrapport van de Tunnelstudie nog besproken zou worden. Het resultaat bij de stemming: 49 stemmen voor intrekken van de 100 miljoen en 0 tegen. Benieuwd hoe Haarlem hierop zal reageren. In de komende tijd zal het overigens nog een hele klus worden voor dit geld een goede nieuwe bestemming te vinden…

Een dag eerder (ja, op zondag!) was ik bij de ledenvergadering van Amsterdam West, de GroenLinks afdeling die hoort bij het nieuwe stadsdeel waarin De Baarsjes, Bos en Lommer, Westerpark en Oud-West in samengaan. In deze vergadering werd het verkiezingsprogramma vastgesteld en enkele leden hadden zich uitgeleefd in het schrijven van amendementen. Toegegeven, ik was ook één van de enthousiastelingen die de teller voorbij de 100 liet gaan. Maar mijn wijzigingen waren op drie na vooral kleine tekstuele verbeteringen. In een prima sfeer met prettige inhoudelijke discussie werden alle amendementen onder de kundige leiding van Coos Hoebe netjes binnen de tijd afgewerkt. Er ligt nu een programma waar we uitstekend de verkiezingen mee kunnen ingaan. Dit succes werd beklonken met een borrel.

Eind van deze maand zullen we de kandidatenlijst gaan vaststellen, dan wordt het nog spannender. In de wandelgangen werd al flink gespeculeerd wie er mee gaan doen en voor welke plek zij in aanmerking zouden komen. In elk geval heb ik al een aantal (nieuwe en oude) kandidaten gezien over wie ik enthousiast ben en die ik graag naar een hoge plek zou willen pleiten.

Geplaatst op

Vrijstaat Amsterdam

Zondag was ik op uitnodiging van goede vriendin en tevens mede-organisator Marjolein in de Vrijstaat Amsterdam. In deze tentoonstelling hebben negen ontwerpbureaus de vrije hand gekregen om over de toekomst van verschillende delen van de stad hun fantasie te laten gaan. Ik kwam de Sloterplas tegen als één groot loungegebied, de Amstelscheg als plek voor regionale zelfvoorzienende landbouw en de Oostelijke Eilanden als vrijdenkersgebied.

Een en ander is gehuisvest in het paviljoen in de Tolhuistuin (de vroegere Shell kantine), in Amsterdam Noord vlakbij de aanlegplaats van de pont. Juist vanwege de interessante ruimtelijke en creatieve ontwikkeling die dit stadsdeel nu doormaakt, een prachtige plek om rare en vergezochte ideeën over de toekomst een plek te geven. Gaat dat zien!

Op dinsdag 3 november organiseert GroenLinks Amsterdam, geïnspireerd door de Vrijstaat, hier een debat over de tweede fase van IJburg: Het gaat daarbij niet alleen over hoe we gebouwen CO2 neutraal maken,
maar vooral over hoe IJburg de plek wordt waar mensen hun hele leven
zouden willen blijven wonen en werken. Hoe het een groene en compacte
wijk wordt, waar gebouwen in de loop der jaren van functie kunnen
veranderen. Een Amsterdams eiland dat zich zal blijven ontwikkelen,
doordat de toekomstige bewoners IJburg zullen vormen.

Want dromen mag weer.

Geplaatst op

Museum voor Realisme mogelijk afbouwen met hulp van provincie

Bericht afkomstig van nu.nl:

Voorwaardelijke steun voor redding Scheringa Museum

SPANBROEK – Het CDA en GroenLinks in Noord-Holland zijn onder voorwaarden bereid mee te werken aan het reddingsplan dat PvdA-fractieleider Tjeerd Talsma woensdag heeft gepresenteerd voor het Scheringa Museum voor Realisme in Spanbroek. Dit zeggen woordvoerders van beide statenfracties woensdag.

Fractieleider Harmen Binnema van GroenLinks kan zich ”in principe” vinden in het idee dat de provincie het geld bijeen schraapt om de bouw van het nieuwe museum af te ronden. ”Ik zie de waarde voor de regio, maar we gaan niet zomaar een zak geld brengen. Ik wil om te beginnen graag weten over hoeveel geld we het hebben. Ook is de medewerking van ABN Amro met betrekking tot de kunstcollectie noodzakelijk. Verder moet de directie voor een goed exploitatieplan zorgen.”

Standpunt

Fractielid Aagje Zeeman van het CDA neemt een vergelijkbaar standpunt in. ”We staan er positief tegenover. Er moet wel absolute zekerheid over de collectie komen. We betalen niet voor een hok met doeken, maar voor een regionale voorziening met economisch en toeristisch perspectief. En het moet duidelijk zijn dat het museum zichzelf op termijn kan bedruipen.”

Het CDA en GroenLinks vormen samen met de PvdA en de VVD het college van Gedeputeerde Staten in Noord-Holland. VVD-fractieleider Cees Loggen was woensdagochtend niet bereikbaar.

Geplaatst op

Political Song X: Johnny Cash – The Man in Black (1971)

De film Walk the Line heb ik niet gezien en tot een jaar geleden had ik nauwelijks een beeld bij Johnny Cash. Inmiddels heb ik The Essential Johnny Cash aangeschaft (je moet ergens beginnen) en komt elke dag wel een van zijn songs voorbij. Johnny Cash riep toch vooral associaties op van drugsmisbruik en andere vormen van verslaving en een leven dat niet bepaald eenvoudig is geweest, inclusief een gestrand huwelijk. Country music is ook niet meteen mijn favoriete genre.

Het eerste nummer dat ik van Cash hoorde was dan ook niet één van zijn grote hits, zoals Walk the Line of Ring of Fire, maar het ingetogen I still miss someone, gevolgd door It ain’t me babe (een Bob Dylan cover). Echt overtuigd Cash-liefhebber raakte ik door het rauw, wonderlijke en ironische A boy named Sue:

Deze opname komt uit de gevangenis St. Quentin, waar Cash diverse keren optrad. In de jaren ”60 deed Cash vaker dit soort optredens, wat uiteindelijk resulteerde in het album At Folsom Prison. Het beïnvloedde ook zijn houding tegenover het gevangeniswezen en de manier van straffen in de VS en Cash ontpopte zich als voorvechter van de rechten van gevangenen. Ook het onrecht dat de Indianen als native Americans was aangedaan, verwerkte hij al in 1964 in de Ballad of Ira Hayes.

Terwijl hij de wereld en het gevoel van country trouw bleef, vaak verbonden met rechts en conservatief Amerika, wist Cash een heel eigen stijl en onafhankelijke positie te ontwikkelen. Hij werd uitgenodigd door presidenten van zowel Democratische als Republikeinse signatuur en was zowel populair bij studenten en de linkse elite, als bij de meer traditionele countryfans. Veelzeggend was de controverse rondom de steun die hij zou hebben gegeven (als hij nog had geleefd) aan John McCain. Dochter Rosanne Cash reageerde verontwaardigd: "It is unfair and presumptuous to use
him to bolster any platform. I would ask that my father not be co-opted in this election for either side since he is clearly
not here to defend or state his own allegiance."

We laten dus Johnny Cash zelf weer aan het woord, wiens duidelijkste politieke statement te horen is in Man in Black. Dit statement steunde en cultiveerde hij door inderdaad bij vrijwel alle optredens in zwart gekleed te gaan, afwijkend van de doorsnee kleding van de country zanger.

I wear the black for the poor and the beaten down,
Livin’ in the hopeless, hungry side of town,
I wear it for the prisoner who has long paid for his crime,
But is there because he’s a victim of the times.

(…)

And, I wear it for the thousands who have died,
Believin’ that the Lord was on their side,
And I wear it for another hundred thousand who have died,
Believin’ that we all were on their side.

Dit is een opname ‘on campus’ van een universiteit waar Cash op bezoek was en waar hij kort daarvoor ook deze tekst geschreven had. Prachtige close-ups ook van (met name) de dames in het publiek:

Geplaatst op

Noord-Hollanders praten mee over nieuwe Commissaris

Vandaag heb ik in het nieuws van RTV Noord-Holland het voorstel gedaan om de inwoners van Noord-Holland te raadplegen over het functieprofiel van de nieuwe Commissaris van de Koningin. Welke kwaliteiten verwachten zij van een Commissaris en welke eigenschappen zien zij liever niet? De komende weken zullen de partijen in Provinciale Staten druk bezig zijn met het opstellen van dit profiel en daarbij is goede raad meer dan welkom.

Bij de recente keuzes van een nieuwe burgemeester in Groningen en een nieuwe Commissaris in Noord-Brabant zijn met zo’n raadpleging goede ervaringen opgedaan. Terecht merkten mijn collega’s Cees Loggen (VVD) en Tjeerd Talsma (PvdA) op dat ook maatschappelijke organisaties geraadpleegd moeten worden én dat er serieus met de resultaten van de enquête omgegaan moet worden. Inderdaad moet het niet alleen voor de vorm zijn, om vervolgens geheel je eigen gang te gaan. Ik denk dat het, vergelijkbaar met de eerdergenoemde initiatieven, moet leiden tot een zwaarwegend advies voor het uiteindelijke profiel. Want de Staten maken uiteraard wel de uiteindelijke keuze.

Concreet denk ik aan een tiental stellingen waarin verschillende kwaliteiten benoemd worden: integriteit, herkenbaarheid, communicatie, bindend vermogen etc. Met een rangorde kunnen mensen dan aangegeven  welke daarvan écht belangrijk zijn, welke wenselijk en welke minder belangrijk. Vervolgens kan iedereen nog extra kenmerken toevoegen die niet bij die tien staan en eventueel een voorkeur uitspreken over man/vrouw, leeftijd etc. Ik ben benieuwd wat dit op gaat leveren!

Geplaatst op

Spelen met de tijd

Vanochtend had ik een interessante ervaring in de trein op weg naar Utrecht. Zoals wel eens vaker voorkomt, hadden we al een kleine vertraging bij vertrek van Sloterdijk. De montere stem van de conductrice meldde vlak voor we Centraal binnenreden dat we "drie minuutjes later zouden aankomen dan gepland". Het zit ‘m niet in het ontwijken van het woord vertraging. Ik ben al lang gewend dat iedere stationsomroeper en conducteur zich concentreert op het feitelijke moment en niet op het moment dat de trein had moeten aankomen of vertrekken. Het zit ‘m in dat woord minuutjes. Dat klonk zo charmant en onschuldig. Een minuutje is eigenlijk geen echte minuut en drie minuutjes is heel wat anders dan drie minuten. Een minuutje is in een vloek en een zucht voorbij en dan is drie minuutjes goed beschouwd helemaal geen vertraging.

Toevallig of niet had ik vanavond wederom een aparte ervaring met tijd. Sinds een aantal maanden zijn op verschillende fietsverkeerslichten in de stad tellers aangebracht die aangeven hoe lang het nog duurt voor het op groen springt. Nu heb ik doorgaans meer oog voor de verkeerssituatie dan voor de kleur van het licht, maar vandaag viel mij iets op en daarna kon ik niet ophouden erop te letten. Mijn niet onlogische veronderstelling was dat bij zo’n licht in seconden wordt teruggeteld. Maar tussen de 30 en de 15 ging de teller vaak een stuk langzamer dan een seconde, om daarna op normaal tempo te komen en daarna in razend tempo van 7 naar 0 te schieten. Soms met een onverwachte vertraging bij de laatste drie tellen. De logica hierachter werd mij na een veelvoud aan kruispunten maar niet duidelijk.

Zo blijkt maar weer dat ook tijd een heel flexibel begrip is.

Geplaatst op

Amsterdam heeft nieuw verkiezingsprogramma

Gistermiddag werd in Akantes de ledenvergadering gehouden waarop het GroenLinks programma voor de Amsterdamse raadsverkiezingen werd vastgesteld. Het document zelf telde al 42 pagina’s en met dank aan ijverig amenderende leden werden dat er zeker niet minder. Overigens waren veel van die amendementen kleine (tekstuele) wijzigingen waar niet over gestemd hoefde te worden, maar die zo overgenomen konden worden. Over andere voorstellen werd wel gestemd, maar zonder verdere discussie. De leden moesten het doen met het preadvies van de programmacommissie. Alleen stemmen neemt ook al aardig wat tijd in beslag, maar middagvoorzitter Tony Beerling had het prima onder controle.

Wat overbleef – de zgn. categorie 1 amendementen – waren de onderwerpen waar we eens goed voor gingen zitten. Zo was er een verwarrende discussie over het bouwen van nieuwe studentenwoningen en het permanent maken van noodwoningen voor studenten. Er werden twee amendementen aangenomen die al dan niet strijdig zijn, zodat de programmacommissie nog een nieuwe integrerende tekst mag gaan maken. Een voor mij (en Statencollega Klaas) belangrijk amendement ging over de IJmeerlijn tussen Amsterdam en Almere. Vanuit de provincie hebben we altijd bepleit dat eerst de bestaande verbindingen verbeterd en opgewaardeerd moeten worden. Zou het Rijk alsnog besluiten tot een verbinding door het IJmeer, dan is die alleen acceptabel in de vorm van een tunnel. Althans, dat was de tekst van het mede door mij gesteunde en ter plekke bepleite amendement, terwijl het programma meldde dat de tunnelverbinding er sowieso moet komen. Paar stappen te snel en strategisch niet handig; gelukkig vond de meerderheid van de vergadering dat ook.

De ledenvergadering wilde niet zover gaan om vervolgens het IJmeer/Markermeer vrij te waren van bebouwing, zoals in een amendement van Arend Hamstra e.a. stond. Daarmee is de mogelijkheid dat Almere buitendijks gaat bouwen dus opengelaten. De enige geruststelling is dat dit op korte termijn nog niet haalbaar lijkt. Al met al is het een weliswaar te lang, maar sterk en aansprekend programma geworden. Op naar de 10 zetels!