Auteur: Harmen Binnema

Gisteren sprak ik de verwachting uit dat de SP op haar website zou gaan proberen recht te praten wat krom is en ik ben erg blij dat daaraan zo snel al voldaan is. Ik moet zeggen, de opening is origineel:

Het PVVP is geactualiseerd. Het PVVP heeft niets met de PVV te maken, behalve dan misschien dat de partij van Wilders net zo dol is op extra asfalt als het college van gedeputeerde staten van Noord-Holland.

Daarna gaat het op de overbekende toon verder:

Iedereen weet dat extra asfalt geen duurzame oplossing is voor de files, maar VVD, PvdA, CDA en GroenLinks in Noord-Holland hebben er torenhoge verwachtingen van. Ten tweede wordt extra openbaar vervoer afhankelijk gemaakt van extra asfalt. Pas als er voor € 200 miljoen extra asfalt komt, investeert de provincie ook in € 200 miljoen openbaar vervoer.

Tsja, ik zou ook kunnen zeggen dat de opvatting van de SP over het PVVP niks met de PVV te maken heeft, behalve dan dat je de indruk krijgt dat de SP ongeveer alle bladzijden uit het PVVP gescheurd heeft tot het de dikte van de Donald Duck had. Als je voorin begint met scheuren, dan blijven inderdaad achteraan een paar pagina’s met plannen voor infrastructuur over. Maar wie de moeite neemt om het hele plan te lezen komt daarin ook tegen: beprijzing (ja ik weet dat de SP daar tegen is, oh nee, alleen op dit moment, straks misschien niet meer), verkeersmanagement, ketenmobiliteit, impuls fiets, hoogwaardig openbaar vervoer en afstemming ruimtelijke ontwikkelingen en bereikbaarheid. Sterker nog, dat zijn zelfs speerpunten van dit verkeers- en vervoersplan.

Ten tweede is de bewering dat er eerst € 200 miljoen voor wegen moet komen voordat de € 200 miljoen voor openbaar vervoer beschikbaar komt, gewoon onzin. Die koppeling is nooit gelegd: als we morgen het geld voor de Zuidtangent kunnen uitgeven dan doen we dat. Bovendien, hoe is het anders te verklaren dat we al geïnvesteerd hebben in RegioNet en de bereikbaarheid van de kust?

Geheel hersteld kon ik vandaag aan de slag voor een al met al toch nog best lange Statenvergadering. Uiteraard bij binnenkomst de nodige verbazing dat ik zo snel alweer present was: wat doe jij hier??? Naast de warme ontvangst en belangstelling van alle kanten hoe het met me ging ook de nodige spottende opmerkingen over hoe slecht sport voor je is en over mijn jeugdige overmoed. Cornelis Mooij meldde dat Winston Churchill eens gezegd zou hebben dat de enige sport die hij ooit had bedreven het tillen van zijn vaders doodskist was.

Zelf mocht ik het woord voeren over twee onderwerpen. Allereerst de kadernota weerstandsvermogen en risicomanagement, wat minder saai is dan het misschien klinkt. Kort gezegd komt het erop neer dat je een balans zoekt tussen de hoeveelheid geld die je in kas hebt en de hoeveelheid geld die je kwijt zou kunnen zijn aan allerhande financiële en juridische risico’s. Vaak wordt gezegd dat Noord-Holland een rijke provincie is, dus deze nota is erg nuttig om inzicht te krijgen in wat wel en wat niet tot het vermogen behoort. Maar samen met CDA en PvdA constateerde ik wel dat we ons erg ruim hebben ingedekt voor de risico’s. Dat biedt dus wat financiële speelruimte die we heel goed zouden kunnen gebruiken.

Het andere onderwerp was het Provinciale Verkeers- en Vervoersplan, de visie op mobiliteit en bereikbaarheid tot 2013. Een nota waar GroenLinks in grote lijnen tevreden over is, gezien de nadruk die ligt op ketenmobiliteit, oftewel de aansluiting tussen verschillende vormen van vervoer. Bovendien zijn we blij met provinciale speerpunten als verkeersmanagement, impuls fiets, beprijzing en hoogwaardig openbaar vervoer. Daarnaast heb ik het gehad over het belang van duurzaamheid en leefbaarheid bij het oplossen van bereikbaarheidsproblemen. Waar door anderen milieu en natuur vaak als lastig en onnodig vertragend worden gezien, heb ik benadrukt dat we dat soort regels niet voor niets hebben: door vieze lucht worden mensen ziek en sterven zij eerder en kwetsbare planten en dieren dreigen te verdwijnen. Er is meer dan bereikbaarheid alleen. Bovendien, we moeten niet doen alsof groei van de mobiliteit een soort natuurwet is – in hoeverre je die groei faciliteert of juist afremt is een politieke keuze.

Ik heb me voorgenomen over het merkwaardige stemgedrag van de SP bij dit punt en de al even merkwaardige argumentatie daarbij hier maar eens niks te zeggen. Daar houd ik mij aan, behalve dat ik giftig kan worden wanneer de SP calimt nog de enige groene partij te zijn. Overigens heb ik zo’n vermoeden dat binnenkort op de website van de SP wel weer eea over mijn inbreng te vinden zal zijn, daar heb ik inmiddels ervaring mee. Reageer ik tegen die tijd alsnog wel

Aan het eind van de avond presenteerde Klaas bij gedimde lichten ons voorstel voor duisternisbeleid. Met name in het zuiden van onze provincie is het bijna nergens nog echt donker, maar ook in het noorden worden die plekken zeldzamer. Of het nu komt door wegverlichting, kassen of bedrijventerreinen, het licht is bijna 24 uur per dag aan. Dat is nadelig voor het ritme van mensen en dieren, maar ook slecht uit het oogpunt van energiegebruik. Het voorstel is nu alleen procedureel besproken, ben benieuwd wat de andere partijen er inhoudelijk van zullen vinden.

Afgelopen maandag twee commissievergaderingen die met financiën te maken hebben. ’s Ochtends – voor het eerst samen met ons nieuwe duo-lid Onno – de Rekeningencommissie. Het leukste onderdeel was helaas van de agenda gehaald, namelijk de fractieverantwoording over 2006. Omdat een aantal fracties in reactie op de bevindingen van de accountant nog aanvullende informatie leveren, was de bespreking naar de volgende vergadering uitgesteld. Verder niet zo’n spannende agenda, maar altijd wel een prettige, wat a-politieke commissie. In het besloten gedeelte werden we bijgepraat over de voortgang van de N201, één van de grote projecten waar we als provincie mee aan de gang zijn. Het mag duidelijk zijn dat ik over de inhoud van de bespreking niets kan zeggen, maar het is heel nuttig om als Rekeningencommissie dit zo van dichtbij te volgen.

Na wat ingelast werk ’s middags (er moet ook brood op de plank…) was het de beurt aan de commissie FEPO. Onder leiding van de nieuwe voorzitster Laila Driessen hadden we een ontspannen vergadering, die ook keurig binnen de tijd klaar was. Het interessantst vond ik de discussie over het weerstandsvermogen en risicomanagement. Toegegeven, dat klinkt tamelijk saai, maar als je er wat langer over nadenkt is het best spannend. Aan de ene kant probeer je de risico’s die je als provincie loopt (projecten die niet doorgaan of veel duurder worden dan gepland, lange bezwaarprocedures, schadeclaims) te voorkomen. Aan de andere kant houd je de nodige hoeveelheid geld in kas voor het geval een deel van die risico’s bewaarheid wordt en de provincie moet dokken. Hoe zoek je de balans tussen die twee en hoe voorzichtig moet je zijn – oftewel hoeveel geld moet je in reserve houden? Hoe conservatiever je bent, des te minder is er om te investeren, maar hoe zekerder dat je tegenvallers kunt opvangen. Een boeiend dilemma, waar ook in GroenLinks heel verschillend over wordt gedacht.