In groep 8 gingen we een weekend met de hele klas naar Schiermonnikoog. Daar moest ik aan terugdenken bij dit weekend op de Utrechtse Heuvelrug, dat de toepasselijke naam Discussie in de tent heeft meegekregen. Het geeft een echt schoolkamp gevoel zo met elkaar op een kluitje en de dag afsluiten met een bonte avond.
Dit gevoel begint als je om een uur of 10 in Driebergen op de bus stapt, waar nog net niet ‘van voor naar achter van links naar rechts’ of het ‘potje met vet’ werd ingezet. Misschien komt dit op de terugreis… De eerste workshop ging over leiderschap en of wij dat binnen GroenLinks wel accepteren. De niet algemeen gedeelde conclusie was dat leiderschap niet echt een probleem is, maar dat we wel eens wat minder wantrouwig mogen zijn. Als je accepteert dat er een verschil in tempo is tussen de ‘gewone’ leden en de ‘elite’, waarbij de laatste gisteren moet reageren en de eersten daar graag nog een paar weken over willen discussiëren, moet je de leiders ook gunnen dat ze hun eigen keuzes maken.
’s Middags ging het over het kiezerspotentieel. Waarom stemmen al die mensen die vinden dat wij de beste ideeën over milieu hebben ook niet allemaal op ons? Hoe slaag je erin van potentiële stemmers echte stemmers te maken in plaats van dat zij naar SP of PvdA gaan? Veel vragen, helaas nog weinig antwoorden. Het maakt in elk geval wel duidelijk dat scoren in de linkerbovenhoek leuk gevonden is, maar dat daar weinig kiezers te vinden zijn.
Nu met gezwinde spoed naar de tent terug, want ik mag iets gaan zeggen over stijl en identiteit van GroenLinks…