De 27 uur van Europa

Begin dit jaar baalde ik ervan dat het zo lang duurde voor ik eindelijk mijn proefschrift kon verdedigen. Al voor de kerst had ik de goedkeuring gekregen, dus februari of maart zou toch moeten lukken. Het liep gezien de drukke agenda’s van de heren professoren wat anders en achteraf ben ik daar alleen maar blij mee. Want verdedigen in een periode waarin de Europese campagne volop is losgebarsten heeft ook zo z’n voordelen.

Het ANP persbericht waar ik vorige week over schreef, had namelijk ook de aandacht van Buitenlandse Zaken getrokken. Met als gevolg dat ik afgelopen zaterdag, de Dag van Europa, vanaf Deventer mee mocht in de bus op de 27 uur van Europa tour. Ik werd door André Krouwel geïnterviewd naar aanleiding van mijn antwoorden op de stellingen van de EU profiler en ik kreeg de gelegenheid mijn proefschrift aan staatssecretaris Frans Timmermans aan te bieden en er een kwartier met hem over te spreken. Hoewel hij duidelijk vermoeid was na al heel wat uren reizen door het hele land, was het een boeiend en inspirerend gesprek. Sowieso maakte Timmermans een erg goede indruk op mij. Vooral de speech over identiteit die hij hield in Warns (mijn Friese bloed ging sneller kloppen – leaver dea as slaef) gaf blijk van een verfrissend geluid en helder inzicht.

Meer sfeerbeelden van de bustocht kriskras door het land zijn te vinden bij de NOS. Ik vond het in elk geval erg de moeite waard dit zo mee te maken. Volgend jaar weer?!

Partijen, promoveren en de pers

Naar aanleiding van een ANP bericht dat vanmorgen de wereld in is gestuurd, heb ik al van verschillende media aandacht gehad voor mijn proefschrift:

Nederlandse afkeer Europa vaag en gevoelsmatig’

DEN HAAG (ANP) – De afkeer die Nederlanders voor
Europa voelen is "vaag en gevoelsmatig”. Dat zei politicoloog Harmen
Binnema woensdag naar aanleiding van het proefschrift How Parties
Change, dat hij 13 mei verdedigt aan de Vrije Universiteit in Amsterdam.

Veel Nederlandse politieke partijen hebben aan het referendum over de Europse Grondwet in 2005 de conclusie verbonden dat Nederlanders negatief zijn over de Europese Unie. Binnema denkt echter dat je niet kunt zeggen dat de 62 procent die tegen de grondwet stemde ook tegen de Unie is.

De vermeende weerstand tegen Europa komt volgens hem
echter vaak voort uit "pure onverschilligheid”. Bovendien is het maar
net wat je aan mensen vraagt. "Ik kan me niet voorstellen dat
Nederlanders massaal uit de Europese Unie willen stappen”, aldus de
politicoloog. Op 4 juni zijn er in Nederland verkiezingen voor het Europees Parlement.

Politieke partijen als de PVV en de SP
gebruiken volgens hem de Europese Unie graag als zondebok. Zij kunnen
hun stokpaardjes makkelijk koppelen aan een afkeer van Europa. De SP
kan de Unie de schuld geven van de uitwassen van het neoliberalisme. De
PVV kan de angst voor immigratie koppelen aan de discussie over Turkije
als lid van de Europese Unie. Dat overgieten politieke partijen dan met
een "vleugje nationalisme''.

Nationale politici hebben vaak weinig interesse voor
Europa en weinig contact met de eigen Europarlementariërs, constateert
Binnema. Hierdoor staan leden van het Europees Parlement niet in hoog
aanzien binnen de eigen partij. Dat leidt er ook toe dat Europa vaak
van van alles de schuld krijgt. Als voorbeeld noemt hij dat Europese
regelgeving over de luchtkwaliteit wordt gebruikt als excuus om geen
wegen aan te leggen.

Ondanks alles is Binnema positief over de toekomst van
Europa, dat is uitgegroeid tot een "tamelijk stabiel politiek
systeem''. De politicoloog verwacht dat er uiteindelijk een Europese
regering komt die steunt op een meerderheid in het Europees Parlement.
Maar dat gebeurt niet binnen twintig jaar en er is een extreme
aanleiding voor nodig, zoals het verergeren van de economische crisis.
Tot die tijd blijft de nationale politiek gewoon doen alsof zij in het
centrum van de macht staat, ook al neemt de macht van Europa toe,
constateert hij.

Het is altijd wel verrassend wat er van een interview van zo'n 20
minuten uiteindelijk overblijft. Als wetenschapper ben ik (nog meer dan
als politicus) altijd wel gehecht aan de nuance en die verdwijnt toch
wat in korte quotes. "Pure onverschilligheid" is dus wat zwaar
aangezet, al denk ik wel dat de opvattingen over Europa bij weinig
Nederlanders erg diep geworteld en gekoesterd zijn.

Gelukkig kom ik hier wel de essentie tegen van wat ik mijn proefschrift heb willen laten zien, namelijk de 'kneedbaarheid' van Europa. Partijen construeren en definiëren de EU op zo'n manier dat die past binnen hun eigen ideologisch kader: een effectieve manier daarvoor is om de EU te linken aan onderwerpen die voor een partij toch al belangrijk zijn en aan voor kiezers herkenbare thema's.

Uitgevast

Het is weer Pasen. Voor sommigen het moment om te vieren dat de Heer waarlijk is opgestaan, voor anderen een lekker lang vrij weekend. Misschien waag ik me ooit nog aan een blogje over de betekenis die Pasen voor mij heeft. Ik zal dan in elk geval proberen dat wat genuanceerder te doen dan de paar regels die ik een tijdje terug over Kerst schreef.

In elk geval betekent Pasen dat de vastentijd voorbij is en ik mij weer aan de geneugten des levens kan laven. Maar Harmen, heb je dan niks geleerd? Zeker wel. Allereerst dat het eigenlijk heel goed te doen blijkt om een aantal dingen te laten. Ten tweede dat het leuk is om met anderen over vasten te discussiëren en zo ook mijn eigen ‘principes’ tegen het licht te houden. Ten derde dat ik me er prettig en gezond bij voel. Ten slotte dat ik, ook nu het geen verboden middelen meer zijn, het nuttigen van alcohol, koekjes en snoep best wat kan matigen.

Gedachte aan de vooravond van pasen

Ontroerend mooi verwoord in het Luthers avondgebed:

Heer, blijf bij ons,

want het is avond en de nacht zal komen.

Blijf bij ons en bij uw ganse kerk
aan de avond van de dag,

aan de avond van het leven,

aan de avond van de wereld.

Blijf bij ons

met uw genade en goedheid,

met uw troost en zegen,

met uw woord en sacrament.

Blijf bij ons

wanneer over ons komt

de nacht van beproeving en van angst,

de nacht van twijfel en aanvechting,

de nacht van de strenge, bittere dood.

Blijf bij ons

in leven en in sterven

in tijd en eeuwigheid.

The Hunter

Bij zijn overgang naar Madrid werden nogal wat vraagtekens gezet. Leuk al die doelpunten in de Mickey Mouse competitie, maar de Primera Division is toch wel even wat anders. Zou hij het wel redden met al die gelauwerde concurrenten? Nog los van het feit dat er alweer een Nederlander aan het toch al niet geringe aantal in Madrileense dienst werd toegevoegd. Oud-ploeggenoot Albert Luque – u weet wel, de linkerspits die zo’n onvergetelijke indruk in Amsterdam achterliet – sprak zijn twijfels uit.

De eerste weken waren niet makkelijk, overigens was dat net zo toen hij van Heerenveen naar Amsterdam ging. AT5 papegaaide sportkrant AS na dat hij alweer weg zou willen uit Madrid, wat al gauw een onzinbericht bleek. Maar hij kwam, zag en overwon. Na zijn eerste goal tegen Sporting Gijon vlogen de doelpunten er weer ouderwets in. Deze goal tegen Atletico Madrid mag er wezen:


Vanavond hielp hij met twee goals Real Madrid langs Almería. Iedere 98 minuten een doelpunt, zo rekenen de statistiekliefhebbers ons voor, daarmee de meest effectieve speler van Real. Ook in Spanje weten ze het nu: Klaas Jan Huntelaar, fenomeen.

Vastentijd

Als ik het goed heb geteld, is dit nu het derde jaar op rij dat ik me er weer aan houd. Eigenlijk valt het in de praktijk reuze mee, op een paar onhandige situaties na. Of er zijn mensen in mijn omgeving die mijn voor mijzelf zo duidelijke scheidslijn tussen goed en kwaad ter discussie stellen.

Sinds Aswoensdag (25 februari) ben ik aan het vasten. Mocht u zich nu bevreesd afvragen of ik al drie weken niets gegeten heb, ik kan u geruststellen. Ik vast volgens mijn eigen principes, in een soort mix van de protestantse en de katholieke traditie. Concreet komt het erop neer dat ik geen alcohol en geen koffie drink en geen snoep, koekjes en ander lekkers eet (bijvoorbeeld toetjes). Ik doe dus tot pasen wat rustiger en soberder.

Tot nu toe gaat het prima en ik heb nog maar één keer gebruik gemaakt van de zondag om het ‘vasten te breken’ zoals dat zo mooi heet om twee glaasjes wijn te drinken. Voor de rest mis ik eigenlijk niks van wat ik deze weken oversla. Dat terwijl ik normaal toch regelmatig chocola of drop eet, net zoals ik graag port of whisky mag drinken. Het is goed te merken dat dat geen verslavingen zijn geworden.

Wel leidt het, bijvoorbeeld op mijn werk, tot interessante discussies over wat nu wel en niet onder de luxe artikelen valt. Soms klinkt het eerder als een lijst van verboden middelen. De warme choco uit de automaat is inmiddels ook taboe verklaard en zelfs op het drinken van Vifit tijdens de lunch word ik al aangesproken. Sowieso wordt iedere keuze die ik maak voor mijn beleg met kritische ogen bekeken. Van één ding kan ik namelijk echt geen afscheid nemen: ik lust alleen maar echte boter…