Vergaderen in de kroeg

In de aanloop naar de Statenverkiezingen van 2007 hebben we met het campagneteam regelmatig vergaderd in de kroeg. Hoewel het altijd erg gezellig was en we ook een goede campagne hebben gehad, denk ik toch dat het niet de meest geschikte omgeving is om efficiënt te overleggen (al was het maar omdat je soms moeite hebt elkaar te verstaan, wat tot allerlei misverstanden kan leiden). Gisteravond had GroenLinks Amsterdam een ledenvergadering georganiseerd in P96, u raadt het al… een kroeg. Mij bekroop hetzelfde gevoel: het is erg gezellig en het grote voordeel is dat je na afloop meteen met een biertje in de handen staat. Bovendien heb je niet het idee dat je weggekeken wordt, zoals elders nog wel eens voorkomt, omdat de zaalbeheerder graag naar huis wil. Maar of het nu de juiste plek is voor een ledenvergadering, dat vraag ik me sterk af.

Al met al viel het me dus eigenlijk best mee hoeveel zinnige dingen nog gezegd en gedaan zijn deze avond. Zelf mocht ik vanuit de Amsterdamse delegatie iets vertellen over het afgelopen half jaar (nou ja iets meer) in de partijraad. Bij het terugkijken viel me op dat in die relatief korte tijd toch heel wat boeiende onderwerpen voorbij zijn gekomen. Om wat te noemen: de commotie rond Wijnand Duyvendak en de verantwoording daarover door fractie, partijbestuur en de hoofdrolspeler zelf; de procedure voor het kiezen van de kandidaten voor de Europese lijst (inclusief de voordracht van de kandidatencommissie); de evaluatie van de nieuwe verkiezingsprocedure; de voortgang van het Toekomstproject.

Na de plannen van het bestuur, de begroting voor het nieuwe jaar, nieuws over de Studentenwerkgroep en de rondvraag was het tijd voor de eerste drankronde. Vervolgens vertelde Marijke Vos iets over de commissie-Mertens die het bestuurlijk stelsel van Amsterdam onderzoekt, onder meer de samenvoeging van stadsdelen. In vier groepen werd doorgepraat over de metropool Amsterdam (daar zat ik bij), democratische legitimiteit, dienstverlening en bestuurlijke effectiviteit.

Het blijft een tamelijk abstracte discussie met een hoog tekentafelniveau, die overigens snel concreet wordt zodra het verdwijnen van jouw stadsdeel of van Amsterdam als geheel in het vizier komt. Ik heb maar weer eens mijn stelling op tafel gelegd dat elk probleem zijn eigen schaal heeft, maar je je democratisch stelsel daar nooit op kunt inrichten en dus vooral praktische oplossingen moet zoeken. Wat overigens iets anders is dan allerlei hulpconstructies van bestuurlijke samenwerking buiten het zicht van de (deel)raad die her en der ontstaan zijn. De terugkoppeling uit de groepen was kort en krachtig en de behoefte om verder hierover te discussiëren gering, zodat iets na half elf het tijd werd officieel aan de borrel te beginnen.

GroenLinks is volwassen

Normaal gesproken ben ik een trouwe congresbezoeker. Weliswaar ben ik te jong om alle GroenLinks congressen te hebben meegemaakt, maar sinds Zwolle (januari 1998) heb ik volgens mijn eigen administratie ze allemaal bezocht, op één na. Daar is sinds zaterdag nog één bijgekomen en het toeval wil dat het de tweede keer een congres in Tilburg betrof, zodat ik nog steeds 013 niet van binnen heb gezien. De reden was overigens dat ik een weekendje met vrienden heerlijk heb uitgewaaid op Texel, ook niet verkeerd.

Gelukkig heb ik dankzij de planeet heel wat reacties tijdens en na het congres meegekregen. Omdat ik de nieuwe tekst nog niet heb gezien, vind ik het lastig om te beoordelen of een flets programma kleur heeft gekregen, of dat het eigenlijk nog steeds niet geweldig is. Voorlopig constateer ik maar dat het een constructief congres is geweest in de goede partijtraditie en dat we de boel mooi bij elkaar houden, van Kritisch GroenLinks tot en met links-liberaal. 

Bovendien was ik blij met het bericht dat als voornaamste nieuws uit het congres alle media haalde: GroenLinks is klaar om te regeren. Zoals dat hoort bij een volwassen partij en in navolging van vele groene zusterpartijen in West- en Oost-Europa. Dat we moeten regeren vond ik al een tijdje… maar laat ik niet zuur zijn en blij zijn dat onze partijleider dit nu zo duidelijk uitspreekt. Op naar 2011!

Jongelui

Ongeveer anderhalf jaar geleden kon ik tot mijn opluchting constateren dat ik niet meer het jongste Statenlid was. Zowel in de PvdA-fractie als in de gelederen van de VVD lopen collega’s rond met een geboortejaar dat na het mijne ligt. Bij die gelegenheid constateerde ik ook dat beide jonge honden een weblog bijhielden en sprak ik de hoop uit dat het niet bij de campagnetijd zou blijven.

Gelukkig hebben ze aan de verwachting voldaan een zijn ze inderdaad allebei actief gebleven. Vandaar mijn gratis reclame voor mede-webloggers Liesje Klomp en Jan van Run!

Geluk!

Vanmiddag was ik in De Rode Hoed bij de presentatie van Geluk! het nieuwe boek van Femke Halsema. De ondertitel ‘ Voorbij de hyperconsumptie, haast en hufterigheid’ was de leidraad voor het gesprek dat Martin Sommer (Volkskrant) met Femke had. Afgelopen vrijdag had ik ook al in Pauw&Witteman een en ander over het boek gehoord.

Ik moet eerlijk zeggen dat uit deze interviews mij de analyse en bijbehorende (politieke) boodschap nog niet echt helder zijn geworden. Dan heb ik het met name over de rol van het individu en de staat en de vraag of moraliseren mag en zo ja, hoe(ver)? Ook ben ik benieuwd te lezen op welke manier haast, hufterigheid en hyperconsumptie samenhangen. Dat ligt vast aan mij, dus ik ga Geluk! eerst eens lezen en zal dan pas oordelen. Tot die tijd maak ik nog even reclame, want ik vind het zeer te prijzen dat politieke leiders ook in geschrift van zich laten horen:

Consumeren is lekker. Het troost en het lijkt de kortste route naar een gelukkig leven. Dus rennen we van onze impulsaankopen via de hypotheekadviseur naar de kredietverstrekker. We werken en spenderen ons een slag in de rondte. En als we eens achterover hangen, herinneren politici ons er wel aan dat de ‘welvaart’, de ‘koopkracht’ en het ‘consumentenvertrouwen’ omhoog moeten.

Langzaam maar zeker verandert ons land in een hyperconsumptieve samenleving waarin onderlinge competitie in luxe, de macht van snel verdiend geld en leven op krediet bepalend zijn. Een samenleving ook waarin kwetsbare mensen achterblijven, wellevende omgangsvormen het onderspit delven en natuur en milieu het kind van de rekening worden.

In Geluk! Voorbij de hyperconsumptie, haast en hufterigheid analyseert Femke Halsema hyperconsumptie als een ‘slechte koop’: we worden meer consument en minder burger; de nationale welvaart groeit terwijl ons welzijn en geluk achterblijven. Het kan anders als politici moedige keuzes durven te maken. Glashelder schetst Halsema het politieke alternatief van eerlijke economische verhoudingen en een solidaire en gelukkige samenleving. Een positief en oorspronkelijk geluid in verwarrende tijden.

Kopen dus!

Van het Gooi tot de Kop en de Purmer

Afgelopen woensdag waren we op uitnodiging van de commissie Bloemendalerpolder met een aantal Statenfracties op bezoek in Muiden. Voor wie het niet weet: in de Bloemendalerpolder tussen Weesp en Muiden moeten in de komende jaren vele honderden woningen gebouwd gaan worden. Voor de provincie is dit een belangrijk project en om die reden wordt er de nodige druk op gezet. Naar het gevoel van Muiden en Weesp gaat dit allemaal wat te snel en zij hadden ons ook nog enige wensen mee te geven op het terrein van bijv. sociale woningbouw, infrastructuur of natuur. We hebben goed geluisterd en gaan kijken wat er in deze fase nog te doen valt.

Op donderdag was ik eerst met mijn collega-fractievoorzitters van de coalitie op bezoek bij het college van B&W van Den Helder. Na een korte presentatie op het stadhuis, ligt grotendeels aan mij hoor – dat ik slechts met de grootste moeite kon vinden – kregen we een korte tour door de stad en besloten we ons overleg op Willemsoord. Aan ambities bepaald geen gebrek, zo kon ik horen en naderhand ook in de diverse brochures en plannen lezen. Maar begin ik al oud en cynisch te worden als ik daar enige reserve bij heb, gezien onze ervaringen met Den Helder tot nu toe? Maar even goed wil ik mij graag inzetten voor deze plannen, want ze spreken me wel aan en ik hoop vurig dat het wat wordt met deze marinestad.

Op dezelfde avond tufte ik door naar Den Oever, waar ik verwachtte in het projectbureau van het Wieringerrandmeer de uitkomsten te horen van de verkeersstudie. Voornaamste punt daarbij is de middendoorgang van het toekomstige meer: een pontje, een fietsbrug of zelfs een autobrug? Er bleek echter een wisseling in het programma te zijn en bij mijn aankomst was de (hevige) discussie over de verkeersstudie al voorbij. In plaats daarvan belandde ik – minstens zo interessant – in een bijeenkomst van de klankbordgroep en kreeg ik vers van de pers de laatste informatie over wijzigingen in de plannen voor natuurontwikkeling, de procedures rondom bestemmingsplan en milieurapportage en de integrale planning. Door projectleider Fred Leurink werd ik bovendien bijgepraat over de verkeersstudie. Al met al een hele nuttige avond.

Zaterdag was het tijd voor de Provinciale Ledenvergadering, gehouden in Purmerend. Of het nu kwam door de werkzaamheden tussen Zaanstad en Purmerend of door de intocht van Sinterklaas, de opkomst was zelfs voor dit soort bijeenkomsten mager. Ik heb met name uitgebreid stilgestaan bij de kredietcrisis en de gevolgen voor Noord-Holland (Landsbanki). Daarnaast kwam de net vastgestelde begroting aan de orde en heb ik de leden bijgepraat over actuele politieke ontwikkelingen (zoals de wisseling van gedeputeerde). ’s Middags was er een geanimeerd discussie over ’toekomstbestendige’ afdelingen, het werven en activeren van nieuwe leden en alvast nadenken over de raadsverkiezingen van 2010. Want voor je het weet is het alweer zover…

OV-taxi in de IJmond

Naar aanleiding van een bericht in het Noordhollands Dagblad heb ik vandaag de volgende schriftelijke vragen gesteld:

Inleiding

Uit een bericht in het Noordhollands Dagblad van 11 november blijkt dat de IJmondgemeenten onderzoek doen naar het opzetten van een eigen OV-taxi. Zij zien dit als alternatief voor het aanvullend collectief vervoer dat de provincie al enkele jaren aanbiedt.

De gemeenten gaan na of er een eigen vervoerssysteem binnen de IJmond opgezet kan worden, los van de provincie. De uitkomst wordt in januari 2009 verwacht.

Vragen

Het is uit de jaarverslagen van de OV-taxi al langer bekend dat de stiptheid in de IJmond lager is dan in de Kop van Noord-Holland of de Gooi&Vechtstreek.

Enkele gemeenten in de IJmond hebben enige maanden geleden het initiatief genomen een eigen onderzoek te doen naar de tevredenheid over de dienstverlening en stiptheid van de OV-taxi. Dit onderzoek gaf een negatievere uitkomst dan de cijfers van de jaarverslagen.

1. Hoe verklaart u de verschillen tussen deze uitkomsten en de cijfers uit de jaarverslagen?

2. Op welke wijze heeft het college op deze uitkomsten gereageerd en is hierover bestuurlijk overleg geweest met de betrokken gemeenten?

3. Welke maatregelen hebben GS en de vervoerder genomen om de stiptheid van de OV-taxi in de IJmond te verbeteren en welke maatregelen zijn nog te verwachten?

Het onderzoek dat nu is opgestart lijkt aan te geven dat de gemeenten er geen vertrouwen in hebben dat de kwaliteit van de OV-taxi onder regie van de provincie nog zal verbeteren.

4. Hebben de IJmond gemeenten u geïnformeerd over het onderzoek dat zij willen opstarten?

5. Hoe kijkt u aan tegen de haalbaarheid van een alternatief vervoerssysteem, in het licht van de Wet Personenvervoer en de rechten van een vervoerder binnen een concessiegebied?

6. Hoe kijkt u aan tegen het signaal dat de gemeenten hiermee afgeven, namelijk dat zij geen vertrouwen meer hebben dat het goed komt met de OV-taxi onder verantwoordelijkheid van de provincie?

Een lange zit

Afgelopen maandag bespraken we in de Staten de begroting 2009. Ik hield er een wat dubbel gevoel aan over. Aan de ene kant ben ik erg content met onze voorstellen die zijn aangenomen. Extra geld voor natuur, in de vorm van meer subsidie voor Landschap Noord-Holland en een bijdrage aan het ecoduct Zandvoort. De oprichting van een kenniscentrum duurzaam bouwen en startkapitaal voor het fonds voor pleegouders. Voor al die voorstellen was brede steun in de Staten en zij maken onze begroting groener en linkser. Tot zover tevredenheid, blijheid en niks aan de hand.

Maar het was wel een erg langdradige bijeenkomst, waarvan ik me niet kan voorstellen dat die voor de publieke tribune en pers erg interessant was. De stemmingen over de amendementen verliep bovendien rommelig: als het voor ons al nauwelijks te volgen was, hoe moet dat dan voor de toeschouwers zijn geweest? De hoeveelheid amendementen was wat mij betreft ook overdadig. Zelf ben ik met vijf stuks bescheiden geweest, maar tegelijk heb ik wel meegewerkt met een grote lading van met name VVD en PvdA. Dat moet de volgende keer echt anders.

Het zou mijn voorkeur hebben de behandeling in de commissies wat minder technisch en wat meer politiek te maken. Amendementen en moties zouden daar ook al aangekondigd kunnen worden, waarmee je ook de toevalligheid en willekeur van ideeën die op het laatste moment opkomen, tegengaat. Elke partij zou zich moeten voornemen ten hoogste vijf amendementen op écht belangrijke punten in te brengen. Niet meer dat gerommel met allemaal kleine onderwerpen, die op zich niet verkeerd zijn, maar wel ver van de hoofdlijnen afdwalen.

Mijn naïeve hoop is dat daarmee het debat over de begroting in tweede termijn (de eerste behandeling is al in september) scherper, meer to-the-point en bovenal korter en leuker wordt. Wie kan daar nu tegen zijn?