Maand: juli 2010

Geplaatst op

Toch wordt het paars-groen

In de afgelopen weken zag ik op politiek 24 bijna tot vervelens toe een reportage voorbij komen over de totstandkoming van het paarse kabinet in 1994. Bij de zojuist afgebroken poging om tot een paars-groene coalitie moest ik regelmatig daaraan terugdenken. Ook toen een moeizame verhouding tussen PvdA en VVD, waarbij met name de liberalen te veel en te snel wilden, maar uiteindelijk de redelijkheid terugvonden. Bovendien speelde onze koningin een cruciale rol door aan Wim Kok te vragen een "proeve voor een regeerakkoord" te schrijven. De grote vraag is natuurlijk aan wie zij zo'n opdracht vandaag zou kunnen geven?

Ben ik (te) naïef en (te) optimistisch als ik een dergelijk scenario ook nu voor mij zie? Want hoewel Rutte heel wat scepsis in eigen kring heeft te overwinnen, denk ik dat het uiteindelijk voor de VVD toch aantrekkelijker is om met paars-groen in zee te gaan dan met een kleur- en inhoudsloos middenkabinet (nog erger dan Balkenende-IV en dat is een prestatie op zich) of met een extraparlementair kabinet. Hopelijk blijft de discussie ook in de komende weken over de inhoud gaan en niet over beeldvorming. Daarom acht ik de kans ook groot dat de vier partijen alsnog om de tafel gaan zitten en er dan wel uitkomen.

Hoe dan ook, ik blijf met Brigitte Kaandorp hopen dat het allemaal heus wel weer goed komt:

Overigens ben ik van mening dat de Eerste Kamer behouden dient te blijven

Geplaatst op

Mag het iets minder serieus?

Als excuus kan ik aanvoeren dat het gaat om een eeuwenoud Schots volkslied, dat hoort bij de overgang naar het nieuwe jaar. Een lied dat vast ook wel eens in een kerkdienst heeft geklonken. Beethoven maakte er een fraaie bewerking van. Bovendien speelde ik het in een aantal orgelvariaties die meer aan Buxtehude of Mendelssohn deden denken aan Hazes. Toch heb ik zo’n vermoeden dat de meeste kerkgangers de afgelopen twee zondagen – als ze het gehoord hebben tenminste – eerder aan Wij houden van Oranje dachten dan aan Auld Lang Syne.

Vanochtend was ik weer welkom in de kerk, dus ik hoef niet het lot te ondergaan van de Obdamse pastoor Paul Vlaar, die na zijn Oranjemis door het bisdom is geschorst en zich een tijd mag gaan ‘bezinnen’. Nou moet ik toegeven dat deze pastoor met een volledig in Oranje voetbalsfeer uitgedoste kerk (evenals de kerkgangers), doelen in de kerk om penalties te nemen en onder meer het zingen van datzelfde Wij houden van Oranje, de zaken wel wat grondiger had aangepakt dan ik.

Al eerder kwam Paul Vlaar in het nieuws, toen hij bij een Hubertusmis roofvogels de kerk binnenhaalde. Over smaak valt te twisten en ik vind al het oranje erg overdadig, maar hier is wel een pastoor bezig die zijn best doen kerk en wereld met elkaar te verbinden en dat gezien de volle kerk goed doet. Misschien af en toe op (of over) het randje, maar de zure reactie van het bisdom is inhoudelijk en communicatief oliedom. Het resultaat is dat bisschop Punt en consorten te kijk staan als afstandelijk en conservatief, terwijl op Hyves al bijna 2000 mensen de populaire pastoor terug willen.

Wanneer er “buiten” zoiets bijzonders aan de gang is, een Nederlands elftal dat heel ver komt op het WK, op tv gevolgd door meer dan 12 miljoen mensen, dan is het toch logisch dat daar ook in de kerk enige aandacht aan wordt besteed? Om en met God valt te lachen, het hoeft niet altijd zo serieus. In de bundel ‘Is God thuis?’ vond ik het volgende fragment over God en voetbal van Diederik van Vleuten & Arie van der Wulp (uit de voorstelling ‘De moed der wanhoop’), om dat te illustreren:

Op 21 juni ’88 was ik ook dronken. En niet zo’n beetje ook. Ik heb die avond God gezien. In levende lijve. Om kwart voor tien ’s avonds. In Hamburg. Bij Nederland-West-Duitsland. En niet in een sky-box maar op het veld. Het stond 1-1. En opeens zag ik ‘em. Twee minuten voor tijd. Hij had zich verstopt in de rechterschoen van Marco van Basten. Pats!

Nederland-West-Duitsland 2-1. Twee minuten voor tijd. Da’s timing. Dan kun je er ook niets meer aan doen. Kwestie van de zaak achterin dichtspijkeren. Nederland 2, West-Duitsland 1. Ja, en op Duitse grond.

God is goed, Hij is waarachtig. Vooral in juni ’88. Daarna heb ik nooit meer wat van Hem gehoord.

Dan laten we vandaag de Hand van God maar even buiten beschouwing…

Geplaatst op

Political Song XIX: Bruce Springsteen – Born in the USA (1984)

Ongetwijfeld heb ik het al eens vaker geschreven, maar toch nog voor de zekerheid. De jaren '80 waren een droevige muzikale periode. Dan laat ik kleding en haardracht nog even buiten beschouwing, alhoewel die in combinatie met de muziek het beeld van de dark ages versterken… Ik ben overigens met terugwerkende kracht tot dit oordeel, want als kind had ik destijds nog niet zo'n uitgesproken voorkeuren of muzieksmaak.

Wel associeerde ik de tachtiger jaren  lange tijd met herrie. Dat heeft alles te maken met een van mijn beste vrienden op de lagere school en de muziek die hij op zijn kamer draaide als ik daar speelde. Ik heb het dan niet over de onvolprezen fluistersongs van Benny Neyman, maar wel over Guns N' Roses en Bruce Springsteen. Voordat nu de boze reacties mijn kant opkomen: de laatste hoort bij nader inzien niet in dit rijtje thuis. Het zal de combinatie van een tere ziel en gevoelige oortjes zijn geweest, dat ik bij "Born in the USA" lange tijd vooral aan ruig geschreeuw en geram op drums en gitaar moest denken. 

Welk beter eerherstel is denkbaar dan het opnemen van dit nummer als 19e in de reeks political songs? Niet omdat Springsteen een aangenaam geëngageerde Democraat is die de campagne van zowel Kerry als Obama steunde. Ook valt niet te ontkennen dat hij betere en mooiere nummers gemaakt heeft - solo en met de E Street Band. 

Born down in a dead man's town
The first kick I took was when I hit the ground
You end up like a dog that's been beat too much
'Til you spend half your life just covering up

Wie op youtube rondkijkt, ziet dat tot op de dag van vandaag sommigen in verwarring zijn en Born in the USA beschouwen als een patriottisch nummer. Dankzij wikipedia leerde ik de term jingoism, extreme vaderslandsliefde in de vorm van agressief buitenlands beleid, waarvan werd gedacht dat Born in the USA een uiting was. Ook Reagan, in de race om als president herkozen te worden, meende in Springsteen een medestander te hebben gevonden: "America's future rests in a thousand dreams inside your hearts; it rests in the message of hope in songs so many young Americans admire: New Jersey's own Bruce Springsteen. And helping you make those dreams come true is what this job of mine is all about." Ook rechtse commentatoren moesten schielijk hun lofzang intrekken, toen in Springsteen een onvervalste liberal bleek te schuilen. De bijtende ironie was hen ontgaan. 

In een bombastische versie: 

En meer ingetogen:

Geplaatst op

Wensen voor de formatie

Terwijl de vier paars-groene partijen in een door ieder goed gerespecteerde radiostilte aan het onderhandelen zijn in stilte, probeert de ongeduldige buitenwacht toch invloed uitoefenen. Een populair middel is de open brief aan de informateurs. Ik heb het niet precies bijgehouden, maar schat zo in dat er toch wel meer dan dertig verschenen zijn inmiddels. Je kunt je met recht afvragen hoe effectief dergelijke oproepen dan nog zijn.

Maar sommige van deze open brieven zijn wel heel behartenswaardig, zoals "In de stad komt Nederland verder". Met de ruime aandacht voor sociaal-economische thema's in deze tijden van crisis, was ik wel blij te zien dat G4, provincies, projectontwikkelaars en Natuur en Milieu gezamenlijk stevig pleiten voor binnenstedelijk bouwen. Goede ruimtelijke ordening mag vooral niet vergeten worden! Hoewel ik als Statenlid vind dat de provincie eerstverantwoordelijk is voor de ruimtelijke ordening, baart het mij wel zorgen dat dit onderwerp op Rijksniveau wel erg weinig aandacht krijgt. Zowel wat betreft wetgeving als financiële ondersteuning ligt er toch echt ook landelijk een taak.

De briefschrijvers prijzen binnenstedelijk bouwen aan omdat het mensen kan helpen zich te ontplooien, de motor van de nationale economie draaiende houdt en energie, milieu, landschap en natuur spaart. Een pleidooi dat uitstekend past in de GroenLinks filosofie! Jammer dat de provincie Noord-Holland niet tot de ondertekenaars behoort… 

Geplaatst op

Johan Remkes als nieuwe CdK geïnstalleerd

Afgelopen donderdag was het dan zover. De installatie van Johan Remkes als nieuwe Commissaris van de Koningin in Noord-Holland. Symobolisch kreeg hij de voorzittershamer overhandigd door de vice-voorzitter Ton van der Meché. Alle fractievoorzitters mochten hem welkom heten en kort toespreken (mijn bijdrage vanaf 18:44).