Het komt de laatste tijd bijna niet meer voor, maar heel af en toe wordt het me nog gevraagd. Als ik vertel dat ik voor GroenLinks in de Staten van Noord-Holland zit, is er wel eens iemand die opmerkt: er was toch iets met een fout met het stemmen voor de Eerste Kamer? Hoe is dat eigenlijk afgelopen?
Dan leg ik uit dat na vergeefse pogingen om de breuk te lijmen en het onderling vertrouwen te herstellen, Cheryl Braam als zelfstandige fractie verder is gegaan. Vervolgens hebben we dit op twee Provinciale Ledenvergaderingen besproken in het kader van de ’terugroepingsprocedure’ en heb ik namens de fractie verantwoording afgelegd over onze keuzes. Een en ander leidde ertoe dat de leden van GroenLinks op 7 februari uitspraken, nadat duidelijk was dat Cheryl Braam geen gehoor gaf aan het verzoek haar zetel op te geven, haar niet langer als vertegenwoordiger van GroenLinks te beschouwen.
Vervolgens is bij het landelijke bestuur het verzoek neergelegd om tot royement over te gaan. Ons huishoudelijk reglement stelt immers: Royement kan alleen worden uitgesproken wanneer een lid in strijd met de statuten, reglementen of besluiten van de Vereniging handelt, de Vereniging op onredelijke wijze benadeelt of haar/zijn zetel niet ter beschikking stelt naar aanleiding van een terugroepingprocedure zoals bepaald in het huishoudelijk reglement. Het partijbestuur heeft dit kort voor de zomer inderdaad gedaan (we zitten dan al bijna een jaar na het beruchte stemincident).
Tegen dit besluit is door Cheryl Braam bij de Geschillencommissie van onze partij beroep aangetekend. Deze commissie heeft alle betrokkenen gehoord en onlangs uitspraak gedaan: het beroep wordt ongegrond verklaard en de commissie noemt het royement rechtmatig. Voor mijzelf en zeker ook voor onze toenmalige afdelingsvoorzitter Luuk Heijlman een hele opluchting en een bevestiging dat we alles gedaan hebben wat in onze mogelijkheden lag, op een zorgvuldige manier. Dit vervelende hoofdstuk kan nu netjes afgesloten worden.
Of toch niet… er is nog een allerlaatste mogelijkheid: een beroep op de partijraad. Ik weet nog maar al te goed hoe dat toen met Sam Pormes ging. Op een herhaling van dat échec zit ik bepaald niet te wachten.
