Auteur: Harmen Binnema

Geplaatst op

OV heeft de toekomst

Vanmiddag bij een bijeenkomst over OV in de region Amsterdam, georganiseerd door het Milieucentrum als aanzet voor hun eigen visiestuk. Het doel van de bijeenkomst werd me uiteindelijk niet helemaal duidelijk en de verschillende sprekers hielden naar mijn idee ook wat té algemene verhalen. De uit de losse pols reactie van verkeerswethouder Mark van der Horst op de sprekers was wel erg amusant en boeiend. Inhoudelijk rammelde het hier en daar, maar met veel flair gebracht. Met name sprak mij zijn pleidooi aan om op te houden met allemaal visies te produceren – die niet veel meer zijn dan een hoop individuele wensen (gering houdbaar) met een nietje erdoorheen – en je te richten op concrete uitvoering. Ook het verhaal van Lars Lutje Schipholt van Inno-V vond ik interessant, met name omdat daarin de nadruk lag op de reiziger als klant en de vervoerder als ondernemer. De manier waarop de overheid met OV omgaat doet helaas nog steeds te weinig recht aan die twee uitgangspunten.

Al met al ook een best aardige discussie, maar voor mij weinig verrassend nieuws. Wel een mooi grote opkomst en goede vertegenwoordiging van de GroenLinkse bestuursders uit de stadsdelen plus gemeenteraad. Samen met de onvermijdelijke Bert Putters van de SP was ik weer eens het enige Statenlid. Maar ja, Amsterdam da’s ook best ver weg…

Geplaatst op

Een verantwoordelijke dag

Deze Statendag begon voor mij vroeger dan gebruikelijk. Als tijdelijk fractievoorzitter (bij afwezigheid van zowel Bart als Klaas) eerst om 11.00 naar het presidium. Dit is zeg maar de agendacommissie, waar vergaderingen voorbereid worden en andere praktische zaken worden afgesproken voor ‘het functioneren van de Staten’. Daarna nog een overleg met de fractievoorzitters en woordvoerders (bij ons Jan) van de coalitie over het plan Waterlands Wonen. Dit is een verdere invulling van de woningbouw (6000 in totaal) die in het gebied rond Purmerend/Volendam ontwikkeld gaat worden. Ons voornaamste probleem is dat in afwijking van eerdere afspraken niet 3000 maar 2000 woningen binnen de bestaande kernen gebouwd gaan worden. Verder wilden we graag een aantal locaties schrappen die een grote aantasting van het landschap betekenden en duidelijkheid over het beleid voor de Rijksbufferzone, waar nogal wat geplande woningen in liggen. Bij de coalitiegenoten helaas weinig steun hiervoor, op een paar kleinere onderdelen na. Samen met Jan duidelijk aangegeven dat wij in dit geval waarschijnlijk tegen de uitwerking zouden stemmen.

In de Staten duurde het debat over Waterlands Wonen uiteindelijk nog best lang: alle woordvoerders wilden graag nadrukkelijk hun punten maken. Ook gedeputeerde Ton Hooijmaijers houdt van uitvoerige betogen (waarin lang niet altijd wordt ingegaan op de concrete vraag die voorligt). Toen ons amendement over extra inspanning voor ICT (intensiveren, combineren, transformeren) het niet haalde en ook nauwelijks uitleglocaties werden geschrapt, inderdaad tegen de uitwerking gestemd. Dat deed ook de SP, maar verder was er een ruime meerderheid. Als schrale troost wel de toezegging van de gedeputeerde dat hij zijn best zou doen om toch meer dan de 2000 woningen binnenstedelijk te realiseren, maar de druk is zo wel van de ketel.

Samen met de bespreking van het Waterplan en het afscheid van Marinus de Jong al met al toch nog een vergadering die ruim na de geplande eindtijd van 18.00 afgelopen was. ’s Avonds – na kort overleg met Peter Visser of ik er formeel wel bij kon zijn, nou, voor één keer dan – ter afsluiting een bijeenkomst van het Seniorenconvent. Dit is het gezelschap van fractievoorzitters (en met al die éénpitters hebben we daar nogal veel van) dat voor bijzondere zaken bijeengeroepen wordt. Inhoud geheim en dat wil ik graag op dit weblog ook zo houden.

Geplaatst op

Partijdemocratie, of:de verkeerde keuze (achteraf)

Zaterdag een bijeenkomst met collega-Statenleden uit Flevoland en Utrecht laten schieten om naar de partijraad te gaan. Uit een soort van plichtsbesef, aangezien ik er de vorige keer niet bij kon zijn en ik vreesde dat de Amsterdamse delegatie sowieso klein zou zijn. Dat laatste bleek te kloppen, we waren slechts met vier van de tien, maar qua inhoud had ik misschien toch beter bij die andere club kunnen aanschuiven. Van de onderwerpen in de ochtend noem ik hier met name de zeer eerlijke en kritische zelf-evaluatie over de Grondwetcampagne. In alle openheid werd daarin verwoord wat er allemaal mis is gegaan zowel qua organisatie als interne communicatie. Mocht er ooit nog weer een nationaal referendum komen, dan kunnen we daar ongetwijfeld van leren.

’s Middags een discussie met Ineke van Gent over het eind vorig jaar verschenen manifest ‘Vrijheid eerlijk delen’. Een document dat bij een deel van de achterban nogal wat stof deed opwaaien – een aantal leden, met name uit de hoek van de vakbond, hebben er zelfs hun lidmaatschap om opgezegd. Zeker toen VNO/NCW na dit stuk GroenLinks ineens als serieuze gesprekspartner zag, da’s eng! Na goede bestudering moest en moet ik eerlijk zeggen dat ik het een prima stuk vind, met een moderne linkse benadering van sociaal – en arbeidsmarktbeleid. In elk geval is de analyse die in sommige kranten stond als zou er ‘een ruk naar rechts’ zijn gemaakt onzin en ongetwijfeld gebaseerd op oppervlakkig lezen van de vele voorstellen. Sowieso hebben ouderwetse commentatoren die nog in traditionele links-rechts sjablonen denken wat moeite met GroenLinks vrijzinnige koers. Het debat in de partijraad, waarvoor speciaal Thieu Vaessen van HP/De Tijd was langsgekomen, was daarna nogal vlak. Zeker door de bewoordingen van Ineke, die alle commentaar uit de vakbondswerkgroep en uit de partijraad als ondersteuning zag van waar ze mee bezig was. Of anders ‘kwamen we er samen wel uit’.

Knappe journalist die daar een spannend verhaal van maakt. Maar als hij echt niks weet, kan het alsnog een flauw stukje worden over een ondanks alles nog lang niet uitgestorven soort: de traditionele geitenwollen sokken GroenLinkser. Wie ze zoekt, de mannen boven de 50 met groot uitgevallen brillen, warrig gekamde haren – relatief vaak in combinate met baard – amodieuze truien en overige kledij en niet te vergeten een linnen tas, is namelijk bij de partijraad aan het goede adres.

Geplaatst op

Here we go again

Na een paar weekjes provinciale rust – die dankzij Bos en Lommerse activiteiten overigens best gevuld waren – weer een fractievergadering. In afwezigheid van Bart, die went aan veel nieuws in korte tijd, en Klaas, die in verre landen van vakantie geniet.

Na het nodige bijpraten een weinig spectaculaire vergadering, ook al omdat de Statenvergadering van volgende week weinig onderwerpen kent. Belangrijkste onderwerp op die agenda is het Waterlands Wonen, waar wij zacht uitgedrukt nogal wat vraagtekens bij hebben. Er lijken overigens nog wel mogelijkheden om het plan in onze richting aan te passen. Daarnaast nog een hoop losse onderwerpen, die ofwel niet interessant genoeg zijn om hier te melden, danwel binnenskamers moeten blijven. Waar ik me wel wat zorgen over maak is de voorbereiding op de Statenverkiezingen van maart 2007. Uit mijn eigen ervaring van de laatste maanden met de deelraadsverkiezingen in Bos en Lommer weet ik dat het een hele klus en dat je echt op tijd moet beginnen. Ik hoop dan ook dat ons provinciaal bestuur zich daarvan bewust is, de eerste tekenen maken mij wat dat betreft een beetje ongerust.

Voor mezelf heb ik in elk geval besloten dat ik graag nog een periode door wil gaan in de Staten. Het is gewoon erg leuk werk dat smaakt naar meer. Sowieso belooft het een interessante campagne te worden, waarin we onze deelname aan deze coalitie moeten verdedigen. Denk dat we ons als serieuze bestuurspartij hebben waargemaakt en ik hoop erg op een vervolg. Maar in welke coalitie dat dan zal zijn?

Geplaatst op

Fraai proza

Voor mijn onderzoek lees ik ondermeer regelmatig oude verkiezingsprogramma. Op zoek naar meningen en stellingen over Europa, maar onwillekeurig lees je dan ook wel eens verder. De volgende prachtige opening van één van die programma’s – en hoe actueel! – citeer ik hier met plezier:

Inleiding

Tussen betonnen administratietorens en kerncentrales die niet alleen de horizon vervuilen, verdwalen we steeds dieper in de slagschaduwen van bureaucratie en techniek. We laten een spoor na van registratienummers en ponskaarten. Onze wereld wordt steeds smeriger, giftiger en explosiever.

Natuurlijk, arm zijn wij niet. Zelfs de minstbedeelden in ons land hebben, ondanks toenemende onzekerheid, meer dan ooit tevoren.

Maar met ons geld kopen we voedsel zonder smaak, status zonder diepgang, vakantie aan vervuilde zeeën, vluchtmiddelen uit de werkelijkheid. We kunnen zo doorgaan, maar steeds meer zullen we dan slaven worden van onze eigen drift tot produceren en organiseren, en steeds meer zullen we merken dat de dingen, waar het werkelijk om gaat, ons tussen de vingers doorglippen. We kunnen ook uit de tredmolen stappen en met nieuwe ogen om ons heen kijken. Waar willen we naartoe, hoe kunnen we daar dan komen, wat staat ons daarbij in de weg? We kunnen ons technisch vernuft, ons organisatietalent, dat we nu laten doldraaien in reusachtige, onbestuurbaar geworden structuren, weer proberen dienstbaar te maken aan een samenleving op menselijke maat. Dat vergt radicale beslissingen.

Willen we zoals gebruikelijk eigenlijk wel iets anders, maar tegelijk meer van hetzelfde? Dan schuiven we die beslissingen voor ons uit, in de hoop dat de problemen vanzelf wel weer overgaan. En dat doen ze niet. In feite proberen we twee wegen tegelijk te gaan en zo dragen we zelf steeds meer bij tot het ontstaan van een gespleten maatschappij; waarin voor tallozen alleen nog een gespleten bestaan is weggelegd.

En de politiek faalt

De politieke partijen, het parlement, de ministeries, maar ook de lagere overheden, lijken vaak bezig te zijn aan een spiegelgevecht, aan water putten met een vergiet. Nieuwe problemen worden met oude middelen te lijf gegaan. Het gaat allang niet meer alleen om ‘verbreding van het maatschappelijk draagvlak’ of om ‘herstel van het economische draagvlak’ en zelfs niet om een overigens broodnodige combinatie van beide. Het gaat om veel meer en wanneer de politiek hijgend zo’n tien jaar en meer achter de werkelijke problemen blijft aanhollen en, sterker nog, niet eens meer de tijd vindt om de problemen duidelijk te stellen, dan brengt ze de democratie in gevaar. En niemand kan ontkennen dat de signalen daarvan in de maatschappij van nu al duidelijk aanwezig zijn.

Een eervolle vermelding voor wie kan raden van welke partij en uit welk verkiezingsjaar deze tekst afkomstig is.

Geplaatst op

Een druk weekje

Had gehoopt dat het niet zo vaak voor zou komen, maar ik heb nu toch weer een achterstand in te halen. Dat krijg je ervan als je teveel dingen tegelijk wilt doen.

Afgelopen woensdag heb ik op het stadsdeelkantoor alle formulieren ingeleverd die nodig zijn om mee te kunnen doen met de verkiezingen van 7 maart 2006. Dat betekende ondermeer een machtiging van de partij om de naam GroenLinks te mogen gebruiken. Verder een kandidatenlijst met daarbij adressen en geboortedata (3x checken of alles klopte) en een verklaring waarmee alle kandidaten instemden met hun kandidatuur en plek op de lijst. Tenslotte kopie van legitimatiebewijs voor alle kandidaten behalve de huidige raadsleden. Zoals verwacht dinsdagavond toch nog wat mails en telefoontjes nodig om ook de laatste formulieren en kopieën binnen te krijgen. Tot nu toe nog geen commentaar terug gekregen, dus ik neem aan dat alles in orde is.

Donderdag was er de nieuwjaarsborrel van GroenLinks Amsterdam in de kerkzaal van de Arena. Mooie sfeervolle locatie. De toespraakjes aan het begin heb ik maar overgeslagen, rond een uur of half tien was ik er. Bij Paulus de Wilt de toto ingevuld over hoeveel zetels we in de raad en in alle stadsdelen krijgen. Verder gezellig bijgepraat met allerlei mensen en op best nog een fatsoenlijk tijdstip weer naar huis gegaan.

Zaterdag met de kandidaten voor de deelraad een voorbereidingsdag gehad in de Mansveltschool. Deze keer kon ik zelf eens rustig achterover zitten en hen het werk laten doen. Eerst een kort rondje waarin iedereen wat vertelde over haar of zijn motivatie om lid van GroenLinks te worden en de verwachtingen voor de komende periode. Daarna een training presenteren waarbij iedereen een verhaal van drie minuten moest houden over een zelfgekozen onderwerp en een zelfgekozen publiek. Bleek nog best lastig en dan zie je ook duidelijke verschillen tussen mensen die best nerveus zijn en anderen die het presenteren veel natuurlijker afgaat. Na de lunch nog een aantal presentaties en daarna een debat over het parkeerbeleid in Bos en Lommer. Een deel van de groep verdedigde het GroenLinks standpunt, een ander deel leverde de tegenargumenten van zeg maar Mokum Mobiel. Ger en Wessel observeerden als buurtbewoner respectievelijk journalist. We eindigden met een vooruitblik op de campagne en een eerste inventarisatie van belangrijke onderwerpen voor de onderhandelingen die na de verkiezingen ongetwijfeld zullen volgen. In Mozaïek werd de dag nabeschouwd en was het tijd om te ontspannen met een hapje en een drankje.

Geplaatst op

(Groen)Links blijft winnen

Nog meer goed nieuws:

Linkse partijen winnen opnieuw leden
ANP

DEN HAAG – Het ledental van linkse oppositiepartijen als PvdA, GroenLinks en SP is het afgelopen jaar verder gegroeid. De regeringspartijen CDA, VVD en D66 en de rechtse oppositiepartij LPF verloren net als de afgelopen jaren leden.

Dat blijkt uit het jaaroverzicht van het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen van de Rijksuniversiteit Groningen dat donderdag is bekendgemaakt.

GroenLinks was met 3,3 procent de grootste groeier, de LPF met een daling van 39,7 procent de grootste daler. Het CDA blijft met 69 duizend leden de partij met het grootste ledental.

De stijgers in 2005 waren behalve GroenLinks, de PvdA (1,3 procent), de SGP (1,9 procent) en de SP (1,3 prcoent). Dalers waren behalve de LPF de regeringspartijen: het CDA (min 5,5 procent), D66 (min 5,8 procent) en de VVD (min 4,1 procent). In totaal nam het aantal mensen dat lid is van een politieke partij af met 1,6 procent naar 300.201.

De trend van een stijging bij linkse partijen als SP en GroenLinks is al enige jaren duidelijk, net als de afname in de sterk vergrijsde achterban van partijen als het CDA en de VVD. Bij de VVD bijvoorbeeld, is een kwart van de 40.157 leden ouder dan zeventig jaar.

Van de 6400 leden die het afgelopen jaar als lid van het CDA werden uitgeschreven, was bij een op de drie het overlijden de reden van uitschrijving. Sinds 1 januari 2000 ging het CDA terug van 82 duizend naar 69 duizend leden, de VVD verloor in de afgelopen zes jaren negenduizend leden.

In de afgelopen zes jaren was de SP de grootste stijger: van 26.198 begin 2000 naar 44.853 nu. De partij is daarmee in ledental de derde, na CDA en PvdA, maar groter dan de VVD. Ook GroenLinks steeg fors: van bijna 14 duizend in 2000 naar ruim 21.383 nu. De PvdA schommelt al jaren rond de 60 tot 62 duizend leden.

Allemaal leuk en aardig, maar het blijft natuurlijk gerommel in de marge… In 2003 waren ruim 12 miljoen Nederlanders stemgerechtigd – dat zijn er inmiddels al weer een paar meer – en daarvan is dus 0,002% lid van GroenLinks. Hoera!