Categorie: Op pad

Zoals beloofd een verslag van het vierdaags (buitenlands) werkbezoek van de commissie Wegen, Verkeer en Vervoer. Om maar met de deur in huis te vallen: wie deze werkbezoeken als snoepreisjes betitelt, kan haast niet verder naast de waarheid zitten. Maar ach, laat ze ook lekker roepen vanaf de zijlijn…

Woensdagochtend al vroeg op (5.30). Omdat ik de vorige avond nog gezellig met Marjolein was gaan eten en drinken, toen geen zin meer om mijn koffer in te pakken. Dat moest dus in alle vroegte, met de bijbehorende angst dat je toch iets belangrijks vergeet (inclusief de geruststellende gedachte dat je met een pinpas en een paspoort een heel eind komt). Al voor zevenen op Amsterdam CS, waar de nog vroegere vogels Wiebe de Haan (PvdA) en Ingrid de Bijl (VVD) al op het perron stonden. Daarna kwam langzaam de rest van de delegatie aan, alleen fractiegenote Cheryl miste uiteindelijk de trein richting Roosendaal. Van de griffier, Marjo Spoor, kregen we te horen dat Joop Post (CDA) helaas ziek was en niet mee kon gaan. Zonde, het is altijd leuk om hem erbij te hebben!

Eerste stop (nadat we de stoptreintocht door het Zeeuwse land hadden doorstaan) was het Provinciehuis in Middelburg. Daar werden we door Wies Saman (CDA), voorzitter van de commissie Economie en Mobiliteit, welkom geheten. Daarna twee presentaties vanuit de ambtelijke staf voor verkeer en infrastructuur. De eerste van R. Blacquière (hoofd Verkeer en Vervoer) ging in op twee belangrijke projecten waar Zeeland de komende jaren mee bezig zal zijn. Allereerst de Zeeland Seaports, ontwikkeling van het havengebied van Vlissingen (containers) en met name ook Terneuzen (chemie en distributie). Interessant om te zien hoe deze havens zich ontwikkelen ten opzichte van Rotterdam aan de ene en Antwerpen aan de andere kant. Ook de wat gespannen verhouding met de Vlamingen over noodzakelijke aanpassingen op Nederlands grondgebied kwam hierbij aan bod. Bijvoorbeeld een extra sluis bij Terneuzen of de verdieping van de Westerschelde zijn van groot belang voor Antwerpen, maar veel minder (of zelfs helemaal niet) voor de Zeeuwse havens. Het tweede project was de Sluiskil tunnel, de verbinding tussen Zeeuws-Vlaanderen en Vlaanderen – kosten zo’n € 285 miljoen euro – die onmogelijk door Zeeland alleen betaald kan worden, terwijl het Rijk er niet meteen het belang van inziet. De bedoeling is nu om de NV Westerscheldetunnel (daarover straks meer) voor deze aanleg te laten zorgen. Om de tunnel te financieren wordt een vergelijkbare constructie toegepast: het overrendement van die andere tunnel wordt ingezet, de concessie wordt met 20 jaar verlengd en er komt een kleine 20 miljoen van partijen uit de regio.

’s Middags gingen we door naar de Westerscheldetunnel, waar we een rondleiding kregen met uitleg over het tolsysteem en de veiligheidsmaatregelen. Mooi om te zien hoe elke auto die de tunnel ingaat precies gevolgd kan worden en hoe snel verdachte signalen geregistreerd kunnen worden (met de bijbehorende snelle maatregelen als bijvoorbeeld ineens een auto stil komt te staan in de tunnel). Wat betreft de tarieven werd wel duidelijk dat het systeem met t-tags (abonnementen waarmee je 25% korting krijgt) wat al te populair is geworden, waardoor de inkomsten lager zijn dan geraamd. In tegenstelling tot de prognoses blijkt namelijk ruim 60% van de passerende auto’s of vrachtwagens nu een t-tag te hebben. In het kantoor in Terneuzen schetste directeur Tin Buis vervolgens hoe de tunnel tot stand gekomen is, met name ook de ingewikkelde politieke besluitvorming. Door een NV op te richten, met 95,4% aandelen van het Rijk, werd het mogelijk de tunnel te financieren. De kosten worden door tolheffing weer terugverdiend, terwijl de kosten tegelijk niet op de begroting van Verkeer en Waterstaat terechtkomen (belangrijk in verband met EMU normen). Inmiddels wil minister Zalm de aandelen graag zo snel mogelijk verkopen, de vraag is dan wat Zeeland met zijn aandelen zal gaan doen (de overige 4,6%). Dirk Grevink ging nader in op de mogelijkheden voor beprijzing elders in het land. Men is al druk bezig met een project voor de Eindhovense rondweg, vanwege het Noord-Hollandse bezoek had hij nu ook eens gekeken naar een verbinding A8-A9 en hoe die gefinancierd zou kunnen worden en naar de Amsterdamse ringweg A10. Het tweede voorbeeld sprak mij begrijpelijkerwijs wat meer aan , maar wel bewondering voor de creativiteit om alternatieve financiering en beprijzing toe te passen.

Na een hapje en een drankje was het tijd om naar het hotel in Middelburg te gaan. ’s Avonds sfeervol een smakelijk gegeten in De Eetkamer, met een paar opmerkelijke speeches, in meer of minder goede banen geleid door tafelheer Evert van den Hout (CDA). In de bar van het hotel nog tot veel te laat samen met Hans Berkhout (D66) oeverloos gedebatteerd met twee Brabanders uit het zware transport over links en rechts in de politiek. In elk geval slaagden wij erin hen compleet in verwarring achter te laten.

Vanmiddag mocht ik op de GSG in Schagen meedoen aan een debat met Statenleden en Tweede Kamerleden, in het kader van de politieke dag die daar werd georganiseerd. Onderwerp was een recent rapport van het Sociaal-Cultureel Planbureau, ‘In het zicht van de toekomst’, waarin Nederlanders onze samenleving een vijfje geven. Het thema was dan ook hoe we daar een zes (of hoger!) van zouden kunnen maken.

Na een korte intro van collega Meino Schraal begon het paneldebat, met daarin behalve Meino ook Paul de Krom, VVD-Kamerlid en Hannie Stuurman, idem maar dan van de PvdA. Het geheel stond onder leiding van Franc Weerwind, sinds een paar maanden burgemeester van buurgemeente Niedorp. Dat deed hij niet alleen heel kundig, hij was ook nog eens buitengewoon sympathiek.

We begonnen met een rustige opening, waarin we alle vier konden vertellen wat ons was opgevallen aan het rapport. Eén van de dingen die ik genoemd is hoe sterk het internetgebruik de afgelopen jaren is toegenomen en hoe politieke partijen nog steeds moeite hebben daarmee goed om te gaan. Alleen een website (of een weblog) hebben is niet genoeg, het moet ook duidelijk zijn wat je doet met reacties en vragen. Je kunt niet achterover leunen en roepen ‘dat de informatie toch beschikbaar is’. Een keerzijde is overigens ook dat internet de drempel voor vervelende mails en nare berichten op een website erg laag heeft gemaakt. De verzendknop is zo ingedrukt…

Maar het onderwerp dat het hevigst bediscussieerd was toch wel integratie en de multiculturele samenleving. Toen werd het echt leuk: plotseling begonnen ook heel veel van de scholieren zich in het debat te mengen, met kritische vragen naar iedereen. Ik heb me verzet tegen de manier waarop tegenwoordig dit debat gevoerd wordt. De kunstmatige wij-zij tegenstelling, het praten over Nederlanders en anderen en ‘onze’ cultuur waaraan anderen zich maar moeten aanpassen. Zo, wat is dat dan, DE Nederlandse cultuur, DE Nederlandse identiteit? Sinds wanneer ligt dat vast en hoezo is integratie eenzijdig?

Uiteraard veel commentaar van zowel Meino als Paul de Krom, waarbij de laatste nog weer eens uitgebreid vertelde dat de VVD het altijd goed gezien had en Bolkestein al begin jaren ’90 toch gewaarschuwd had. Leuk voor de bühne, maar ik kon niet nalaten hem er ook even aan te herinneren dat de VVD toch sinds 1982 vrijwel continu in de regering heeft gezeten (op 4,5 jaar Lubbers-Kok na). Zijn antwoord was een enorme opsteker voor GroenLinks: het was immers onze schuld dat de discussie niet gevoerd had kunnen worden, de VVD had steeds helemaal alleen gestaan. Knap hoor, dat wij als kleine politieke partij daartoe in staat zijn: met dank aan de VVD voor het meer dan bevestigen van ons bestaansrecht!

Ik merkte dat ik – ook al omdat ik gisteren het gruwelijke manifest van Geert Wilders had gelezen – even uit mijn gebruikelijke rationele en afstandelijke rol viel. Als we elkaar maar lang genoeg aanpraten dat integratie mislukt is en dat samenleven met meerdere culturen niet mogelijk is, ga je er vanzelf in geloven. Maar het kan anders! Gezien het applaus in de zaal viel dat bij een groot aantal mensen in goede aarde.

Leuk dit soort debatten, zou ik veel vaker willen doen!

(Dus nodig mij gerust een keer uit, zoals het een goed politicus betaamt heb ik overal een mening over…)

Vrijdag was het weer tijd voor de nieuwjaarsreceptie van de provincie. Voor mij de eerste keer dat ik hier naar toe ging en hoewel ik van tevoren was gewaarschuwd dat het redelijk saai zou kunnen zijn, vond ik het eigenlijk best heel gezellig. Veel collega-Statenleden gezien en verder raadsleden, burgemeesters en wethouders uit de hele provincie. De toespraak van de commissaris van de koningin vond ik het wat oppervlakkig en iets aan de lange kant – bovendien ging het wel erg veel over economie. Denk niet dat de aanwezigen (inclusief de pers) schokkende dingen hebben gehoord. Harry Borghouts zou deze gelegenheden toch eens aan moeten grijpen om wat meer uitgesproken standpunten naar voren te brengen. Nu is het wel erg genuanceerd en wat ambtelijk ook. Nieuwe tekstschrijver?

Naar goede gewoonte – net als bij de zomer barbecue – tot het laatst gebleven (toen de catering alles ingepakt en opgeruimd had). Ook Hans Berkhout (D66 en flink gebruind van de vakantie) was niet weg te slaan; we hebben samen ook nog aan Elisabeth van den Hoogen (Radio Noord-Holland) uitgelegd hoe het nou precies gegaan is met de Jaagweg. Blijft uiteraard tussen ons… Na een kort intermezzo op de VU nog (nieuwjaars)geborreld met studievrienden Wessel, Geert, Gerben, Sebas en Neeria (met Sander). Zondag wacht nog de borrel van de afdeling Bos en Lommer en dan zit het er weer even op…

Vanavond met Camilla (in tenue de ville) naar het nieuwjaarsconcert van de NUON geweest in het Concertgebouw. Ik heb mij eerlijk gezegd niet afgevraagd of ik daar als GroenLinkser wel naar toe mag… Het begon met een goed beveiligde entree en registratie. Na één of twee cocktails met onbekende inhoud en groeten aan Maaike Nagel (CDA) en haar maan gingen we de zaal in. De opening werd verricht door de voorzitter van de Raad van Bestuur (Van Halderen geloof ik). Goed nieuws voor de aandeelhouders gelukkig: het gaat prima met NUON. Ook werd de provincie Noord-Holland bedankt voor het standpunt over de splitsing (zat mijn hersens te pijnigen wat Albert Moens daar ook alweer van vindt, maar het is in elk geval positief!)

Het was een concert van Carel Kraaijenhof met zijn Sexteto Canyengue, die met volle overgave repertoire brachten van Astor Piazzolla en Osvaldo Pugliese en daarnaast nog wat eigen werk. Bij een aantal stukken dansten twee Argentijnse tango dansers mee. Passie, erotiek, heerlijk en prachtig om te zien! Realiseerde mij ook dat ik dat nooit zo zou kunnen…

We hebben ons na afloop niet erg lang meer in het feestgedruis opgehouden, maar nog wel even in de Jordaan met Lynne, Marian, Allard en Michiel een biertje enzo gedronken en op het nieuwe jaar geproost. De timing voor bus 18 was vervolgens PERFECT.

Vanochtend in Zandvoort geweest voor een symposium over het aanjagen van de bouwproductie. Herinnering kwam boven aan 20 maart 2003 toen ik ook in het Strandhotel was op mijn eerste dag als Statenlid. Goede gewoonte is dan om met de hele Staten daar te dineren (en door te zakken, nog midden in de nacht als in een slechte film achter de vleugel gezeten met een glas whisky ernaast) om elkaar informeel te leren kennen.

Deze keer serieuzere business. Na een inleiding van Albert Moens, waarin hij en passant ook nog over zijn bekering tot het kapitalisme vertelde, toelichting van Joan Steegh, projectleider van het provinciale aanjaagteam. Belangrijkste conclusies: zo goed mogelijk met de regels omgaan en procedures niet onnodig lang maken, hier en daar een beetje extra geld, grondbeleid en met name ook samenwerken. Na de koffiepauze een interessante zaaldiscussie met vertegenwoordigers van gemeenten, provincie, woningcorporaties en projectontwikkelaars. Vooral Friso de Zeeuw (ooit eens gedeputeerde, nu Bouwfonds) liet duidelijk van zich horen. Met een aantal aardige ideeën weer de trein in gestapt, zoals de mogelijkheden hoe je bouwers kunt stimuleren om projecten te beginnen én af te maken.

Over die trein Zandvoort-Haarlem morgen trouwens meer, als we in de commissie WVV spreken over de decentralisatie van spoorlijnen.

Voor nu sluit ik af met een soort van opgelucht gevoel dat Ajax in elk geval overwintert in Europa. Helemaal geen onaardige wedstrijd, biedt weer hoop voor de komende weken. Ach ja, ik ben en blijf een optimist.