Categorie: Weblog

Afgelopen maandag behaalden we een mooi succes. Een krappe meerderheid van de Staten sprak zich uit tegen megastallen, in het bijzonder de beoogde kippenfabriek in Middenmeer. Mijn collega Liesje Klomp schreef er al over en op onze website is dit bericht te vinden:

De provincie Noord-Holland is tegen de komst van een megakippenfarm
voor 1,6 mestkuikens in de Wieringermeer. Dat hebben Provinciale Staten
op 16 maart besloten naar aanleiding van het Burgerinitiatief ‘Stop
Veefabrieken in Noord-Holland’.  

Het was een lange en
spannende Statenvergadering. Sommige partijen wilden de besluitvorming
over het Burgerinitiatief uitstellen tot het eind van het jaar, wanneer
Provinciale Staten de nieuwe provinciale ruimtelijke Structuurvisie
zullen vaststellen.

Andere partijen vonden zo’n uitstel geen recht doen aan het
Burgerinitiatief en wilden dat de Noord-Hollandse
volksvertegenwoordiging nú een duidelijk inhoudelijk standpunt
innam.GroenLinks diende daartoe een motie in, waarin zij Provinciale
Staten vroeg zich uit te spreken om ‘het huidige provinciale beleid om
de nieuwvestiging van intensieve veehouderijen tegen te gaan, te
handhaven’ en om ‘het initiatief voor een megakippenfarm in de
Wieringermeer niet toe te staan’.

De motie werd met een krappe meerderheid (26 tegen 25 stemmen)
aangenomen. Vóór stemden: GroenLinks, PvdA, SP, ChristenUnie/SGP,
Partij voor de Dieren en Ouderenpartij. Tegen stemden: VVD, CDA en D66.

Succes

Het Statenbesluit van 16 maart is een groot succes voor de ruim
25.000 Noord-Hollanders die hun handtekening zetten onder het
Burgerinitiatief. GroenLinks-woordvoerder Klaas Breunissen: ‘Al die
handtekeningzetters zijn een geweldige steun in onze rug om het
provinciale agrarische beleid in een milieu- en diervriendelijker
richting om te buigen. Wij blijven hun steun hard nodig hebben, want
bij de vaststelling van de provinciale Structuurvisie komt de discussie
over de intensieve veehouderij terug.’

Vooral dat laatste is belangrijk, want we hebben nu wel bereikt dat het huidige restrictieve beleid wordt gehandhaafd, bij de structuurvisie ligt de discussie weer open. Maar het lijkt me wel dat er een heel duidelijk signaal is afgegeven!

Vandaag precies een jaar geleden besloot een grote meerderheid van de Staten (inclusief GroenLinks) dat een fusie van Bussum, Naarden, Muiden en Weesp de beste oplossing is voor de bestuurlijke samenwerking in de Gooi&Vechtstreek. Hier was heel wat debat – ook intern – aan vooraf gegaan, omdat met name Bussum van deze herindeling geen voorstander was en is.

De staatssecretaris durfde het voorstel van Noord-Holland niet zomaar over te nemen en aan de Tweede Kamer voor te leggen. Zij stelde een commissie van drie wijze heren in om haar van advies te dienen. Afgelopen vrijdag kwam dit advies naar buiten en daarin wordt bevestigd dat de GV4 (afkorting voor de fusie van de genoemde vier gemeenten) de beste oplossing is. Ook geeft de commissie aan dat Noord-Holland de procedure correct heeft doorlopen. Bijleveld heeft daarop laten weten dat zij dit voorstel ook aan de Tweede Kamer zal gaan doen.

Het is prettig om te horen dat we als provincie ons werk goed gedaan hebben. Ik ben er ook van overtuigd dat we voor de beste variant met de meeste toekomstmuziek hebben gekozen. Het is nu te hopen dat alle gemeenten ook willen meewerken aan de oplossing die gekozen is. De eerste reacties uit Bussum zijn nog negatief, maar wie weet zit ook daar beweging in.

Vanavond ben ik weer eens in mijn klassieke val getrapt als ik ergens bevlogen over ben: te snel praten. Er gaan dan zoveel gedachten tegelijk door mijn hoofd dat ik niet meer merk in welk tempo die uit mijn mond komen. Zo langzaamaan kan ik mij ook niet meer achter het excuus van jeugdig enthousiasme verschuilen…

Dus voor degenen die er vanavond niet bij waren, evenals degenen die er wel bij waren maar het niet konden volgen 🙂 nog even in een notendop. We hadden het in de commissie Financiën enzo over het herschrijven van de begroting, volgens een methode die door Peter Paul Verroen van PP in Taal is ontwikkeld. In essentie komt dit neer op een herwaardering van de doelenboom, zoals die al in de jaren ’70 door VU hoogleraar Gijs Kuypers is ontwikkeld. Vanuit een maatschappelijk doel redeneer je door naar een beleidsdoel en een operationeel doel, om uiteindelijk bij een instrument uit te komen dat helpt dit te verwezenlijken. Die instrumenten moeten een bepaalde output geven en aan de hand daarvan is na te gaan of de doelen die je je had voorgenomen zijn gehaald. Oftewel: terugredenerend naar het oorspronkelijke maatschappelijke doel.

In theorie klinkt het heel mooi, maar de essentie van wat ik probeerde te zeggen vanavond, is dat het hoogste wat je hiermee kunt bereiken meer transparantie en inzicht is. Welke politieke betekenis je daaraan toekent, is een heel ander verhaal. Uit de toelichtende presentatie, die sprak over manieren om de rollen van PS en GS vanuit de doelen af te bakenen, of een onderscheid tussen eigen beleid en afgeleid beleid, kreeg ik de indruk dat aan dit systeem te veel waarde wordt toegekend. De politieke werkelijkheid is immers veel complexer. Er zijn doelen zonder instrumenten en instrumenten zonder doelen. Met andere woorden, je houdt altijd lege cellen over – of je constateert dat een beleidsdoel en een maatschappelijk doel (naar boven) of operationeel doel (naar onder) feitelijk samenvallen.

Ik ben er erg voor om door middel van eenduidige presentatie van gegevens – ook nog consequent door de tijd heen – het inzicht, de vergelijkbaarheid en de controle te vergroten. Wie weet is het ook een goede manier om de begroting begrijpelijker te maken voor burgers en volksvertegenwoordigers. Maar ik blijf erbij dat het alleen een middel is en dat politiek zich uiteindelijk niks aantrekt van dit soort schema’s en structuren. Da’s overigens maar goed ook, want we zijn al genoeg besmet met de SMART doctrine.