Categorie: Weblog

Het is dat ik een overtuigd democraat ben, maar het kost mij de nodige moeite gemotiveerd te raken voor de Waterschapsverkiezingen. Ik had het de vorige keer al, maar het geldt des te sterker nu deze verkiezingen ook nog eens zijn gekaapt door politieke partijen. Volgens mij hebben partijen namelijk niks te zoeken in dit functionele bestuur. Ben ik even blij dat mijn eigen partij (net als D66) heeft afgezien van deelname.

Wie naar de posities in het Kieskompas kijkt, ziet precies wat ik bedoel. De makers hebben een moedige poging gedaan nog iets van tegenstellingen te ontdekken, via de assen breed vs. smal takenpakket en ecologie vs. economie. Gelukkig voor hen doen de PvdD en de VVD allebei mee, want voor de rest klonteren alle partijen in het midden van het midden samen. Althans, in de drie waterschappen die in Noord-Holland vertegenwoordigd zijn. Maar het lijkt me sterk dat het elders heel veel anders zou zijn.

Toch maar braaf ingevuld en ik kom ergens tussen de PvdA en de PvdD uit. Ondanks dit advies ga ik toch Water Natuurlijk stemmen (die zijn zo onverstandig geweest te vaak ‘neutraal’ in te vullen en dat is hét recept voor onzichtbaarheid). Want over de belangrijkste stelling zijn we het van harte eens: Landelijke politieke partijen moeten zich niet met de waterschappen bemoeien. Zo is het maar net.

Nu Aboutaleb (PvdA) burgemeester van Rotterdam wordt en Den Haag voor Van Aartsen (VVD) koos en Utrecht voor Wolfsen (PvdA), dreigt het CDA de partij te worden van de ‘kleinsteedse’ burgemeesters. Amsterdam komt pas in 2013 weer vrij en sowieso is de kans dat de sociaal-liberale hoofdstad kiest voor een CDA burgemeester vrij klein – ik denk eerder aan een VVD’er. Alleen Den Bosch en Maastricht hebben nog een CDA burgemeester. Het is het logische gevolg van de toegenomen macht van de gemeenteraad: in weinig grote steden is het CDA sterk vertegenwoordigd (in Amsterdam bij de laatste verkiezingen maar net iets meer dan 4%) en dan moet je wel met een erg goede kandidaat komen…

Daarentegen is het CDA nog wel sterk provincies: 5 van de 12 Commissarissen der Koningin zijn van CDA-huize. Ook de VVD zit opvallend goed in de CdK’s, terwijl de PvdA nog een achterstand heeft in te halen. Mijn partij heeft één Commissaris, wat redelijk overeenkomt met de landelijke verhoudingen en ons resultaat bij de laatste Statenverkiezingen.

Terwijl GroenLinks electoraal vooral scoort in de steden (Amsterdam, Utrecht, Wageningen, Nijmegen, Leiden), leveren we vooral ‘dorpse’ burgemeesters: Koggenland, Uithoorn, Bloemendaal, Doesburg (binnenkort), Stein, Diemen, Jacobswoude, Menterwolde, Wormerland en Bergen. Net als het CDA zijn wij dus wel eens toe aan de grotere plaatsen. Wim de Gelder heeft met zijn transfer naar Alphen aan de Rijn vast het goede voorbeeld gegeven. Een gratis tip wil ik wel geven: Purmerend (79.000 inwoners) neemt binnenkort afscheid van Leen Verbeek, die CdK in Flevoland wordt. Werk aan de winkel voor onze landelijke scouting!

Dynamische, actuele, electronische reisinformatie. Elke nieuwe bus beschikt er tegenwoordig over en busbedrijven denken er hun kansen op een concessie mee te vergroten. Maar het valt mij op, als trouw reiziger van bus 80, maar vanmiddag ook in de 175, dat de informatieschermpjes nogal eens leeg zijn of zo ongenadig flikkeren dat de haltenamen onleesbaar zijn. De chauffeur die ik ernaar vroeg, meldde dat hij er helaas ook niks aan doen, "dat wordt ergens centraal geregeld".

Wat meestal nog wel blijft is de vriendelijke vrouwenstem die de volgende halte aankondigt, maar de aanduiding op het scherm inclusief verwachte aankomsttijd valt vaak weg. De reiziger kan lezen dat er geen actuele reisinformatie beschikbaar is, of nog erger: kijkt tegen een soort DOS opstart menu aan met bijbehorende foutmeldingen.

Mooi, die vooruitgang, hoe actueler en dynamischer, hoe beter. Maar dan moet-ie het wel doen natuurlijk.

Briljante samenvatting van het tweede McCain-Obama debat:

Acht jaar geleden werd John McCain op een misselijke manier door het Bush-kamp uitgeschakeld in de voorronde voor de GOP nominatie. Sindsdien heeft McCain een moeizame relatie met de president en zijn entourage gehouden. Maar toen de peilingen bleven tegenvallen, zag hij zich meer en meer gedwongen zowel het personeel als de tactieken van de Bush-clan over te nemen.

De oorspronkelijke gedachte van McCain’s campagne, gebaseerd op zijn jarenlange ervaring tegenover een junior senator uit Illinois die nog maar net komt kijken, ging met Sarah Palins komst definitief de prullebak in. Eerder had McCain met het inschakelen van Steve Schmidt al de oorspronkelijke belofte van een faire campagne vaarwel gezegd.

De ironie is dat deze twee keuzes, die waren bedoeld om McCains achterstand op Obama in te lopen, een averechts effect hebben. Sarah Palin heeft ongetwijfeld leven in de campagne gebracht, maar haar uitgesproken conservatieve opvattingen spreken wel de eigen achterban aan, alleen niet de twijfelende kiezers om wie het te doen was. Iets vergelijkbaars geldt voor de harde aanvallen op de persoon en de integriteit van Obama. Bij de geharde Republikeinse aanhang gaan ze erin als koek, maar de grote groep kiezers in het midden schrikken deze uitingen van nationalistische volkswoede alleen maar meer af.

Wie McCain de afgelopen dagen ziet, krijgt de indruk dat hij de controle over zijn campagne helemaal kwijt is. De angst en haat die de televisiespotjes en de stuitende optredens van Palin oproepen, geven hem een zichtbaar gevoel van onbehagen. Zie zijn reactie bij een van de town hall meetings, waar hij tot drie keer toe Obama verdedigt. Misschien ben ik naïef, maar het komt op mij oprecht over en het pleit absoluut voor McCain dat hij zich niet tot dit niveau verlaagt. Zoals hij in het tweede debat iedere verwijzing naar dominee Wright of Bill Ayers achterwege liet.

Het lijkt erop dat McCain zo graag president wil worden, dat hij met frisse tegenzin heeft geaccepteerd dat daar een campagne bij hoort die niet de zijne is. Maar wie vist in troebel water kan niet aan de kant blijven staan, maar wordt er zelf in meegesleurd. Naar mijn idee een historische en tragische vergissing. Zonde ook dat de bewonderenswaardige carrière van McCain op zo’n manier moet eindigen.

Arme John, je zou bijna op hem gaan stemmen.