Categorie: Weblog

Geplaatst op

Lastig hoor, die dominees

Nadat Obama de nodige moeite had zich te ontdoen van dominee Wright, heeft nu ook McCain zijn geestelijke lastpak in de persoon van John Hagee. Het kan nog een interessante discussie worden wie de meest foute opvattingen vanaf de kansel verkondigt. Is het Wright die overal complotten ziet om de zwarte bevolking eronder te houden en Amerika’s ‘ terrorisme’  veroordeelde dat 11 september zou hebben uitgelokt? Of toch Hagee die beweert dat Hitler door God gezonden is om de joden terug te jagen naar het Heilige Land?

Ineens moest ik denken aan de vele zondagochtenden die ik zelf in de kerkbankjes doorgebracht heb. Krijg ik straks ook gedoe vanwege een dominee die vele jaren allerlei radicale ideeën over mij heen gestort heeft? Heb ik daar nietsvermoedend naar kunnen luisteren zonder de kwade boodschap te horen? Moet ik straks officieel gaan verklaren dat ik vind dat zo’n dominee moet kunnen zeggen wat hij denkt, maar dat ik die opvattingen zeer kwetsend en onverdedigbaar vind?

Het zou overigens een pikante familiekwestie worden, want mijn vader is de dominee van wie ik veruit de meeste preken gehoord heb. Ben ik even blij dat hij altijd zo verstandig en gematigd is… Bovendien heeft zijn carrière inmiddels een hele andere wending genomen, dus de kans dat er nog rare dingen gebeuren is wel erg klein geworden.

Geplaatst op

Het was weer zo’n dag

Zo’n dag dat je van hot naar her racet. ’s Ochtends begon het in IJmuiden op het kantoor van het Projectbureau Noordzeekanaalgebied met prachtig zicht op de haven en de zee. Eind september hebben we met verschillende Statencommissies een speciale bijeenkomst over de havens. Samen met collega’s Nel Eelman en Ariëtta Humalda en griffier Marjo Spoor heb ik het op mij genomen dit voor te bereiden. Bespreking met Anneke Been van het Projectbureau verloopt prima, volgens mij gaat het een mooi programma worden. Enige risico is als altijd dat het te vol gaat worden, maar we komen ook tot een duidelijke lijst van prioriteiten.

Daarna in gezwinde spoed nog even naar mijn werk om mailtjes te bekijken en een paar praktische zaken te regelen. Nog geen uur later is het alweer tijd naar Haarlem te vertrekken voor de vergadering van de commissie WVV. Op zich een bescheiden agenda, maar we slagen er toch in flink uit de tijd te lopen. De tamelijk gezapige soms zelfs melige sfeer wordt af en toe onderbroken als het flink knettert tussen Cornelis Mooij en Liesje Klomp (OV-taxi) respectievelijk Gohdar Massom (strategie binnenvaart).

Intussen had ik eigenlijk al bijna op mijn volgende bestemming moeten zijn, maar ik wacht toch tot ik de gelegenheid heb gehad mijn punt voor de rondvraag aan de orde te stellen. Daarna snel door richting Wassenaar, waar we met de Noord-Hollandse delegatie van de Werkgroep Groene Hart de vergadering van die avond voorbereiden. Deze vergadering, in het Provinciehuis van Zuid-Holland, staat met name in het teken van informatie. We krijgen drie boeiende inleidingen over kernkwaliteiten, de toekomst van de landbouw en woningbouw. Heel wat stof om de komende tijd zowel met GroenLinks als in provinciaal verband over verder te praten.

Rond 23.15 ben ik weer thuis en dan is er nog het nodige werk dus echt op tijd naar bed zit er wederom niet in…

Geplaatst op

Panini

Lang geleden, we hebben het dan over de glorietijd van – in willekeurige volgorde – Cor Lems, Joop Gall, Hennie Meijer en Hans Werdekker, spaarde ik albums vol Panini plaatjes. Het was de tijd dat iedere voetballer een snor had en een ruige mat in de nek.

Met mijn zuurverdiende zakgeld toog ik naar drogisterij De Jong om één, soms twee zakjes met zes voetbalplaatjes te kopen. In mijn herinnering kostten die toen 50 cent. Groot was de frustratie, zeker naarmate het album voller raakte, als de helft of meer van die plaatjes dubbel bleek te zijn. Om een of andere reden slaagde men er bovendien in om in die zakjes een overdaad aan lelijke en impopulaire voetballers te stoppen, terwijl het onmogelijk leek Dennis Bergkamp of, vooruit, Romario aan te treffen.

Ook het ruilen met de vriendjes van school en voetbalclub bood op een gegeven geen soelaas meer. Dan zat er weinig anders op dan de paar lege plekken open te laten, of tegen betaling bij Panini de ontbrekende plaatjes te bestellen. Dat laatste deed ik dan na veel vijven en zessen meestal toch. Binnenkort nog eens aan mijn ouders vragen of die albums nog ergens bewaard zijn.

Een paar dagen terug hoorde ik in de metro twee jongemannen, ik vermoed zo ongeveer van mijn leeftijd, met een zelfde nostalgie spreken over de tijd dat zij plaatjes spaarden. Uit hun gesprek begreep ik bovendien dat zij kort daarvoor allebei het Panini album voor het EK 2008 aangeschaft hadden en weer ouderwets hiervan in de ban waren.

U raadt het al, ik ben ook voor de verleiding gezwicht en heb gisteren het album gekocht. Meer dan 500 (!) plaatjes, variërend van ‘gezicht op Klagenfurt’ tot de mascotte van Kroatië. Ze weten wel hoe ze die arme jongetjes het geld uit de zak kunnen kloppen!

Of juist de twintigers en dertigers? Want toen ik het album kocht zei de jongedame achter de balie mij ook al dat het vooral mijn generatie is die aan het verzamelen is geslagen. Met dit verschil dat er meteen 10 of 15 zakjes tegelijk worden ingekocht. Ik zit na twee dagen ook al op 18 zakjes en erger me bovendien opnieuw aan al die zinloze dubbelen: de linkerhelft van het stadion in Zürich! En waarom krijg ik wel Wilfred Bouma en Demy de Zeeuw, maar geen Sneijder of Van der Vaart?

Jemig, nooit gedacht dat dit weer zo verslavend zou kunnen zijn! Overigens: als je ook aan het sparen bent en je hebt toevallig dubbelen…

Geplaatst op

Vergeten

Ik had het natuurlijk kunnen weten toen ik vanochtend las over een nieuw boek van Tomas Ross over wat er zou zijn gebeurd als Volkert had gemist. Maar het duurde tot een paar uur geleden toen ik het hoofd van Pim Fortuyn ineens voorop mijn avondkrant zag en met een schuin naar de datum keek.

6 mei. Helemaal vergeten. Ineens vroeg ik me af: is dat erg?

Geplaatst op

Gratis OV helpt niet?

Alweer een aardige tijd geleden had ik in het GroenLinks blad De Rode Draad een discussie over gratis openbaar vervoer met Michel van Hulten. De Rode Draad bestaat inmiddels niet meer en Michel van Hulten is nu lid van de PvdA, maar de discussie over gratis OV is niet verstomd.

Voor de duidelijkheid: Van Hulten trok in die dagen met zijn boek door het land als de profeet van het gratis OV, terwijl ik daar de nodige scepsis over had. Mijn voornaamste bezwaren waren (en zijn) ten eerste dat OV niet gratis is en dat het niet gek is om net als voor gas en licht er een prijs voor te vragen die in relatie staat tot het individuele verbruik; dat de reden dat sommigen nu liever met de auto gaan dan met bus of trein niet de prijs is, maar het gemak, de reistijd, de kwaliteit etc.; dat gratis OV vooral ook fietsers en voetgangers trekt. Om die laatste twee redenen valt het dus te betwijfelen of gratis OV de automobilist kan verleiden en de files kan helpen verminderen.

Ik moest hier weer aan denken naar aanleiding van de berichtgeving over een aantal experimenten met gratis OV:

File blijft ondanks gratis bus

DEN HAAG – Gratis openbaar vervoer helpt niet tegen de files. Bussen waarvoor niet hoeft te worden betaald, zitten vooral vol met mensen die anders gingen fietsen, lopen of toch al met het ov reisden. Dat blijkt uit tussentijdse resultaten van tientallen experimenten.

Het ministerie van Verkeer en Waterstaat, dat hiervoor tot 2011 zo’n 50 miljoen euro uittrekt, noemt gratis ov nadrukkelijk ‘een wapen in de strijd voor mobiliteit’.

Maar adviesbureau XTNT, dat recent 16 projecten doorlichtte, vindt het een ‘weinig effectieve maatregel’ tegen de files. Onderzoeker Frans Gommers: ,,Je moet je sterk afvragen of de effecten opwegen tegen de kosten.”

Het ministerie subsidieert in diverse regio’s gratis ov voor forenzen. Verkeer en Waterstaat onderstreept dat het nog te vroeg is om harde conclusies te trekken, zegt woordvoerder Willem Bonekamp.

Maar het lijkt er sterk op dat dit niet ‘de sleutel’ is om Nederlanders uit de auto te lokken. Reistijd, de kans op een zitplaats, stiptheid en ritfrequentie vinden reizigers veel belangrijker dan het tarief van het openbaar vervoer, signaleerde het departement onlangs al.

Door heel Nederland wordt ook geëxperimenteerd met gratis ov voor 65-plussers. Dat heeft vaak als doel om senioren uit een ‘sociaal isolement te halen’. ,,Maar een verband tussen meer reizen en minder eenzaamheid is niet aangetoond,” vertelde Verkeer en Waterstaat afgelopen maand op een seminar over gratis ov.

Geplaatst op

Wende

Een van mijn absolute favorieten van dit moment, Wende Snijders, mocht vandaag een mooie prijs op haar erelijst bijschrijven. Ze kreeg de Annie MG Schmidt Prijs voor haar lied ‘ De wereld beweegt’. Ik kon zo gauw geen filmpje vinden van dit nummer, vandaar mijn persoonlijke lievelingsnummer:

Geplaatst op

Brievenbusbeleid

Ineens begreep ik wat de werkelijke reden is voor de staking van de postbodes: de brievenbussen in dit land. Dezer dagen bezorgen we met een aantal GroenLinks leden in Bos en Lommer de huis-aan-huis krant. Vergeleken met de regenachtige omstandigheden van vorige keren was het deze keer weertechnisch prima. Maar wat een hoop waardeloze brievenbussen zijn er toch!

Ik heb het niet over feit dat sommige brievenbussen wel eens een sopje mogen krijgen en dat het aardig zou zijn als sommige bewoners ze af en toe ook eens legen. Het gaat mij om de complete chaos aan kleuren, typen, hoogtes, toegankelijkheid etc. Wie verzint het om een brievenbus te voorzien van borstelig haar waar je met grote kracht de krant doorheen moet duwen? Of een klep die zo hard tegenwerkt dat je zou denken dat er een goudschat achter verborgen is? Maar het ergste vind ik nog wel – mede gezien mijn bescheiden 1.73m – brievenbussen boven kruinhoogte. Balancerend met op de arm een stapel kranten probeer ik dan met mijn ene hand de klep open te duwen en met de andere hand boven mijn macht de krant erin te stoppen.

Andere ergernis is dat je bijna per blok – en soms zelfs om de paar huizen – een andere soort brievenbus hebt. De ene keer vier brievenbussen keurig naast elkaar, daarna vier boven elkaar, dan moet je een trap op, dan moet je er vier door één brievenbus gooien. Plus de al eerder gemaakte opmerkingen over grootte, hoogte en inwerpgemak. Zo bouw je nooit een lekker ritme op.

U merkt, het is geen pretje en dan hoef ik dit maar een paar dagen per jaar te doen. De oplossing ligt voor de hand: een uniform brievenbusbeleid, met een aantal randvoorwaarden waaraan een brievenbus moet voldoen. Misschien zelfs in de vorm van Europese richtlijnen? Het belangrijkste voordeel: postbode wordt daarmee weer een woest aantrekkelijk beroep.