Over politiek, wetenschap, voetbal en muziek
Vanavond was ik bij een overleg dat officieel helemaal niet wordt gehouden. Ernaar gevraagd zal ik ontkennen er te zijn geweest of dat het überhaupt heeft plaatsgevonden. Over de inhoud zal ik zeker niets loslaten.
Overigens waren we denk ik vanaf de straatkant prima te zien en herkenbaar. Wie had gewild had bovendien zijn oren te luisteren kunnen leggen, in het gras rustend onder de geopende ramen.
Maar nee, ik zeg niks!
Vanaf vandaag is het dan zover. Ook de laatste gedeputeerde is aan het bloggen begonnen. Het is bovendien niet de minste: onze eigen Albert Moens. Het heeft wel wat duwen en trekken, bidden en smeken gekost, maar hij is toch gezwicht. Je zou het bijna een historische dag noemen! In zijn eerste bericht legt hij uit waarom. Om meteen antwoord te geven op je slotvraag: volgende keer mag het ietsje korter. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik zelf vaak ook aan de lange kant ben…
Vandaag twee keer heen en weer naar Haarlem (tussendoor moest er ook nog gewoon gewerkt worden). Eerst ’s middags voor een infobijeenkomst over de OV-taxi. Een werkgroep uit de Staten doet onderzoek naar het functioneren van de OV-taxi mede vanwege heel wat klachten die we hierover gekregen hebben. Voor mij ontnuchterend om te zien hoe strak en precies de provincie in de gaten houdt hoe het vervoer gaat en ook de wetenschap dat volledig zonder fouten en problemen rijden sowieso niet mogelijk is. Wat uiteraard geen reden is om de klachten niet heel serieus te nemen.
Aan het begin van de avond onder het genot van een pizza met Albert bijgepraat over de afgelopen weken van het nieuwe college – meteen bij binnenkomst wees hij mij trots op zijn weblog. Heel nuttig om te horen wat er allemaal speelt. Daarna fractievergadering met een volle agenda, zodat we over tienen pas klaar waren. Maar het geeft me wel een goed gevoel dat het allemaal op de rails staat en we nu echt aan de slag kunnen.
Uit onafhankelijk onderzoek dat ik zojuist heb gedaan blijkt dat de VVD en de PvdA de meest evenwichtig samengestelde fracties hebben in Provinciale Staten. Deze partijen scoren het beste op de verhouding man-vrouw, jong-oud en nieuw-ervaren.
Ook niet zo gek, zou je zeggen want dit zijn ook de twee grootste partijen. Maar grote partijen hebben, zeker in de provincie, vaak de neiging door mannen van 50 jaar en ouder gedomineerd te worden en bepaald niet veel doorstroming te kennen. Bij de twee andere grote partijen in de provincie zijn bovendien de verhoudingen veel schever. Het CDA heeft weinig vernieuwing en een onevenwichtige leeftijdsopbouw, terwijl de SP (grote winnaar) wel veel vernieuwing heeft, maar de generatie-1960 geheel mist en een overdaad aan mannen heeft. GroenLinks komt er van de kleinere partijen het beste uit.
Beginnen we met de balans tussen de ervaren krachten en de aankomende talenten. In de grafiek is aangegeven in welke periode iemand in de Staten is gekomen. Niet verwonderlijk is dat één fractie geheel uit nieuwelingen bestaat, de Partij voor de Dieren en dat bij de SP 2/3 nieuw is. Daartegenover staat de Ouderenpartij die in de persoon van Piet Bruystens één brok ervaring is (sinds 1995 in de Staten). ChristenUnie-SGP en D66 hebben het keurig onderling verdeeld, bij de PvdA is net iets meer dan de helft nieuw, bij de VVD net iets minder dan de helft. Bij GroenLinks is 40% nieuw, bij het CDA 30%.
Mannen en vrouwen zijn bij D66 keurig in evenwicht, dat wil zeggen één om één. De andere kleine fracties – PvdD, CU-SGP en Ouderenpartij – bestaan geheel uit mannen. Bij VVD en PvdA hebben mannen nipt de overhand, maar exact gelijk is nou eenmaal niet mogelijk bij een oneven aantal zetels. GroenLinks is de enige partij met een meerderheid vrouwen (60%). Bij het CDA is het omgekeerd met 60% man en de SP is het minst feminien met liefst 78% mannen!
Tenslotte de leeftijdsopbouw, waarbij het onderscheid is gemaakt naar periodes van 10 jaar, beginnend bij de jaren ’30 van de vorige eeuw. PvdA en VVD zijn de enige partijen die in hun midden zowel Statenleden hebben die zijn geboren in de Lubbersjaren als in de jaren voor WO II. Bij de PvdA zijn bovendien alle tussenliggende generaties vertegenwoordigd. D66 bestaat geheel uit kinderen van de jaren ’60, terwijl die periode juist ontbreekt bij het CDA en de SP. GroenLinks heeft met vijf statenleden toch nog vier generaties vertegenwoordigd. De Statenleden van de CU-SGP komen beiden uit dezelfde generatie, de PvdD herbergt de jaren ’40 en ’60.
Of de Staten al met al echt representatief zijn, is nog maar de vraag. Ik heb bijvoorbeeld de verhouding allochtoon-autochtoon hier niet genoemd, netzomin als stad-platteland. Maar het is toch best goed nieuws dat in het college van GS dat deze provincie bestuurt drie zo uitgebalanceerde partijen zitten?
Dankzij een berichtje van Christian over het spervuur aan schriftelijke vragen dat de Partij voor de Vrijheid op diverse ministers richt, moest ik denken aan een opmerkelijk stukje in de Vrij Nederland deze week:
Voor Vrij Nederland kwam het bericht in de Telegraaf ("AIVD had Wilders in het vizier") niet als een verrassing. Half maart ontving ik een brief van een oud-topambtenaar van het ministerie van Buitenlandse Zaken. ‘Met grote ergernis volg ik de strapatsen van de Heer Wilders van de antimoslimpartij (pardon: Partij voor de Vrijheid) en o.m. het verband dat hij legt tussen paspoorten en loyaliteit. Het wordt tijd dat hij eens op zijn nummer wordt gezet voor zijn eigen loyaliteiten.’
En de briefschrijver vervolgt met de mededeling dat de internationale veiligheidsdirectie van Buitenlandse Zaken ‘ongeveer een formatieplaats nodig had voor het beantwoorden van (soms zeer gedetailleerde) vragen van Wilders over met name het Midden-Oosten. Hoewel we dat niet echt konden bewijzen was het duidelijk dat hij veel vragen toegespeeld kreeg van de Israëlische ambassade.’
Het is heel verfrissend af en toe naar politieke vergaderingen te gaan en dan niet deel te nemen, maar toe te kijken op de publieke tribune. Met een werkgroep uit de Staten gingen we een paar maanden geleden op pad om in Amersfoort en Almere te kijken hoe de gemeenteraden daar op een andere manier vergaderen. Of het nu politieke markt of politieke avond genoemd wordt, de kern is dat er in verschillende rondes wordt vergaderd, met de bedoeling zo efficiënt en vooral toegankelijk mogelijk te zijn. De provincie Noord-Holland bleek overigens nog niet toe aan zulke grote wijzigingen dus bleef het bij het reduceren van het aantal commissies (met één) en het concentreren van alle vergaderingen op maandag.
Maar het ging mij eigenlijk niet om de hele discussie over vergaderstructuren. Voor de politieke avond kan ik ook terecht in mijn eigen stadsdeel Bos en Lommer en gisteren besloot ik weer eens een vergadering te bezoeken. Het leuke aan de ervaring om anderen te zien vergaderen en zelf op de publieke tribune toe te kijken is dat je precies de valkuilen ziet waar je zelf ook intrapt. Dan bedoel ik vooral dat je zelf het idee hebt dat een debat interessant en relevant is, maar het voor de argeloze buitenstaander nauwelijks te volgen is. Dat, hoe goed je je best ook doet, een vergadering al snel een hoog ons-kent-ons gehalte krijgt. Tegelijk zie en merk ik uit eigen ervaring ook hoe lastig het is dat te doorbreken.
D66 en de VVD stelden vragen over een bericht in de Telegraaf over een gezin in de Kolenkit dat slachtoffer zou zijn van Marokkaanse buurtterreur. Ook Geert Wilders had gewoontegetrouw de krant van wakker Nederland gespeld en meteen schriftelijke vragen gesteld. Als gewoonlijk bleek de Telegraaf zijn reputatie eer aangedaan te hebben en het verhaal flink op te hebben geblazen. Stadsdeelvoorzitter Jeroen Broeders, die met het bewuste echtpaar had gesproken, kon melden dat zij het helemaal niet hadden over buurtterreur en ook geen aanwijzingen hadden in welke groep de daders gezocht moeten worden. Wat niet wegneemt dat het een hele nare situatie is en een schande dat het zover kan komen dat mensen niet meer in Bos en Lommer willen wonen.
Na afloop nog nagepraat en -geborreld in het stadsdeelkantoor en tot sluits in Mozaïek.
Na de kick-off vorige week was deze maandag het tweede rondje commissies. Om 12 uur eerst nog een overleg met een aantal mensen van Wegen, Verkeer en Vervoer om het onderzoek naar de OV-taxi voor te bereiden. Omdat de concessie voor Noord-Holland Noord al eind van dit jaar rond moet zijn hebben we enige haast met het onderzoek, tegelijk willen het ook zorgvuldig uitvoeren. Geloof dat we al met al tot een heel aardige opzet zijn gekomen.
Tussendoor nog even op het fractiekantoor gewerkt en naar huis geweest en toen naar de commissie FEPO. Ja, wie verzint zo’n afkorting, het staat in elk geval voor Financiën, Europa, Personeel en Organisatie. Op de agenda onder meer de plannen voor herindeling in het Gooi, waar we streven naar het samenvoegen van Naarden, Bussum, Muiden en Weesp. Uit de bestuurskrachtmeting is duidelijk geworden dat met name Muiden en Weesp er slecht voorstaan en daarmee een fusie hard nodig. De nieuwe gemeente zou zo’n 80.000 inwoners krijgen en daarmee een stevige positie in de regio.
Verder ging het over de Regio Randstad, één van de vele samenwerkingsverbanden waar Noord-Holland aan meedoet. GroenLinks heeft al lang grote twijfels over nut en effectiviteit van deze organisatie en dat gevoel wordt steeds breder gedeeld. In elk geval werd door vrijwel alle partijen gezegd dat we zouden moeten werken aan transformatie danwel opheffing.
Het was ook de eerste keer dat ik Peter Visser als gedeputeerde meemaakte en dat bracht hij er goed vanaf. De signalen over de Regio Randstad had hij goed begrepen en ook zijn eigen positie in de discussie kwam goed naar voren. Kort daarvoor had ik al een aardig debatje met Peter en de Commissaris van de Koningin over weblogs, toen ik de Commissaris complimenteerde als meest trouwe en actieve weblogger van het college. Op het weblog van Ton Hooijmaijers na is dit ook het best gelezen weblog, maar daar wil Peter graag verandering in brengen. In elk geval, daar moest ik Peter gelijk in geven, heeft hij ook beeldmateriaal en om meteen nieuwe te hebben voor volgende week maandag werd ik tijdens de vergadering op de foto gezet. Dus ik wacht vol spanning af!
In de inspirerende omgeving van Amsterdam Sloterdijk, ook wel Teleport genoemd en om precies te zijn in zalencentrum Aristo was de derde aflevering van de regiobijeenkomsten. Overigens wel prettig dichtbij huis zodat ik er op de fiets naar toe kon. De bedoeling van deze bijeenkomsten, waarvan er in totaal negen worden gehouden, is om de permanente campagne te evalueren. Maar daarnaast ook al het andere over GroenLinks intern en extern wat verder ter tafel komt. Eigenlijk nemen we al een voorschot op de discussie die gaat komen, het Project 2008, over beginselen, organisatie en strategie die gaat komen.
Op Planeet GroenLinks zijn al heel wat impressies en verslagen verschenen, waarbij die van Saranna en Simon gaan over de Amsterdamse sessie waar ik ook was. Zij leggen precies uit hoe van een top-3 naar een top-6 naar uiteindelijk een top-9 werd gewerkt dus dat hoef ik hier niet meer uit te leggen. Wel kan ik melden dat ik tot het laatst bij die formulering betrokken was, omdat ik twee keer als voorzitter werd aangewezen. Bij de uiteindelijke lijst viel me op dat de inhoud en het profiel wat op de achtergrond verdwenen en ik hoorde hierover ook aardig wat gemopper om mij heen. Maar als je bedenkt dat deze bijeenkomst ook vooral bedoeld was om de permanente campagne te evalueren, dan is het niet zo gek dat het interne netwerk – weet elkaar te vinden, korte lijnen tussen Den Haag/Utrecht & afdelingen & leden – en de worteling in de maatschappij hoog eindigden.
Zelf vond ik het wel jammer dat initiatief & agendasetting, net als het claimen van de eigen successen niet zo hoog eindigden. Want daar zit naar mijn idee wel de uitdaging van GroenLinks, het formuleren van een eigen geluid in plaats van reageren op anderen, evenals het uitdragen wat je bereikt hebt. Dat laatste mag dan ook wel eens wat brutaler, ongenuanceerder en directer. Zoals iemand het formuleerde: debat is méér dan inhoud.
Oh ja dan nog dit. Er wordt regelmatig geklaagd dat GroenLinks zo top-down is en dat er een kloof is tussen de "top" en de "basis". Maar noem mij één partij waar de aanvoerster van de Europese fractie koffie voor je haalt en op de grond zittend een top-9 op papier stift? Of waar de voorzitster van de Haagse fractie als ieder gewoon lid met een nummertje aan een tafel gaat zitten en meepraat over de top-3 verbeterpunten, zonder de discussie te overheersen of te sturen? Van die momenten dat ik weer weet dat dit mijn partij is!
