Categorie: Weblog

Geplaatst op

Noordzeekanaal maakt tongen (en emoties) los

Dit is een wat verlaat verslag van de commissie WVV van afgelopen donderdag, maar qua inhoud en spektakel wel boeiend genoeg om alsnog te melden.

Belangrijkste onderwerp was de evaluatie van het Masterplan Noordzeekanaalgebied (Amsterdam t/m IJmuiden), al vorig jaar oktober bij Corus gepresenteerd. Een scherp en kritisch rapport waar het Bestuursplatform na enige maanden ook een reactie op had gegeven. Die kregen wij ’ter kennisname’ met de mogelijkheden aan GS onze ‘mening mee te geven’. Zo gaat het helaas de hele tijd; deel van mijn pleidooi ging er dus ook om dat het debat eens in de Staten en niet 1x per jaar in de commissie gevoerd moet worden. De voorstellen die we nu kregen gingen ook vooral over verandering van de structuur – bestuursplatform ging anders werken, geen werkgroepen meer, andersoortige klankbordgroep (het voorstel voor die klankbordgroep klonk overigens als een poging tot muilkorven of uitschakelen van kritische geluiden).

Maar de essentiële stap 2, een integrale visie op het Noordzeekanaalgebied ontbreekt nog steeds, de economische zeehaven blik overheerst. Nou dat had ik volgens de voltallige commissie (minus de SP) volledig verkeerd gezien. Want in de nieuwe plannen waren toch ook mooie doelstellingen voor milieu, ruimtelijke kwaliteit en duurzaamheid opgenomen. Ach ja, papier is geduldig! Maar de ervaringen van de afgelopen tien jaar stemmen mij niet bijster optimistisch. Gelukkig kreeg ik te horen dat ik ook dat niet had begrepen… Toch leuk dat de haven op een of andere manier iets losmaakt, want ik was in tijden niet zo fel geattaqueerd.

Mijn hoop is nu gevestigd op het werkbezoek dat we in september gaan afleggen en waarbij ik ook echt discussie wil over de toekomst van het NZKG. Daarom is het ook nodig om op dat moment de collega’s uit andere commissies waar over natuur, recreatie, landschap, ruimtelijke ordening wordt gesproken erbij te betrekken. Om eens echt na te denken wat voor soort economie en wat voor soort haven we in dat gebied willen en hoe we de verschillende functies (wonen, werken, recreëren) kunnen combineren. Wordt hopelijk vervolgd.

Geplaatst op

Voortgang onderhandelingen

Dezer weken ben ik als bestuurslid van GroenLinks in Bos en Lommer ook betrokken bij de onderhandelingen. Dit soort processen zijn vaak met de nodige geheimzinnigheid omgeven en onderhandelaars kunnen (en willen) meestal niet veel meer zeggen dan dat de gesprekken ‘constructief’ verlopen en ‘in een goede sfeer’. Het bericht dat onze formateur Ayhan Yalin vandaag naar buiten bracht is daarop geen uitzondering:

Namens de onderhandelaars breng ik u graag op de hoogte van het volgende:

De onderhandelingen zijn nog steeds gaande en verlopen vooralsnog positief. Op dit moment wordt in goede sfeer gewerkt aan de tekst van een coalitie akkoord 2006 – 2010. Naar verwachting zal op 26 april het nieuwe coalitie akkoord gepresenteerd worden aan de stadsdeelraad.

Met vriendelijke groet,

Ayhan Yalin
Formateur

Ben wel benieuwd wie tussen gisteravond en vanmiddag dat woordje vooralsnog bedacht heeft

Maar ik kan van dichtbij bevestigen dat de rest helemaal klopt. Overigens staan we er in heel Amsterdam goed voor. De rood-groene coalitie in de centrale stad is inmiddels algemeen bekend, maar ook in vrijwel alle stadsdelen doen we mee in coalities met telkens de PvdA en soms ook de VVD.

Geplaatst op

Het onvermijdelijke

Update zaak-Pormes:

Partijvoorzitter Herman Meijer treedt af

Hedenmiddag heeft Herman Meijer, partijvoorzitter van GroenLinks, besloten zijn functie neer te leggen. Aanleiding vormde het besluit van de Partijraad, van 1 april j.l., over het beroep van Sam Pormes tegen zijn royement door het partijbestuur. Het voltallige bestuur heeft op zorgvuldige en weloverwogen wijze zijn besluit genomen en betreurt unaniem dat de Partijraad zijn standpunt over het royement niet heeft gevolgd. Herman Meijer heeft voor zich zelf de politieke consequentie getrokken door af te treden, maar heeft het bestuur verzocht om aan te blijven, om de partij te blijven besturen. Het bestuur heeft dit verzoek gehonoreerd.

Het besluit van de Partijraad heeft als gevolg dat Sam Pormes niet langer geschorst is als lid van de Eerste Kamerfractie. Het besluit van de Partijraad over het royement laat onverlet dat er binnen de Eerste Kamerfractie onvoldoende vertrouwen bestaat in Sam Pormes om de samenwerking met hem te hervatten. Daarom is hem door de fractie verzocht zijn zetel ter beschikking te stellen. Sam Pormes heeft dit verzoek in overweging genomen.

Martijn Dadema (Woordvoerder namens het partijbestuur)
Diana de Wolff (Voorzitter Eerste Kamerfractie)

Zonde dat het zover is gekomen. We raken hiermee een prima voorzitter kwijt Wel goed dat de rest van het bestuur verder wil gaan anders waren we echt in een chaos terechtgekomen.

Situatie in de Eerste Kamer blijft intussen knap waardeloos: ik acht de kans niet groot dat Pormes zijn zetel op zal geven. Gezien de ernstig verstoorde verhoudingen zou het zomaar kunnen betekenen dat we op korte termijn een paar senatoren kwijtraken.

Geplaatst op

Verbijstering

Het royement van Sam Pormes is ongedaan gemaakt. Ik vind het een onbegrijpelijk en dom besluit van de partijraad en vrees voor de consequenties die dit in de komende dagen zal hebben. Als kersvers lid van het partijraadsbestuur was het voor mij een dag die ik me nog lang zal herinneren, terwijl ik hem het liefst zo snel mogelijk zou vergeten.

Gisteren was er partijraad, waar ’s middags over het beroep zou worden gediscussieerd dat Pormes had aangetekend tegen zijn royement. Naar aanleiding van het rapport van een onafhankelijke onderzoekscommissie werd 21 november 2005 door het partijbestuur geconstateerd dat zijn positie onhoudbaar was geworden en dat Pormes zijn zetel in de 1e Kamer op zou moeten geven. Toen een week later duidelijk werd dat hij dat niet van plan was besloot het partijbestuur tot royement. Omdat Pormes het daar niet mee eens was moest de geschillencommissie van GroenLinks uitsluitsel geven of dit een rechtmatig besluit was. De uitkomst van die procedure was dat het partijbestuur inderdaad correct had gehandeld. Daarbij wilde Pormes het niet laten en in zo’n geval is de partijraad de laatste beroepsinstantie.

Dit beroep was dus aan de orde in het middagdeel van de vergadering. Sam Pormes lichtte toe waarom hij vindt dat het royement niet terecht is, terwijl Herman Meijer het besluit van het partijbestuur verdedigde. De beide betogen bevestigden het idee waarmee ik naar de partijraad was gekomen: Pormes heeft te vaak en teveel nagelaten openheid van zaken te geven, het vertrouwen is helemaal weg. Resultaat kan niet anders zijn dan royement, vandaar ook mijn stem dat het beroep van Pormes niet gegrond was.

Naar aanleiding van de discussie, die overigens tam was en weinig to the point had ik al met al de indruk dat die opvatting door een meerderheid werd gedeeld. Maar het eindresultaat is bekend: van de 56 aanwezige leden stemden 30 voor Sam Pormes en 26 voor het partijbestuur (want anders kun je het eigenlijk niet zien). Een voor mij onbegrijpelijke beslissing met grote gevolgen.

Direct na afloop kwamen we als partijraadsbestuur bij elkaar om een korte verklaring op te stellen. Later schoven ook leden van het partijbestuur aan en Diana de Wolff, voorzitter van de 1e Kamerfractie. Allemaal kapot en terneergeslagen van deze uitkomst, die geen andere mogelijkheid overlaat dan met het hele partijbestuur op te stappen. Ook enkele senatoren overwegen op te stappen omdat ze geen zin hebben met Sam Pormes te moeten samenwerken.

Meer over de nasleep is ondermeer te vinden bij GroenLinks integer, Brechtje en Selçuk.

Geplaatst op

Schriftelijke vragen diarree

Vorig jaar schreef ik onder de titel Nieuwsgierigheid of bezigheidstherapie over de schrikbarende toename van het aantal schriftelijke vragen. Uiteindelijk zijn we in 2005 volgens mij ruim over de 130 heengegaan (kan zo snel het precieze aantal niet vinden).

Als je denkt “het kan niet erger”, nou dat kan dus wel. Afgelopen maandag hoorde ik van de griffie dat we slechts drie maanden in 2006 de grens van de 50 al gepasseerd zijn! Het loopt dus echt de spuigaten uit. Gezien de kwaliteit en de relevantie van de vragen ben ik meestal geneigd ze rechtstreeks naar het oud papier te verplaatsen. Zeker de helft van de vragen zijn onbenullig, detaillistisch of mierenneukerig. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de meeste vragen met een simpel telefoontje aan een ambtenaar zo te beantwoorden zijn. Of het betreft zaken waar de provincie geen fluit over te zeggen heeft.

Is dit nou wat je noemt politieke profilering? De ijdelheid om toch weer in de krant te komen en de indruk te wekken dat je je het vuur uit de sloffen loopt voor het welzijn van de Noord-Hollandse burger? Grotendeels is het pure tijdverspilling van ambtenaren die wel wat beters te doen hebben.

Vandaar mijn oproep aan mijn collega-Statenleden: RED DE SCHRIFTELIJKE VRAAG! Stop de hijgerigheid en ongebreidelde drang om aandacht. Kunnen we met elkaar afspreken om dit middel te bewaren voor de echt belangrijke, politieke onderwerpen? Misschien, alstublieft?

Geplaatst op

Een volle dag

De Statenvergadering begon met de herdenking van Lajla de Wit, collega van de PvdA die na een slopende ziekte veel te vroeg is overleden. Sobere goede woorden van de commissaris, op Lajla’s plek in de Statenzaal een foto en bloemen.

Na een aantal hamerstukken was aan de orde de verlenging van de planologische reservering voor een extra baan op Schiphol. In het streekplan NHZ van 2003 was die reservering opgenomen, mochten er ooit nog plannen in die richting komen, met een einddatum in 2006. Aangezien het Rijk nog steeds geen beslissing heeft genomen over het banenstelsel en het voor ons belangrijk is vanwege de aanleg van de N201, stelden GS nu voor die reservering te verlengen tot medio 2008. Zodat niet in de tussentijd dingen gebeuren in dat gebied die latere aanleg onmogelijk maken. Met bovendien het argument dat dit een administratieve kwestie is, zonder politiek besluit over de toekomstige groei van Schiphol. Wij zijn het daar niet mee eens en hebben daarom ook (samen met de SP en een aantal PvdA’ers) tegen de reservering gestemd. Tijdens het debat ontstond de nodige verwarring over wat we nu precies besloten, zeker toen ook de plankaarten erg onduidelijk bleken en er tijdens de vergadering nog een 3e versie geproduceerd moest worden.

De vergadering eindigde met een interpellatie van de PvdA over de reorganisatie van het personeel. Volgens Peter Visser waren er nogal wat verborgen of onduidelijke kosten – of hoe je dat ook formuleerde – die wel met de reorganisatie te maken hebben, maar nergens expliciet zijn vermeld. Hij strooide daarbij met forse bedragen van € 41 miljoen en € 50 miljoen die bovenop de geplande € 27 miljoen zouden komen. Vond dat gedeputeerde Patrick Poelmann hier een goed verhaal tegenover zette, dat hij ook lekker fel bracht. Ik heb weleens twijfels over het verloop van de reorganisatie, maar dit was overtuigend en helder. Resultaat was ook dat de PvdA een motie om de rekeningencommissie onderzoek te laten doen naar ‘verborgen’ kosten schielijk introk.

Na het diner met enige spoed terug naar Bos en Lommer. Daar schoof ik iets voor achten aan bij een spannende en in een aantal opzichten opmerkelijke onderhandelingsavond met de PvdA voor de coalitie in Bos en Lommer. Jammer alleen dat ik daarover ik hier verder niks kan opschrijven…

Geplaatst op

Verenigd in vooruitgang

Op de ALV kwam ook nog terloops de vrijzinnig-linkse koers aan de orde. Sommige kandidaten voor de partijraad gaven bij hun voorstelronde aan daar niet zo enthousiast over te zijn en stelden daar echt links of eigenzinnig links tegenover. Zelf vond ik het een aardige gelegenheid om aan te geven dat ik juist wel erg enthousiast ben over deze koers. Alleen wordt er in GroenLinks halfslachtig mee omgegaan. Dat was bijvoorbeeld te zien in de ‘pappen en nathouden’ manier waarop Ineke van Gent in de partijraad het naar mijn idee prima stuk over de verzorgingsstaat ‘Vrijheid eerlijk delen’ verdedigde. Alle stevige voorstellen werden ter plekke flink afgezwakt, echte tegenstellingen verdoezeld. Dezelfde spagaat zag ik ook terug in de campagne voor de gemeenteraad: er werd voor een ‘linkse lente’ gekozen, waardoor we klem zaten in een blok met PvdA en SP. Terwijl juist een vrijzinnige koers ons zou kunnen onderscheiden van die partijen: nu maakten we ons afhankelijk van de twee anderen zonder ons eigen afwijkende verhaal te vertellen (elders heb ik al aangegeven hoe dat zou moeten). Als je kiest voor vrijzinnig doe het dan ook met overtuiging en durf afstand te nemen van oude en achterhaalde ideologie.

Echte vernieuwing kan overigens pas plaatsvinden wanneer het lukt om los te denken van bestaande partijkaders. Want heel veel discussies lopen dood op oude sentimenten en vastgeroeste ideeën over andere partijen. Maar er zijn aanknopingspunten genoeg voor een vrijzinnige progressieve koers, ook buiten GroenLinks. Erg blij ben ik dan ook met het initiatief van LuxVoor, een groep jonge mensen uit CDA, VVD, D66, PvdA en GroenLinks die afgelopen weekend hun manifest ‘Verenigd in Vooruitgang’ presenteerden. Met instemming citeer ik:

Als we nu niets doen, zal over niet al te lange tijd de kleine groep werkenden de lasten van vergrijzing en internationale concurrentie niet langer kunnen dragen. Er zullen scheuren ontstaan in de solidariteit tussen bevolkingsgroepen en generaties. Het gebrek aan onderlinge cohesie zal ons bovendien een gemakkelijke prooi maken voor grensoverschrijdende veiligheidsbedreigingen. Een Niemandsland dreigt. Daarom luiden we de noodklok.

Dit Niemandsland stopt hier. De huidige verzorgingsstaat moet plaatsmaken voor een ontplooiingsstaat, en het vermolmde openbaar bestuur moet radicaal worden hervormd. Kernwoord hierbij is dynamiek. Onze economie, onze maatschappij en ons politiek systeem moeten véél flexibeler worden. Een zelfbewuste én inclusieve identiteit kan de saamhorigheid waarborgen tussen burgers met verschillende leefstijlen, etnische, religieuze, culturele en nationale achtergronden. We doen alvast enkele voorstellen, soms nieuw, soms al eerder bedacht, maar sowieso hard nodig. Ze zijn het begin van een visie op een nieuw Nederland.’

8 april wordt er in theater Cosmic verder gepraat om aan deze fraaie en haast barok geformuleerde ideeën concrete invulling te geven. Ik ben benieuwd!