Auteur: Harmen Binnema

Vanavond ben ik weer eens in mijn klassieke val getrapt als ik ergens bevlogen over ben: te snel praten. Er gaan dan zoveel gedachten tegelijk door mijn hoofd dat ik niet meer merk in welk tempo die uit mijn mond komen. Zo langzaamaan kan ik mij ook niet meer achter het excuus van jeugdig enthousiasme verschuilen…

Dus voor degenen die er vanavond niet bij waren, evenals degenen die er wel bij waren maar het niet konden volgen 🙂 nog even in een notendop. We hadden het in de commissie Financiën enzo over het herschrijven van de begroting, volgens een methode die door Peter Paul Verroen van PP in Taal is ontwikkeld. In essentie komt dit neer op een herwaardering van de doelenboom, zoals die al in de jaren ’70 door VU hoogleraar Gijs Kuypers is ontwikkeld. Vanuit een maatschappelijk doel redeneer je door naar een beleidsdoel en een operationeel doel, om uiteindelijk bij een instrument uit te komen dat helpt dit te verwezenlijken. Die instrumenten moeten een bepaalde output geven en aan de hand daarvan is na te gaan of de doelen die je je had voorgenomen zijn gehaald. Oftewel: terugredenerend naar het oorspronkelijke maatschappelijke doel.

In theorie klinkt het heel mooi, maar de essentie van wat ik probeerde te zeggen vanavond, is dat het hoogste wat je hiermee kunt bereiken meer transparantie en inzicht is. Welke politieke betekenis je daaraan toekent, is een heel ander verhaal. Uit de toelichtende presentatie, die sprak over manieren om de rollen van PS en GS vanuit de doelen af te bakenen, of een onderscheid tussen eigen beleid en afgeleid beleid, kreeg ik de indruk dat aan dit systeem te veel waarde wordt toegekend. De politieke werkelijkheid is immers veel complexer. Er zijn doelen zonder instrumenten en instrumenten zonder doelen. Met andere woorden, je houdt altijd lege cellen over – of je constateert dat een beleidsdoel en een maatschappelijk doel (naar boven) of operationeel doel (naar onder) feitelijk samenvallen.

Ik ben er erg voor om door middel van eenduidige presentatie van gegevens – ook nog consequent door de tijd heen – het inzicht, de vergelijkbaarheid en de controle te vergroten. Wie weet is het ook een goede manier om de begroting begrijpelijker te maken voor burgers en volksvertegenwoordigers. Maar ik blijf erbij dat het alleen een middel is en dat politiek zich uiteindelijk niks aantrekt van dit soort schema’s en structuren. Da’s overigens maar goed ook, want we zijn al genoeg besmet met de SMART doctrine.

Ook deze week – maandag om precies te zijn – heb ik weer ontdekt in een werkgroep te zitten. Dit keer een werkgroep die zich gaat buigen over bouwen boven wegen, een samenwerking van de commissies Verkeer en Ruimtelijke Ordening. Van allebei ben ik lid, voor mij een mooie combinatie.

Dezelfde avond kon ik meteen een mooi voorbeeld van deze gedachte zien. Ik ging langs in de Koekfabriek in Zaandam voor een presentatie van de Taskforce Ruimtewinst. Dit is een club van onafhankelijke deskundigen, onder leiding van Heerhugowaards burgemeester Han ter Heegde die her en der in de provincie advies geeft bij ingewikkelde ruimtelijke vraagstukken.

Deze keer dus Zaanstad, om precies te zijn het gebied rondom station Koog-Zaandijk. Voor degenen die wel eens per trein naar de Zaanse Schans zijn geweest misschien een bekende locatie. Overigens niet een station dat veel warme herinneringen zal oproepen… Daarmee is meteen de eerste opgave genoemd: vergroten van de aantrekkelijkheid van het station en het gebied eromheen. Wat speelt er verder? De wensen van de sportclubs aan de westkant en dan met name van de korfbal om een betere accomodatie te krijgen, het zoeken van een locaties om nieuwe woningen te bouwen en betere positionering van de Zaanse Schans.

De Taskforce kwam met een aantal interessante oplossingen, die in de tjokvolle zaal de nodige discussie opriepen en dat is ook precies de bedoeling. De belangrijkste ingreep is de verplaatsing van het station naar het zuiden, op de kruising met de A8. Op die plek komt dan een transferium, zodat automobilisten vanuit het noorden daar kunnen overstappen op de trein (in 12 minuten naar het centrum van Amsterdam). Wonen, sporten en bedrijvigheid worden op de plek van de huidige sportvelden gecombineerd en de voetbalvelden gaan naar de Fortuinweg. Naar de Zaanse Schans komt een logischere en interessantere (loop)route, die gebruik maakt van het industrieel erfgoed dat je onderweg tegenkomt. Op de site van de Taskforce is het plan in detail te vinden.

Ik vond het erg inspirerend om deze avond mee te maken. Natuurlijk zullen er nog heel wat financiële en procedure hobbels te nemen zijn. Ook zal na het nodige rekenwerk blijken dat bepaalde onderdelen van het plan niet uit te voeren zijn. Maar het mooie is dat door een frisse blik van buiten, bewoners en politici in Zaanstad (en ook wij Statenleden) creatief aan het denken worden gezet. Da’s toch mooi meegenomen op de maandagavond!

Gisteren heeft mijn VVD-collega Dré Kraak namens de vier coalitiepartijen gevraagd om provinciale maatregelen die de economische crisis tegen kunnen gaan:

De fractievoorzitters van de collegepartijen in Provinciale Staten hebben het college van Gedeputeerde Staten afgelopen 22 februari gevraagd om extra maatregelen in verband met de kredietcrisis.

De collegepartijen in PS – VVD, PvdA, CDA en GroenLinks – vragen GS om op zeer korte termijn met voorstellen te komen voor acties die de economische bedrijvigheid en werkgelegenheid in de provincie Noord-Holland moeten stimuleren en behouden.

We weten uiteraard dat Noord-Holland in z’n eentje de wereld niet zal redden, maar het is wel tijd voor iedereen om een bijdrage te leveren. We krijgen vaak genoeg de klacht dat er zoveel geld bij de provincie ongebruikt blijft liggen. Er zijn volgens ons veel kansen om projecten waar de Staten al een besluit over hebben genomen, sneller uit te voeren.

Wat GroenLinks betreft wel met respect voor de belangen van mens en milieu. Het is geen oproep om maar lukraak te investeren. Want we hebben niks aan maatregelen die even de pijn verlichten, maar niet duurzaam en verantwoord zijn voor de langere termijn.