Auteur: Harmen Binnema

Een opmerkelijk bericht vandaag:

Tichelaar vertelde Vogelaar dat hij ‘heel sterke signalen’ van het CDA kreeg dat het CDA niks zag in een samenwerking met de ortodoxe ChristenUnie en dat de partij er zelfs op uit was om de formatie te laten mislukken om met GroenLinks een coalitie te vormen.

Hoewel ik zo mijn twijfels heb over het politiek-strategisch inzicht van Ella Vogelaar, zette mij dit toch wel aan het denken. Wilde het CDA liever met GroenLinks dan met de ChristenUnie? Waarom was dat destijds niet (informeel) duidelijk? Mijn inschatting was juist precies andersom: we hebben Wouter nodig om aan tafel te komen, want Jan-Peter wil de ChristenUnie. Ik had ook niet de indruk dat er veel was geïnvesteerd in de relatie tussen GroenLinks en het CDA, zoals ooit bij de nieuwe lente.

Dit werpt ook weer een ander licht op de discussie over de mislukte formatie. Nou ja, niks meer aan te doen…

Ook ik ben een dag te laat voor de Grote GroenLinks Liefde Dag. Gelukkig hebben mijn collega’s op de Planeet volop hun best gedaan, dus ik hoef me niet al te schuldig te voelen. Vele bloggers zijn terecht geprezen voor hun humor, actualiteit en orginaliteit. Hoewel ik allerlei principiële bezwaren heb tegen Valentijnsdag, was dat niet de reden dat ik gisteren mijn liefde niet betuigd heb. Ik was het eenvoudigweg vergeten, het voelde als een gewone zaterdag als alle andere. Ik laat het aan de lezer daar zijn of haar conclusie uit te trekken…

Ik wil toch graag deze ruimte benutten om een trouwe GroenLinks blogger in het zonnetje te zetten. Iemand die dat al bijna vijf jaar met ijzeren regelmaat doet, dat wil zeggen telkens een ‘keek op de week’. Voor zover ik kon nagaan als een van de weinigen in dit ambt. Soms wat te veel in detail, te veel (plaats)namen en niet elk werkbezoek is even belangrijk… Maar ik geniet van het onderkoelde pittige commentaar tussen de regels door, niet mis te verstaan door  de goede lezer. Zomaar een fragment uit het laatste weekbericht:

Ik begrijp dat Gedeputeerde Staten een ernstige fout
hebben gemaakt. Zij hadden het niet zover moeten laten komen dat
Provinciale Staten een besluit namen een onderzoek in te stellen naar
de gang van zaken rond de 78 miljoen en de Landsbanki. Een beetje
daadkrachtig college had het besluit genomen zelf een onderzoek te
laten instellen bijvoorbeeld door een oud procureur-generaal van het
openbaar ministerie. Dat zou de Provinciale Staten op afstand hebben
gehouden. En tegelijk zouden alle vragen niet beantwoord behoeven te
worden onder verwijzing naar het onderzoek. Zouden Provinciale Staten
een dergelijke manoeuvre hebben goedgekeurd? Ik denk het niet. Maar de
‘grotere broer’ doet dat kennelijk wel met het besluit van het kabinet
om een ‘onafhankelijk onderzoek’ te laten verrichten naar de oorlog in
Irak.

Daarom gaat mijn digitale Valentijnskaart naar Harry Borghouts, ‘mijn’ commissaris der Koningin in Noord-Holland. En daarnaast uiteraard naar alle gloggers die elk op hun eigen manier ervoor zorgen dat het telkens een plezier is op de planeet rond te hangen.

Nu de rook is opgetrokken en de grootste teleurstelling is weggeslikt, overheerst bij mij de grote tevredenheid over dit referendum. Een prachtige opkomst na een goede inhoudelijke campagne, waarin de vijf kandidaten zich volop hebben kunnen presenteren. Zoals ik een paar dagen terug schreef, voor herhaling vatbaar in 2011 om de lijsttrekker voor Den Haag te kiezen.

Het leuke van het transferable vote systeem is dat je mooi kunt zien hoe de voorkeuren over de verschillende kandidaten zijn verdeeld. Er werden ruim 7700 stemmen uitgebracht: wat gebeurde er per stemronde?

• In de eerste ronde valt Niels af, omdat hij met 308 stemmen het laagste scoort. Zijn stemmen gaan met name naar Bas (97) en Judith (78). Ik denk bij Bas vanwege jong en groen en bij Judith vanwege de stijl van debatteren. Het verschil tussen de twee kopvrouwen gaat van 342 naar 360 stemmen in het voordeel van Judith.
• De tweede ronde betekent het einde voor Alexander, met 942 stemmen staat hij nu onderaan. Deze stemmen worden vooral overgedragen aan Tineke (325) en Judith (311). Het lijkt erop dat de meesten vinden dat na een man toch een vrouw op de volgende plek moet komen. De keuze lijkt daarbij netjes verdeeld tussen ervaring/leeftijd en de Amsterdamse/PSP achtergrond. Tineke loopt haar achterstand een beetje in.
• Helaas… in de derde ronde moet ook de derde man passen: Bas heeft niet genoeg aan 1745 stemmen. De meerderheid van zijn stemmen (905) komt bij Judith terecht en zo wordt zij de lijsttrekker. Oftewel, dankzij de tweede voorkeuren van de Bas-stemmers slaat Judith het definitieve gat met Tineke.

Wat er moet gebeuren op 7 maart lijkt mij volstrekt duidelijk!

Inmiddels hoef ik niet meer te vertellen wie de lijsttrekkersverkiezing voor Europa gewonnen heeft… Vanaf deze plek nog eens mijn felicitaties voor Judith! Mijn gevoel vanaf het begin van de campagne was dat het tussen Bas en Judith zou gaan, alhoewel ik in de loop van de tijd langzaam Judith door Tineke ging vervangen (ten onrechte blijkt nu). Maar los daarvan ken ik de diepgewortelde voorkeur van mijn partijgenoten voor een vrouwelijke roerganger 🙂

De komende weken zal ik enthousiast campagne blijven voeren voor Bas, omdat ik weet dat we hem absoluut nodig hebben in het Europees Parlement en ik ervan overtuigd ben dat hij met Judith een uitstekend duo gaat vormen. Want als het dan geen groen op één is, dan toch zeker wel groen op twee! Wat we in deze tijden nodig hebben, is een krachtig inhoudelijk groen geluid en niemand kan dat beter verwoorden dan Bas.