Auteur: Harmen Binnema

Geplaatst op

We doen weer mee!

Kon en mocht de afgelopen weken niet zoveel melden hier, maar sinds vandaag is het officieel:

GroenLinks opnieuw in provinciaal bestuur Noord-Holland

Coalitie van VVD, PvdA, CDA en GroenLinks investeert in natuur, landschap en duurzame energie

GroenLinks gaat de komende vier jaar wederom meeregeren in de provincie Noord-Holland. Het nieuwe college van Gedeputeerde Staten bestaat naast GroenLinks uit VVD, PvdA en CDA. Albert Moens wordt voorgedragen om opnieuw gedeputeerde voor GroenLinks te worden. Noord-Holland is de enige provincie waar GroenLinks deel uitmaakt van het provinciaal bestuur.

GroenLinks is blij met het akkoord Krachtig in Balans dat vandaag gepresenteerd is, waarin is afgesproken dat economie en milieu met elkaar in balans moeten zijn. Fractievoorzitter Harmen Binnema: “We sparen natuur en landschap door in te zetten op intensief ruimtegebruik en herstructurering. Waar nieuwe woningen of nieuwe bedrijven nodig zijn, wordt eerst gekeken of bestaande locaties in steden en dorpen opgeknapt en beter benut kunnen worden. Ook blijven we zeer terughoudend met bebouwing in het IJmeer en Markermeer.”

De provincie gaat voortvarend aan de slag om gebieden aan te kopen voor de voltooiing van de Provinciale Ecologische Hoofdstructuur en investeert om bestaande natuurgebieden beter te beheren en te onderhouden. Ook blijft de omschakeling naar duurzame energie van groot belang. Albert Moens: “Dankzij GroenLinks is Noord-Holland koploper in Nederland in duurzame energie. Naast windenergie gaan we nu ook aan de slag met andere vormen van duurzame energie, zoals zonne-energie, biomassa en koude-warmteopslag.”

Om alle jongeren op tijd de goede hulp te bieden, gaat de provincie door met het oplossen en voorkomen van de wachtlijsten in de jeugdzorg. De leefbaarheid en sociale samenhang worden bevorderd door ondersteuning van dorpshuizen en wijksteunpunten. Ook neemt de provincie verantwoordelijkheid voor de opvang van zwerfjongeren en dak- en thuislozen.

Het nieuwe college van Gedeputeerde Staten zal worden geïnstalleerd op 12 april.

Ik heb er zin in!!!

Geplaatst op

De koers van GroenLinks

In het lentenummer van de Helling een viertal beschouwingen over de koers van GroenLinks. Inderdaad, dezelfde discussie waar het zaterdag in de partijraad ook over ging en waar ik een enigszins geïrriteerd stukje over schreef.

De aftrap wordt gegeven door Jos van der Lans, publicist en nog heel even Eerste Kamerlid. Hij houdt GroenLinks voor dat het allemaal leuk en aardig is om een niche-partij te zijn, maar dat je daarmee niet voldaan achterover kunt leunen en verzuchten dat je geweldige ideeën helaas maar door zo weinig mensen worden begrepen.

Want de kunst van het politiek bedrijven (…) is vooral ook het proeven van de samenleving en het verbinden van je eigen ideeën met de maatschappelijke onvrede, de ongenoegens die bliksemend als onweer door de atmosfeer trekken.

Juist op dat punt heeft GroenLinks het wat Van der Lans betreft laten afweten: het is niet alleen maar behoudzucht, nationalisme en bekrompenheid dat de klok slaat. De onvrede over bijvoorbeeld de managerscultuur in de publieke sector, die alle ruimte wegneemt voor de professionals (onderwijzers, verplegers) wordt door GroenLinks wel aangevoeld, maar er wordt geen verbinding gelegd met degenen die daar in hun dagelijkse praktijk last van hebben. Zo zijn er meer voorbeelden van dit soort gemiste aansluitingen met de mensen voor wie we het doen. De kunst is dan ook om opnieuw die verbindingen te gaan leggen en niet veilig en beschermd onze ‘VPRO status’ te koesteren.

Interessant is ook de bijdrage van Diana de Wolff, nog even fractievoorzitter in de Eerste Kamer. Hoewel ze inhoudelijk helemaal achter de sociaal-economische koers staat die met Vrijheid Eerlijk Delen is ingezet, bekritiseert ze wel de manier waarop die nieuwe koers tot stand gekomen is:

Kennelijk wilde Halsema haar politieke leiderschap tonen door vanuit splendid isolation met een nieuwe koers te komen, welke koers vervolgens natuurlijk zonder al te veel tegengas tot uitdrukking moest komen in het (onder leiding van fractiegenoot Kees Vendrik geschreven) verkiezingsprogramma.

Door de ‘stakeholders’ binnen en buiten de partij zo buitenspel te zetten en bovendien stevig uit te halen naar de vakbonden, maakten Halsema en de Kamerfractie zich erg kwetsbaar voor kritiek van de eigen achterban en van ‘oud-linkse criticasters’. Ook was er onvoldoende gelegenheid om het debat in de partij te voeren zodat het kader moeite had de nieuwe vrijzinnige agenda in campagnetijd te verkopen. Meteen ook een duidelijk signaal over hoe het in de komende discussie over de koers van GroenLinks echt anders zou moeten gaan.

Ronald Paping ziet eenzelfde ontwikkeling van GroenLinks als nichepartij, terwijl de SP inmiddels het echte linkse alternatief voor de PvdA is geworden dat GroenLinks bij oprichting in 1989 wilde zijn. Hij pleit dan ook voor een fusie met de SP en ziet daarin een nieuwe doorbraak. Dick Pels tenslotte raadt GroenLinks aan de angst voor populisme en personendemocratie te overwinnen, juist omdat direct gekozen bestuurders naar zijn idee goed passen in het ‘anarchistische, anti-autoritaire en individualistische erfgoed van GroenLinks’.

Mij viel trouwens ook de column van Shervin Nekuee op, die direct volgt op deze vier beschouwingen, want daarin wordt de vinger op nog een andere zere plek gelegd: het begrip "gemeenschap". Naast vrijheid en gelijkheid, waar GroenLinks volop (intellectuele) aandacht voor heeft, is er nog een derde centrale begrip, namelijk broederschap. Met instemming citeer ik:

De partijtop en partij-ideologen moeten worden uitgedaagd om op zoek te gaan naar een vrijzinnige en progressieve invulling van het verlangen naar broederschap onder de kiezers. Voor de huidige partijtop is iedere verwijzing naar broederschap een conservatief geluid en iedere poging om een individu in te bedden in het collectief een benauwende en reactionaire daad. Maar de uitdaging is het communitarisme een nieuwe invulling te geven. Die uitdaging willen vermijden is een keuze die een politieke partij die meer wil zijn dan een knusse, kleine vriendenkring, zich niet kan permitteren.

Geplaatst op

Sfeertje

Het was vandaag weer een ‘partijraad-ligt-dwars’ zaterdag. ’s Ochtends een groot aantal onderwerpen die met de verantwoording van het partijbestuur te maken hadden. We liepen door het grote aantal mensen dat iets wilde zeggen behoorlijk uit de tijd. Het meest stoorde mij de discussie over Project 2008, waarmee we binnen de partij uitgebreid in debat gaan over de beginselen, de organisatie en de strategie. De commissies die deze drie debatten sturing zouden moeten geven waren volgens de meerderheid van de partijraad (ik zat daar niet bij) niet democratisch genoeg samengesteld. Na oeverloos heen en weer gepraat daarover kwam er uiteindelijk een motie op tafel – die werd aangenomen – waarin werd opgeroepen het hele proces opnieuw te doen: dat wil zeggen een profiel opstellen en dan nieuwe mensen voor de commissies te gaan zoeken. Nog los van het feit dat het duidt op onterecht wantrouwen richting het partijbestuur, ook praktisch vrijwel niet uitvoerbaar en enorm vertragend. Dat zijn van die momenten dat ik me erger aan de toch wat negatieve en wantrouwende insteek die sommigen in de partijraad hebben: het komt van de ‘hotemetoten’ in de partij dus het zal wel niet goed zijn… Ook geen leuke start voor het nieuwe partijbestuur: laten we hen nou ook eens ruimte en vertrouwen geven om hun werk in het belang van GroenLinks te doen in plaats van overal bovenop te zitten en alles te willen controleren.

Aan het eind van de middag volgde nog een debat over de (niet)deelname aan de coalitiebesprekingen. Femke noemde nog eens de drie argumenten die destijds ertoe hadden geleid ‘nog niet’ beschikbaar te zijn, gevolgd door de vraag of iemand dan werkelijk geloofde dat GroenLinks er met CDA en PvdA uitgekomen zou zijn en we nu een groen, sociaal en tolerant kabinet zouden hebben? In de reacties kwam vooral naar voren dat je weliswaar niet weet wat de uitkomst zal zijn, maar dat je in elk geval het gesprek aan moet gaan. Die opmerking heb ik ook regelmatig tijdens de provinciale campagne gehoord. Daarnaast viel me op dat Femke nog eens nadrukkelijk aangaf dat de PvdA ons er niet bij wilde hebben en de SP eigenlijk inhoudelijk dichterbij het CDA staat dan GroenLinks. Misschien ook een reden om wat terughoudender te zijn met linkse lentes en linkse samenwerking?

Achteraf begreep ik van Femke dat ze not amused was met de manier waarop de discussie ging en mij ook kwalijk nam dat ik het woord ‘fout’ in combinatie met ‘volgende keer echt anders’ in de mond genomen had. Nou ja, ik sta nog steeds achter de ingezonden brief van eind december, dus dat kan geen verrassing zijn. Terwijl ik just probeerde aan te geven dat de keuze nu eenmaal gemaakt is en hoewel ik het ermee oneens ben, die respecteer ik, maar dat je misschien wel iets hieruit zou kunnen leren voor de volgende keer dat kabinetsdeelname aan de orde is. Bijvoorbeeld dat we ons niet moeten vastklampen aan PvdA en SP en het idee van linkse samenwerking, maar juist de eigen ideeën en eigen kracht van GroenLinks moeten benadrukken. Met daarbij geen valse bescheidenheid over wat je met 7 zetels kunt bereiken. Maar ik merkte dat het onderwerp formatie nog steeds behoorlijk gevoelig ligt…

Geplaatst op

Dit land kan zoveel beter

Ja ja, ook Bos en Lommer is in de prijzen gevallen! Gelukkig blijk ik ondanks de mooie praatjes van GroenLinks en PvdA stadsdeelbestuurders, om van de makelaars nog maar te zwijgen (‘wijk in opkomst’) gewoon in een probleemwijk te wonen… Ik ben benieuwd hoeveel geld Ella Vogelaar meebrengt en waarin precies geïnvesteerd gaat worden (want aan nieuwbouw hebben we hier de komende jaren geen gebrek).

Intussen gaan ook de besprekingen over de nieuwe coalitie verder. In vier clusters wordt aan de hand van een aantal thema’s geschreven aan teksten voor het nieuwe programma. Oh ja en dan komt nu de dooddoener dat ik over de inhoud helaas geen mededelingen kan doen… Hoewel ik blij ben dat GroenLinks meedoet aan de onderhandelingen, blijf ik het wel spijtig vinden dat het niet mogelijk bleek om met D66 verder te gaan. We hebben in de afgelopen vier jaar – zeker wat betreft natuur, milieu, energie – prima kunnen samenwerken. Ook vind ik het persoonlijk jammer voor de gedeputeerde van D66, Patrick Poelmann. Vandaar dat ik hem hier het laatste woord gun:

De komende weken ga ik er nog ouderwets tegenaan, het nieuwe college wordt naar verwachting medio april geïnstalleerd en tot dat moment ben ik in functie. En ik kan zeggen: het is een mooie functie. Veel gegeven, ook veel teruggekregen. Zo kan ik het voor mijzelf het beste omschrijven. Ik weet zeker dat D66-ers Joke Geldhof en Zafer Yurdakul in de komende jaren hun rol vanuit de oppositie met verve zullen vervullen. En ik wens mijn opvolgers in het college, twee gedeputeerden van PvdA-huize, het allerbeste. Ik hoop echt dat zij er, naast het realiseren van hun politiek bepaalde doelen, net zoveel plezier aan zullen ontlenen als ikzelf. En dat zij genoegen scheppen in het samenwerken met betrokken partijen. Want als provinciaal bestuurder slaag je alleen als je draagvlak weet te verzamelen voor datgene waar je als politicus voor staat.

Geplaatst op

Installatie en coalitie

Afgelopen donderdag werden de nieuwe Staten geïnstalleerd, voor mij de tweede keer dat ik met twee vingers in de lucht en het ‘Zo waarlijk helpe mij God almachtig’ (ik ben niet voor niets vrijzinnig gereformeerd) deze mooie functie aanvaardde. Het overzicht van de nieuwe samenstelling met 55 leden is inmiddels op de provinciale website te vinden. Wel even wennen dat het er zoveel minder zijn; zeker in de oude Statenzaal viel dat erg op omdat er nog steeds wel 83 bankjes stonden. Eén opluchting: de komende vier jaar kan ik de vraag ‘ben jij het jongste Statenlid’ gelukkig met nee gaan beantwoorden, want zowel VVD als PvdA hebben vertegenwoordigers in hun fractie uit het jaar 1981 (zoek zelf maar op wie).

Na afloop van de beëdiging hadden we een kort introductieprogramma in Haarlem, waarbij ik een workshop mocht voorzitten over het instrumentarium, de organisatie en de mores van de Staten (met ook de rol van de griffie daarin). Hierna vertrokken we naar ons nieuwe vergadercentrum in Heiloo. Hoewel niet de charme van ons 18e eeuwse provinciehuis, wel een geschikte zaal met (bewegings)ruimte en goede akoestiek. Als de kwaliteit van de maaltijden net zo is als die van het diner dat we ’s avonds hadden is dat ook zeker geen achteruitgang. Alleen de OV-verbinding is niet echt optimaal…

Tussen hoofdgerecht en dessert kwamen we ook nog bij elkaar met de lijsttrekkers van de vier partijen die in de komende weken gaan proberen een coalitie te vormen (VVD, PvdA, CDA en wij). Het ging voornamelijk over de planning en de invulling van de vier thematische clusters waarin de komende 2 weken aan het collegeprogramma geschreven gaat worden. Rond pasen hopen we eruit te zijn en gezien de goede sfeer en onderling vertrouwen zou dat zomaar kunnen gaan lukken.

Geplaatst op

We zijn erbij

Gisteren een positieve bijeenkomst over de coalitievorming gehad. Van RTV Noord-Holland:

HAARLEM VVD, CDA, PvdA en Groen Links gaan proberen het provinciebestuur te vormen. De PvdA is in de nieuwe coalitie de vervanger van D66 die bij de verkiezingen één zetel verloor.
De nieuwe combinatie met de PvdA heeft negen zetels meer dan de huidige coalitie. Dat getalsmatige voordeel is voor de VVD de voornaamste reden om de besprekingen zonder D66 te voeren.

Lijsttrekker Joke Geldhof van D66 is teleurgesteld dat haar partij buitenspel is gezet. Ook de SP kan zich niet vinden in de huidige ontwikkelingen. Volgens de socialisten wordt de wil van de kiezer genegeerd.

Geplaatst op

34765 stemmers bedankt!

Het blijft toch een raar idee dat een kleine 35.000 Noord-Hollanders, die ik voor het overgrote deel niet ken, op mij gestemd hebben. In de goede traditie van GroenLinks heeft onze nummer 2 Anna, de eerste vrouw op de lijst, 23803 stemmen gekregen. Bovendien bracht de uitslag van vanmorgen het nieuws dat Cheryl toch in de Staten komt, dankzij 4017 voorkeursstemmen. Heel leuk voor haar en tegelijk ook heel sneu voor Samir die zich zo op de Staten had verheugd.

Afgelopen vrijdag had ik als kersverse fractievoorzitter een gesprek met Ton Hooijmaijers (VVD) over de vorming van een coalitie. Hij nodigde die dag alle lijsttrekkers/fractievoorzitters uit om bij hen na te gaan of zij bereid waren met de VVD samen te gaan werken. Wat daar besproken is blijft uiteraard binnenskamers, maar ik heb er op dit weblog en in de campagne geen geheim van gemaakt dat de samenwerking in de huidige coalitie erg goed bevallen is. Morgenavond zal Ton in een openbare bijeenkomst verslag doen van zijn bevindingen en dan weten we meer.