Afgelopen zaterdag vond de ledenvergadering van GroenLinks Amsterdam plaats, waarop de lijst voor de verkiezingen 2006 vastgesteld moest worden. Omdat we hier in Bos en Lommer morgen ook de lijst vaststellen, even gekeken hoe het in z’n werk gaat met de nieuwe half-open voordrachten. De kandidatencommissie had geen gedetailleerde lijst per plaats gemaakt, maar aangegeven wie geschikt werd geacht voor een verkiesbare plaats (inclusief de lijsttrekker) en wie voor een opvolgingsplaats. Overigens gaat bij ons de stemming wel via een andere methode, maar de dynamiek die zo’n voordracht teweeg brengt is opmerkelijk. Algemeen gevoel: er valt echt iets te kiezen en dat is verrekte moeilijk!!
Dat Maarten van Poelgeest lijsttrekker zou worden, stond vantevoren al vast, er was ook geen tegenkandidaat. Lijkt mij ook veruit de beste keus, dus geen probleem. Marijke Vos wordt lijstduwer, als kandidaat voor het wethouderschap, terwijl ze ook eerlijk heeft aangegeven niet in de raad te willen. Maar de strijd om de verkiesbare plaatsen was des te heviger. Het mooie is dat je in een grote afdeling veel goede kandidaten hebt, nadeel is dat altijd mensen teleurgesteld worden. Bijvoorbeeld trouwe en goede krachten als Lonneke Lodder en Paulus de Wilt, die zich in de afgelopen jaren enorm ingezet hebben voor GroenLinks maar door de leden niet eens bij de eerste 10 zijn gezet.
Er werd gestemd per plaats, waarbij telkens een 2e ronde nodig was om de uiteindelijke kandidaat te kiezen. Zittende raadsleden Judith Sargentini en Maarten van der Meer werden volgens verwachting op plaats 2 en 3 gekozen. Daarna werd het echt spannend: Fenna Ulichki (foto) was de eerste nieuwkomer en tevens hoogste binnenkomer op plaats 4. Van dichtbij kon ik zien dat Jeanine van Pinxteren, huidig raadslid die ik ken van de partijraad, al behoorlijk nerveus begon te worden. Groot was dan ook haar opluchting toen ze op plek 5 werd gekozen. De tweede nieuwkomer was Barn Geurts – niet allochtoon, maar wel groen en die hadden we ook nog nodig – op plaats 6. Het lange wachten van Marieke van Doorninck, die al meedeed vanaf plaats 2, werd daarna eindelijk beloond met een 7e plek.
Inmiddels was ik zelf al op weg richting Boxmeer, dus de rest van de stemming niet meer live meegemaakt. Mathieu Hemelaar, nu fractievoorzitter in Westerpark, was toen inmiddels afgehaakt en gaf het stadsdeelstokje over aan Marco de Goede, die op plaats 8 werd gekozen.
Opmerkelijk was dat ‘ons’ deelraadslid Atef Hamdy (foto) – waarschijnlijk ook tot zijn eigen verrassing – op plek 9 terechtkwam, een goede kans dus om duo-raadslid te worden en misschien op termijn in de raad te komen. Misschien dat zijn bescheidenheid opviel tussen de vele anderen die tamelijk overtuigd van zichzelf waren? Nu alleen nog een paar mooie campagnefoto’s, Atef! Op 10 kwam Evelien van Roemburg, ook al een collega van de partijraad en verder in de gehele studentenwereld actief.
De rest van de lijst weet ik niet precies, maar die zal binnenkort op de website van GroenLinks Amsterdam aangevuld worden.

Eerste stop (nadat we de stoptreintocht door het Zeeuwse land hadden doorstaan) was het Provinciehuis in Middelburg. Daar werden we door Wies Saman (CDA), voorzitter van de commissie Economie en Mobiliteit, welkom geheten. Daarna twee presentaties vanuit de ambtelijke staf voor verkeer en infrastructuur. De eerste van R. Blacquière (hoofd Verkeer en Vervoer) ging in op twee belangrijke projecten waar Zeeland de komende jaren mee bezig zal zijn. Allereerst de Zeeland Seaports, ontwikkeling van het havengebied van Vlissingen (containers) en met name ook Terneuzen (chemie en distributie). Interessant om te zien hoe deze havens zich ontwikkelen ten opzichte van Rotterdam aan de ene en Antwerpen aan de andere kant. Ook de wat gespannen verhouding met de Vlamingen over noodzakelijke aanpassingen op Nederlands grondgebied kwam hierbij aan bod. Bijvoorbeeld een extra sluis bij Terneuzen of de verdieping van de Westerschelde zijn van groot belang voor Antwerpen, maar veel minder (of zelfs helemaal niet) voor de Zeeuwse havens. Het tweede project was de Sluiskil tunnel, de verbinding tussen Zeeuws-Vlaanderen en Vlaanderen – kosten zo’n € 285 miljoen euro – die onmogelijk door Zeeland alleen betaald kan worden, terwijl het Rijk er niet meteen het belang van inziet. De bedoeling is nu om de
’s Middags gingen we door naar de Westerscheldetunnel, waar we een rondleiding kregen met uitleg over het tolsysteem en de veiligheidsmaatregelen. Mooi om te zien hoe elke auto die de tunnel ingaat precies gevolgd kan worden en hoe snel verdachte signalen geregistreerd kunnen worden (met de bijbehorende snelle maatregelen als bijvoorbeeld ineens een auto stil komt te staan in de tunnel). Wat betreft de tarieven werd wel duidelijk dat het systeem met t-tags (abonnementen waarmee je 25% korting krijgt) wat al te populair is geworden, waardoor de inkomsten lager zijn dan geraamd. In tegenstelling tot de prognoses blijkt namelijk ruim 60% van de passerende auto’s of vrachtwagens nu een t-tag te hebben. In het kantoor in Terneuzen schetste directeur Tin Buis vervolgens hoe de tunnel tot stand gekomen is, met name ook de ingewikkelde politieke besluitvorming. Door een NV op te richten, met 95,4% aandelen van het Rijk, werd het mogelijk de tunnel te financieren. De kosten worden door tolheffing weer terugverdiend, terwijl de kosten tegelijk niet op de begroting van Verkeer en Waterstaat terechtkomen (belangrijk in verband met EMU normen). Inmiddels wil minister Zalm de aandelen graag zo snel mogelijk verkopen, de vraag is dan wat Zeeland met zijn aandelen zal gaan doen (de overige 4,6%). Dirk Grevink ging nader in op de mogelijkheden voor beprijzing elders in het land. Men is al druk bezig met een project voor de Eindhovense rondweg, vanwege het Noord-Hollandse bezoek had hij nu ook eens gekeken naar een verbinding A8-A9 en hoe die gefinancierd zou kunnen worden en naar de Amsterdamse ringweg A10. Het tweede voorbeeld sprak mij begrijpelijkerwijs wat meer aan 