Sam Pormes

Een paar maanden geleden schreef ik over de klopjacht op GroenLinksers met ‘fout verleden’ waar HP/De Tijd druk mee bezig was en is.

“Net als alle eerdere artikelen in dit blad over het foute verleden van Rosenmöller, Duyvendak of over de banden met Volkert van der G. (‘de kogel van links’) weer een typisch staaltje broddelwerk. Enorm opgeblazen, met flinterdunne aanwijzingen die als je ze heel stellig opschrijft en veel herhaalt bijna ergens op gaan lijken, maar toch niet…”

Vind ik nog steeds: die verhalen zijn enorm opgeblazen werden en eerder een aaneenschakeling van verdachtmakingen dan serieus bewijs. Maar op de HP-redactie zal men wel tevreden zijn dat het nu gelukt is om de eerste van het lijstje weg te krijgen. Sam Pormes heeft de partij niet alles eerlijk verteld en is, nadat hij niet de eer aan zichzelf wilde houden, door het partijbestuur geroyeerd. Eerste Kamerlid en directe collega Jos van der Lans heeft daar naar mijn idee hele verstandige dingen over geschreven.

Misschien krijgt het verhaal nog een staartje. Het kan zijn dat de partijraad – waar ik ook in zit – binnenkort nog bijeen wordt geroepen door een aantal verontruste leden die ofwel helemaal achter Sam Pormes staan of in elk geval hem nog de gelegenheid willen geven zijn kant van het verhaal te vertellen. Voor mij hoeft dat niet zo nodig: hoe pijnlijk ook, ik denk dat het bestuur de juiste keuze heeft gemaakt. Niet omdat Sam Pormes een gevaarlijke terrorist is, wel omdat je binnen je partij van elkaar op aan moet kunnen en geen zaken achter moet houden.

Nog meer kiezen – en de boel in de hand houden

Vanavond een druk bezochte ledenvergadering in Bos en Lommer, waar we het verkiezingsprogramma en de kandidatenlijst hebben vastgesteld. Aan mij als voorzitter de taak om dat in goede banen te leiden en eerlijk gezegd was ik best een beetje nerveus vantevoren hoe dat zou lopen. Maar gelukkig liep het allemaal best aardig.

Eerst namen we afscheid van Ruben en Michiel, die helaas niet verder gaan met het bestuur. Geloof dat de boeken die ik als afscheidscadeau had uitgekozen wel in de smaak vielen. Rekening en begroting waren ook snel afgehandeld. Over het programma was iets meer te doen: in de officiële termijn waren er geen amendementen ingediend, maar Ger had te elfder ure toch nog een aantal opmerkingen. Grootste deel daarvan was redactioneel, maar over een paar punten ontstond toch een wat uitgebreidere discussie. Uiteindelijk kwamen we er geloof ik wel uit, maar de volgende keer ga ik toch wat strenger zijn

Na de pauze het echte vuurwerk. Eerst verslag van de kandidatencommissie – dank aan Kees Hulsman en Cees Roele dat ze er de hele avond bij waren! – daarna de presentatie van de kandidaten. Eerst de verkiezing van de lijsttrekker, die Wessel volgens verwachting won – er waren ook geen tegenkandidaten, dus dat scheelde. Succes jongen! Voor de verkiesbare plaatsen (realistisch gezien 2 t/m 5) hadden we 5 kandidaten, omdat nog op de valreep een extra kandidaat zich had gemeld. Nieuwkomer Yasemin – die een prima indruk maakte – werd op 2 gekozen, half-nieuwkomer Juke op plaats 3. Daarna op 4 de beurt aan de huidige fractievoorzitter Aaron en – tot zijn lichte teleurstelling – Michiel op 5. De rest van de lijst is te vinden op onze afdelingswebsite. Op het laatst was nog even gedoe over wie lijstduwer zou worden en het leek mij goed daar nog een nette stemming over te houden, wat na enig geharrewar ook gebeurde. Onze huidige DB’er en DB-kandidaat voor straks Ger Timmer werd daarbij gekozen, met Sjoerd Bartlema als hulp-duwer.

Een enerverende avond, waarover tot sluitingstijd in Mozaïek nog werd nagepraat. Iedereen die ik daar sprak vond het (gelukkig) een geslaagde ALV en – niet minder belangrijk – een prachtige kandidatenlijst. Wij zijn er klaar voor!

Kiezen is moeilijk en soms ook pijnlijk

Afgelopen zaterdag vond de ledenvergadering van GroenLinks Amsterdam plaats, waarop de lijst voor de verkiezingen 2006 vastgesteld moest worden. Omdat we hier in Bos en Lommer morgen ook de lijst vaststellen, even gekeken hoe het in z’n werk gaat met de nieuwe half-open voordrachten. De kandidatencommissie had geen gedetailleerde lijst per plaats gemaakt, maar aangegeven wie geschikt werd geacht voor een verkiesbare plaats (inclusief de lijsttrekker) en wie voor een opvolgingsplaats. Overigens gaat bij ons de stemming wel via een andere methode, maar de dynamiek die zo’n voordracht teweeg brengt is opmerkelijk. Algemeen gevoel: er valt echt iets te kiezen en dat is verrekte moeilijk!!

Dat Maarten van Poelgeest lijsttrekker zou worden, stond vantevoren al vast, er was ook geen tegenkandidaat. Lijkt mij ook veruit de beste keus, dus geen probleem. Marijke Vos wordt lijstduwer, als kandidaat voor het wethouderschap, terwijl ze ook eerlijk heeft aangegeven niet in de raad te willen. Maar de strijd om de verkiesbare plaatsen was des te heviger. Het mooie is dat je in een grote afdeling veel goede kandidaten hebt, nadeel is dat altijd mensen teleurgesteld worden. Bijvoorbeeld trouwe en goede krachten als Lonneke Lodder en Paulus de Wilt, die zich in de afgelopen jaren enorm ingezet hebben voor GroenLinks maar door de leden niet eens bij de eerste 10 zijn gezet.

Er werd gestemd per plaats, waarbij telkens een 2e ronde nodig was om de uiteindelijke kandidaat te kiezen. Zittende raadsleden Judith Sargentini en Maarten van der Meer werden volgens verwachting op plaats 2 en 3 gekozen. Daarna werd het echt spannend: Fenna Ulichki (foto) was de eerste nieuwkomer en tevens hoogste binnenkomer op plaats 4. Van dichtbij kon ik zien dat Jeanine van Pinxteren, huidig raadslid die ik ken van de partijraad, al behoorlijk nerveus begon te worden. Groot was dan ook haar opluchting toen ze op plek 5 werd gekozen. De tweede nieuwkomer was Barn Geurts – niet allochtoon, maar wel groen en die hadden we ook nog nodig – op plaats 6. Het lange wachten van Marieke van Doorninck, die al meedeed vanaf plaats 2, werd daarna eindelijk beloond met een 7e plek.

Inmiddels was ik zelf al op weg richting Boxmeer, dus de rest van de stemming niet meer live meegemaakt. Mathieu Hemelaar, nu fractievoorzitter in Westerpark, was toen inmiddels afgehaakt en gaf het stadsdeelstokje over aan Marco de Goede, die op plaats 8 werd gekozen. Opmerkelijk was dat ‘ons’ deelraadslid Atef Hamdy (foto) – waarschijnlijk ook tot zijn eigen verrassing – op plek 9 terechtkwam, een goede kans dus om duo-raadslid te worden en misschien op termijn in de raad te komen. Misschien dat zijn bescheidenheid opviel tussen de vele anderen die tamelijk overtuigd van zichzelf waren? Nu alleen nog een paar mooie campagnefoto’s, Atef! Op 10 kwam Evelien van Roemburg, ook al een collega van de partijraad en verder in de gehele studentenwereld actief.

De rest van de lijst weet ik niet precies, maar die zal binnenkort op de website van GroenLinks Amsterdam aangevuld worden.

Back to business

Na het enerverende werkbezoek weer tijd voor de gewone fractiezaken. Als vanouds een maandagse fractievergadering, strak geleid door Jan die graag op tijd klaar wilde zijn. We blikten terug op de Algemene Beschouwingen, met de complimenten voor Barts inbreng, maar ook de verzuchting dat het wel een erg lange zit was al met al. Het was met mij meerderen opgevallen dat de PvdA nadrukkelijk toenadering zocht tot de coalitie en dan vooral CDA en VVD. Zo langzaamaan werken we alweer toe naar een nieuwe periode; vanaf komend voorjaar is het immers nog krap een jaar te gaan tot de volgende verkiezingen.

Daarna was een eerste concept aan de berut van een initiatiefvoorstel waar ik samen met Marieke aan werk. We kregen het nodige nuttige commentaar, belangrijkste conclusie voor mij: schrijven is schrappen. Ook kwam het plan voor Waterlands Wonen aan bod, waarbij we als fractie van harte Klaas’ inzet steunen om de ambitie voor binnenstedelijk bouwen te verhogen en allerlei merkwaardige uitleglocaties in kwetsbare natuur tegen te houden. We sloten af met een uitgebreide rondvraag, waardoor we toch nog bijna 21.00 haalden. Eén van de dingen waar ik zelf wat mee zit, zijn de reacties van ambtenaren die in de reorganisatie buiten de boot zijn gevallen en op ons als Statenleden beroep doen. Ik vind het een naar gevoel dat ik daar zo weinig aan kan doen.

Na afloop nog met Bart, Imelda, Cheryl en Petra wat gedronken in de 1e klas restauratie op Centraal Station, tot we om 23.00 echt weg moesten.

Weekendje weg

(foto: Jasper de Raadt)

Het afgelopen weekend was ik met (studie)vrienden op stap in Friesland. Weekendje in een huis(je) in Waskemeer niet ver van Appelscha vandaan waar ik zes jaar gewoond heb. Deels een tour nostalgique dus. Erg gezellig!

Wel moest ik zaterdagochtend in redelijke vroegte – dat wil zeggen 8.30 – op pad richting Alkmaar voor de provinciale ledenvergadering. Omdat Bart en Klaas beiden bij de manifestatie tegen A6-A9 verbinding zouden zijn, mijn taak om verslag te doen namens de fractie. Heb in hoofdlijnen verteld wat we gedaan hebben het afgelopen half jaar en welke rol we mogelijk kunnen spelen bij de komende raadsverkiezingen. Aangekondigd dat we drie campagnefolders beschikbaar hebben (zeer binnenkort) met wat de Statenfractie bereikt heeft, als strooimateriaal. Verder weinig spectaculaire vragen, zodat mijn optreden redelijk snel klaar was. Na wat bijpraten met een aantal mensen, weer terug (in de auto ) naar Friesland.

Doe maar wat

Zo ongemerkt de 4.000 bezoekers gepasseerd en dat mag ook wel nu ik iets meer dan een jaar aan de gang ben met dit weblog. In het laatste nummer van provincies.nl (waarvoor ik ook was geïnterviewd) werd over weblogs gemeld dat familie, vrienden en bekenden een belangrijk deel van de lezersschare zijn. In mijn geval ongetwijfeld ook zo, al kan ik aan de afkomst van de bezoekers zien dat niet iedereen in die categorie valt. Moet er eerlijk bij zeggen dat dit weblog vooral ook leuk is voor mezelf en het als een soort dagboek mij helpt mijn gedachten te ordenen, frustraties te uiten en leuke momenten te delen.

Terug naar de waan van de dag: vanavond een rustige fractievergadering. Terwijl Klaas elders discussieert over tienduizenden woningen in de Bollenstreek en Rosina overlegt met de Stichting Groene Leekerlanden, bereiden wij ons voor op de Algemene Beschouwingen van 14 mei. In een eerdere vergadering heeft Bart al de grote lijnen geschetst, nu gaat het om de concrete invulling met moties en dergelijke. In de loop van de tijd zijn er toch heel wat losse en ‘o zo belangrijke’ onderwerpjes bij gekomen die moeilijk in het bredere verhaal in te passen zijn. Hoe je het ook probeert te voorkomen, uiteindelijk ga je toch ook weer een beetje met een boodschappenlijstje op stap.

Omdat Bart en Klaas zaterdag actie voeren tegen de A6-A9 verbinding, mag ik zaterdag op de provinciale ledenvergadering vertellen wat de fractie allemaal heeft uitgespookt de afgelopen maanden. Om me hier vast op voor te bereiden, vraag ik of er nog iets is wat per se gemeld moet worden, maar ik krijg de opdracht mee maar wat te vertellen en verder af te wachten wat voor vragen er zijn. Nou, ook goed hoor, dan doe ik maar wat.

De rotte appels bij GroenLinks…

… fout verleden geen bezwaar.

Onder die originele titel pakt HP/De Tijd weer eens uit over al die verkeerde types die er in mijn partij rondlopen. Met name Sam Pormes, onze senator van Molukse afkomst, moet het ontgelden. De twee anderen (Duyvendak en Karimi) worden er met de haren bij gesleept om toch maar te kunnen concluderen dat bijna een kwart (!) van onze parlementariërs met terreur in verband gebracht kunnen worden. Eindigend met de onheilspellende woorden: “Het grootste probleem van GroenLinks is misschien wel dat niet alleen Sam Pormes een duister verleden heeft.”

WOW!

Net als alle eerdere artikelen in dit blad over het foute verleden van Rosenmöller, Duyvendak of over de banden met Volkert van der G. (‘de kogel van links’) weer een typisch staaltje broddelwerk. Enorm opgeblazen, met flinterdunne aanwijzingen die als je ze heel stellig opschrijft en veel herhaalt bijna ergens op gaan lijken, maar toch niet…

Aan de andere kant natuurlijk een hele eer dat GroenLinks als kleine partij zoveel aandacht krijgt van de rechtse kerk. We doen er nog toe! Voor de volgende keer hoop ik dat mijn roemruchte verleden – al was het maar in een voetnoot – ook aan bod komt.

P.S. Wel een erg goed stuk over de ongebreidelde groei en de status aparte van Schiphol in hetzelfde nummer!