Categorie: Weblog

Geplaatst op

Stadsdelen

Nog voordat de discussie over de stadsdelen echt kon beginnen, lijkt deze al door de PvdA in de kiem gesmoord. Op een ledenvergadering die vooral werd bevolkt door raadsleden en Dagelijks Bestuurders van de stadsdelen (N.B. de PvdA is de grootste partij in alle stadsdelen) bleef weinig heel van de voorstellen van de commissie-Mertens. Een mooi voorbeeld van wat we in de politicologie de mobilization of bias noemen. Dit leidt tot wat Bachrach en Bachratz ‘non-decisions’ noemen, ook wel het tweede gezicht van macht:

a means by which demands for change in the existing allocation of
benefits and privileges in the community can be suffocated before they
are voiced, or kept covert; or killed before they gain access to the
relevant decision-making arena; or, failing all of these things, maimed
or destroyed in the decision implementing stage of the policy process

Ik ben het overigens wel eens met de conclusie dat in het rapport een heldere analyse van het (bestuurlijke) probleem ontbreekt en er vooral toegeredeneerd is naar een oplossing met zeven stadsdelen. De ondergrens van 80.000 inwoners is hierbij tamelijk willekeurig getrokken. Maar ik ben tegelijk van mening dat er wel iets dient te gebeuren met het huidige stelsel en dat het jammer zou zijn om de discussie helemaal stop te zetten.

Veel zal afhangen van wat de andere partijen in de Amsterdamse gemeenteraad gaan doen; zij vormen immers gezamenlijk een meerderheid. Maar ik zou het inhoudelijk en strategisch niet verstandig vinden wanneer GroenLinks zich teveel identificeert met het streven naar zeven stadsdelen en daarvoor een coalitie om de Pvda heen zou bouwen. Laat ik eufemistisch zeggen dat er belangrijker zaken zijn waar onze fractie zich druk om kan maken…

Geplaatst op

Heitelân

Na de ondersteuning van diverse bloggers waar ik eerder over schreef, heeft ook David Rietveld zich voor Bas uitgesproken. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat morgen opnieuw een steunbetuiging zal volgen…

Intussen geniet ik nog van de Fryske folder die aan Bas gewijd is:

GrienLinks hat in
fernijende fisy op tal fan wichtige ûnderwerpen – fan klimaat oant asyl, fan
lânbou oant ekonomysk en sosjaal belied en de oanpak fan ’e kredytkrisis –
dêr’t yn Brussel de politike beslissings oer nommen wurde. It is my op it liif
skreaun om dit fernijende Griene en Linkse lûd krêftich te bringen.


  • Krekt as mei de Europeeske Grûnwetkampanje sil ik ús stânpunten altyd mei passy nei foaren bringe
  • Krekt as yn myn funksjes as foarsitter fan ’e wurkgroep Europa en skriuwer fan it Europeesk ferkiezingsprogramma sil ik brêgen bouwe binnen de Europeeske Griene Partij
  • Krekt as yn myn deistich wurk as foaroanman fan ynternasjonale klimaat- en lânbouprojekten sil ik resultaten helje troch ynhâldlik kommentaar te jaan
  • Ik kombinearje dat mei in yngeande kennis fan klimaat, hannel en lânbou en passy foar de mins

Mei jimme
fertrouwen sil ik dy kwaliteiten ynsette om lieding te jaan oan de Europeeske
fraksje fan GrienLinks sadat de nije enerzjy dy’t we Europa bringe wolle der ek
komt!

Yn ’e mande mei
jimme en de fraksje wol ik Europa Griener en Linkser meitsje. Tank foar jimme
stipe!

Bas Eickhout

Met dank aan ús heit voor de vertaling!

Geplaatst op

Back in tha house

Vanmiddag hadden we voor het eerst sinds bijna twee jaar weer een vergadering in het oude vertrouwde Provinciehuis. Alhoewel, oud en vertrouwd: er is wel een hoop veranderd dankzij de zeer geslaagde restauratie. Ik ben erg onder de indruk van het resultaat, dat ik grotendeels al had kunnen aanschouwen tijdens de provinciale nieuwjaarsreceptie. Intussen wordt er nog flink gewerkt aan de laatste onderdelen, zowel binnen als buiten. Eigenlijk was het een klein wonder dat we vandaag al in de eerste koffiekamer terecht konden voor de commissie Wegen, Verkeer en Vervoer.

De Statenzaal, met een erg fraai tapijt, is ook al grotendeels ingericht en van het nieuwe meubilair voorzien. Het scheelt een hoop nu we met 55 in plaats van 83 Statenleden zijn en ik ben blij dat we van de ouderwetse schoolbankjes opstelling af zijn. Alleen de stoelen ontbreken nog, evenals de naambordjes, zodat ik niet precies wist waar ik straks met mijn fractie kom te zitten (nee, ik ken de plattegrond nog niet uit mijn hoofd).   

Een kleine tegenvaller was dat het bij de vergadering nog net zo koud was als twee jaar geleden. Dankzij het debat en de goed gevulde zaal warmde het snel op, maar ik hoop wel dat daar nog een oplossing voor komt. We hadden het onder meer over de projecten voor wegen en OV in het kader van de Tweede Investeringsimpuls, over de OV SAAL (verbinding Schiphol-Amsterdam-Almere-Lelystad) en over de bereikbaarheid in de ‘grensstreek’ tussen onze provincie en Zuid-Holland. Naar aanleiding van een PvdA motie ging het ook nog over extra inzet op de treinverbinding Haarlem-Schiphol. Uit een vergelijking van de cijfers voor de trein en de bus leek het alsof de bus (Zuidtangent) vele malen meer reizigers trekt dan de trein. Aan het van de middag kwam de aap uit de mouw: de NS hadden zich een nulletje vergist: niet 40.000 maar 400.000 reizigers per jaar…

Hoe dan ook: goed om terug te zijn! Our house is a very fine house:

Geplaatst op

Bloggers bekennen kleur

De strijd om het lijsttrekkerschap nadert zijn ontknoping. Er zijn inmiddels voldoende debatten geweest om een goede indruk te krijgen van alle vijf kandidaten, al begrijp ik ook goed dat sommigen nog tot het laatste moment blijven wikken en wegen. In elk geval is er volop goed nieuws voor Bas. Gisteren maakte vanuit het hoge noorden het Groningse raadslid Mattias zijn steun bekend:

Juist vanuit Brussel is zo veel te bereiken! Ik weet dat Bas dat ook
weet. Ik weet dat hij zich met hart en ziel zal inzetten voor de
GroenLinkse en Europese zaak. En ik weet dat hij inhoudelijk de vloer
aan kan vegen met zijn tegenkandidaten, op meer terreinen dan alleen
groen.

Vandaag voegde mijn collega-Statenlid uit Utrecht Jasper zich in deze rij, al geeft hij tegelijk ook eerlijk zijn reserves bij de keuze weer:

En zo voel ik mij gedwongen te melden dat Bas Eickhout, hoewel met
tegenzin, mijn favoriete kandidaat is. Met tegenzin, omdat hij mij toch
echt te liberaal is. Maar ook die te liberale standpunten weet hij in
het debat wonderwel overeind te houden. Hij is duidelijk de sterkste
debater en weet in simpele bewoordingen uiteen te zetten waar hem nu de
schoen wringt.

Enkele kilometers westelijker is ook Haags raadslid Arnoud er eindelijk uit, nadat hij de spanning vakkundig had opgebouwd:

Ik verwacht dat Eickhout beter als tegengif dient voor Van de Camp (CDA)
en Van Baalen (VVD) vanwege zijn uitstraling en debatkwaliteiten en
daarnaast een aantrekkelijk alternatief is voor de pro-Europese kiezers
van PvdA en D66. Ik verwacht dat hij in het parlement prima tot zijn
recht komt, als een zeer gedreven en intelligent Europarlementariër.

Naast degenen die al via de website van Bas lieten weten zijn kandidatuur te steunen, mooi te zien dat Bas ook door zijn optreden in de debatten GroenLinksers weet te overtuigen. Het is immers straks in de Europese campagne ook zaak mensen aan te spreken die niet tot het bekende clubje sympathisanten behoren, maar nieuwe groepen aan je te binden. Ik denk dat Bas daar bij uitstek toe in staat zal zijn.

Intussen verbaas ik mij over het feit dat de Tweede Kamerleden blijkbaar hebben afgesproken geen voorkeur uit te spreken. Alleen Mariko Peters is, omdat zij met verlof was, er tussendoor geglipt en heeft per ongeluk verklapt voor wie zij is. Ook voor de Eerste Kamerleden geldt de afspraak blijkbaar niet, want zij steunen hun medesenator openlijk.

Wat zou de reden voor deze terughoudendheid toch zijn? Ik kan me twee argumenten voorstellen. Het eerste is: we zullen straks met elkaar moeten samenwerken en als het dan onverhoopt iemand anders wordt dan mijn voorkeur, geeft dat scheve gezichten, neemt hij of zij mij iets kwalijk. Het tweede is dat de voorkeur van een Kamerlid grote invloed kan hebben op de keuze van de leden.

Om met het laatste te beginnen: dat vind ik een onderschatting van de dwarse denkkracht en gezonde eigenwijsheid van onze leden. Steunbetuigingen her en der zijn een prettige steun in de rug, maar of ze nou echt doorslaggevend zijn voor de keuze? Het eerste argument snijdt goed beschouwd ook geen hout. Hoeveel prominente Democraten hebben zich niet voor Edwards of Clinton uitgesproken, terwijl zij nu prima gaan samenwerken met Obama? En wij zijn toch niet van het adagium: you’re either with me, or against me? Oftewel, een keus voor één van de kandidaten is geen diskwalificatie van de anderen. Dus die krampachtige neutrale houding is nergens voor nodig.

Geplaatst op

Geloof en politiek

Zoals sommigen zullen weten, speel ik in mijn vrije tijd op het (kerk)orgel. Dat doe ik ook regelmatig in diensten op zondagochtend, morgenochtend bijvoorbeeld. Niet alleen omdat ik het leuk vind om muziek te maken, maar ook omdat ik een bepaalde manier iets heb met de kerk en met het geloof.

Af en toe komt na de dienst het gesprek wel eens op mijn politieke activiteiten. Zeker in het begin dachten de meesten dan dat ik wel bij het CDA of de ChristenUnie zou zitten (inmiddels weten de meesten wel beter). Hoewel ik in de kerk al heel wat GroenLinksers ben tegengekomen, lijkt de keuze voor een christelijke partij toch logischer.

Meestal gaat het overigens andersom. Mensen die van mij weten dat ik voor GroenLinks actief ben, zijn verbaasd dat ik gelovig ben en zelfs nog regelmatig naar de kerk ga. Voor mij is het zo’n logische combinatie, dat ik hier nauwelijks bij stil sta. Beide overtuigingen zijn heel wezenlijk voor wie ik ben en wat ik denk.

Overigens voel ik mij niet thuis bij politiek met de bijbel in de hand. Ooit heb ik eens iemand horen zeggen dat iedere christen GroenLinks zou moeten stemmen, omdat GroenLinks pas echt het evangelie van Jezus in de praktijk brengt. Zulke woorden zal ik nooit in de mond nemen. Ik kan me meer vinden in de woorden van Mei Li Vos deze week in PS van de week (tijdschrift van het Parool): "Wat wij sociaaldemocraten solidariteit noemen en wat de christenen naastenliefde noemen, is voor mij hetzelfde." Ik zou daar nog de zorg voor de schepping, de opdracht die de mens sinds Adam en Eva heeft meegekregen, aan toe kunnen voegen.

Naar aanleiding van het Kerstfeest en de betekenis daarvan kreeg ik laatst een discussie over wat ik nou eigenlijk geloof. Elke keer overvalt die vraag mij weer. Ik vind het makkelijker om uit te leggen waarom ik voor GroenLinks sta, dan uit te leggen wat ik vind van God, om van Jezus of de Heilige Geest nog maar te zwijgen. Het wordt misschien nog wel het beste kernachtig verwoord door Henk Leegte van de Doopsgezinde Gemeente in Amsterdam, die in dezelfde reeks in PS wordt geïnterviewd:

Ik geloof van alles, maar ik weet niets zeker. Ik hoop dat er iets is. In de doopsgezinde kerk hebben we dat iets uitgebouwd tot iemand en afgesproken dat we die God noemen. Ik neem de bijbel als inspiratiebron om de zoektocht in het leven vorm te geven, want een mens kan niet fantaseren zonder plaatjes. Religie geeft de taal en rituelen om je geloof vorm te kunnen geven. (…) Ik zou willen dat God zo was als we hem voorstellen, en soms kan ik denken: verdomd, het is nog waar ook.

Geplaatst op

Na Essent ook NUON?

Over de mogelijke verkoop van Essent aan RWE wordt nog volop gesteggeld. Een grote minderheid in de Tweede Kamer, inclusief regeringspartij PvdA, vindt het eigenlijk geen goed idee. Met als belangrijkste argumenten dat RWE nog een ongesplitst bedrijf is en dat het bepaald geen duurzame reputatie heeft. Minister Van der Hoeven zegt weinig te kunnen doen. Andere Kamerleden maken zich weer zorgen over de doelen waaraan de provincies het geld van de verkoop zullen gaan besteden, bang dat het opgaat aan ‘hobbyisme’ en ‘onzinnige projecten’. Gelukkig heeft de Tweede Kamer daar geen last van…

Inmiddels lijkt ook NUON rijp voor de verkoop. De provincie Gelderland (met bijna de helft van de aandelen) en de gemeente Amsterdam (bijna 10%) hebben hier wel oren naar, Fryslân wilde al veel langer van de aandelen af. Noord-Holland heeft als andere aandeelhouder van betekenis telkens een afwijkend standpunt ingenomen. We hebben ons destijds verzet tegen de splitsing in een netwerkdeel en een productiedeel, maar dat is inmiddels een gelopen race. Daarnaast vinden de Staten (van SP tot VVD) dat energievoorziening een overheidstaak is en daarom in publieke handen dient te zijn. Dit geldt voor de beide onderdelen van NUON. Het argument dat de overheid zich alleen met het netwerk dient te bemoeien en al het andere ‘commerciële’ activiteiten zijn (en dus verkocht kunnen worden), vind ik niet overtuigend. Het is immers niet alleen belangrijk leveringszekerheid te bieden, maar ook te beïnvloeden welke stroom er door de kabels en leidingen gaat!

Indien de andere publieke aandeelhouders echter instemmen met de verkoop van NUON, ontstaat een nieuwe situatie. Als het toch tot verkoop van de aandelen zou komen, lijkt het mij logisch een koppeling te maken tussen de bron van de extra middelen en de besteding van die middelen, als u begrijpt wat ik bedoel…

Geplaatst op

Wetten, gezag en handhaving

In vele provinciehuizen zal vorige week een nieuwjaarsbijeenkomst zijn opgeluisterd door een toespraak van de Commissaris der Koningin. Zo ook in Noord-Holland, waar GroenLinkser Harry Borghouts deze opening al enige jaren mag verzorgen. In tegenstelling tot vrijwel al zijn collega’s slaagt Borghouts er  jaarlijks in met deze speech ook de landelijke media te bereiken. Zijn opmerkingen over het rookverbod werden door heel wat kranten opgepikt. Minister Ab Klink kwam, even voorspelbaar als flauw, als enige reactie met een opmerking over geld in IJsland. Inhoudelijk ging hij niet op de kritiek in.

Van de minister begrijp ik dat hij niet de tijd had om de tekst van Borghouts na te lezen en daarom weinig to-the-point reageerde. Het is ook nog wel te begrijpen dat een minister die zich zo vereenzelvigd heeft met het rookverbod op elke vorm van kritiek zo gebeten reageert. Maar ik had toch van mijn mede-GroenLinksers verwacht dat zij iets meer zouden doen dan afgaan op persberichten. Ongetwijfeld heeft Christian het ironisch bedoeld, maar zijn commentaar slaat de plank behoorlijk mis. Over de bij elkaar geraapte voorbeelden die die geen ander doel lijken te hebben dan Borghouts te beschadigen, zal ik verder maar zwijgen.

Allereerst heeft Borghouts niet tegen het rookverbod gepleit, maar aangegeven welke concrete problemen het voor de overheid meebrengt voor de handhaving en daarmee voor haar gezag. Ten tweede noemt Borghouts juist expliciet maximumsnelheid als een regel die relatief eenvoudig te handhaven is: 

Ik heb reeds zeer lang de opvatting dat als een wet in het Staatsblad
staat, de wereld nog niet is veranderd. Wetten die constituerend beogen
te zijn, een nieuwe werkelijkheid proberen te bewerkstelligen, hebben
noodzakelijkerwijs een breed draagvlak nodig, tenzij de handhaving
ervan relatief eenvoudig is, zoals bij snelheidsovertredingen. En een breed draagvlak ontstaat door uitleg, overleg, overreding,
communicatie. Ontbreekt het draagvlak, wordt de wet in betekenende mate
niet nageleefd dan tast dat het gezag van de wetgever, van de overheid
aan.

Het lijkt mij een valide punt, dat ook door een aantal hoogleraren in de Volkskrant wordt onderschreven. Let wel, Borghouts zegt nergens dat alle verboden maar opgeheven moeten worden, dus de blogs met ‘grappige’ voorbeelden zitten er ook naast. Ik mag toch hopen dat er binnen GroenLinks voldoende besef is dat de wereld morgen niet ineens helemaal anders is geworden, omdat we vandaag een wet hebben ingevoerd?