Categorie: Weblog

De discussie over de lijsttrekkerskandidaten is nu echt losgebarsten, met bijbehorende peilingen (stem Bas Eickhout!). Leuk toch, zo’n referendum! Uit de wandelgangen weet ik inmiddels welke drie kandidaten door de commissie voor nummer 1 worden voorgedragen. De meeste speculaties lijken in de goede richting te gaan, de meeste twijfel is er nog over de derde kandidaat …

Maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben. Vandaag daal ik af naar de basis: de lokale politiek. Met het afdelingsbestuur in Bos en Lommer zetten wij onze eerste schreden op weg naar de deelraadsverkiezingen van 2010. Langzaamaan wordt duidelijk wie van de huidige raadsleden nog door willen en we zien her en der al wat nieuw talent opduiken. Volgend voorjaar moet er een voorstel liggen voor een kandidatencommissie, een programmacommissie en een campagneteam.

Voor het zoeken van de kandidaten willen we (net als in 2006) met een paar andere stadsdelen gaan samenwerken. Dat is efficiënt en biedt tegelijk ook een goede remedie tegen het ons-kent-ons gehalte waar veel lokale afdelingen last van hebben. Vanuit Bos en Lommer kunnen we twee goede mensen voor die commissie leveren, dus dat komt goed. Lastiger wordt het vinden van mensen om het programma te schrijven en de campagne op te zetten… Hierbij dus vast een eerste oproep!

Ook maak ik meteen van de gelegenheid gebruik om reclame te maken voor de kadervorming die door GroenLinks Amsterdam wordt georganiseerd. De term klinkt wat oubollig, maar wat het op neerkomt is dat je kennismaakt met de (geschiedenis van) GroenLinks, leert hoe lokale politieke werkt en wat het (deel)raadswerk inhoudt. Kortom, een hele mooie manier om te ontdekken of je misschien voor GroenLinks gekozen zou willen worden in 2010.

Ik wist het al enige tijd, maar nu Bas Eickhout zijn kandidatuur voor het lijsttrekkerschap officieel bekend heeft gemaakt, kan ik er ook hier over schrijven. De reden is dat ik Bas van harte steun in zijn streven om GroenLinks bij de Europese verkiezingen aan te voeren. De komende weken zal ik via dit weblog en op diverse andere manieren zijn campagne ondersteunen. In elk geval roep ik iedereen alvast op bij deze peiling op Bas te stemmen!

Sowieso vind ik het mooi om te zien dat er echt iets te kiezen is. Er wordt inmiddels druk gespeculeerd over de vraag welke drie kandidaten door de commissie worden voorgedragen voor plek één. Overigens is er dankzij een uitspraak van de partijraad (waarvan ik een van de aanstichters ben) geen belemmering voor degenen die volgens de commissie geen lijsttrekker moeten worden. Zij kunnen gewoon meedoen met het referendum, al hebben de anderen een streepje voor. Het wordt vooral belangrijk zoveel mogelijk leden te motiveren om te gaan stemmen (GOTV) , zodat we een geldige uitslag krijgen.

In de aanloop naar de Statenverkiezingen van 2007 hebben we met het campagneteam regelmatig vergaderd in de kroeg. Hoewel het altijd erg gezellig was en we ook een goede campagne hebben gehad, denk ik toch dat het niet de meest geschikte omgeving is om efficiënt te overleggen (al was het maar omdat je soms moeite hebt elkaar te verstaan, wat tot allerlei misverstanden kan leiden). Gisteravond had GroenLinks Amsterdam een ledenvergadering georganiseerd in P96, u raadt het al… een kroeg. Mij bekroop hetzelfde gevoel: het is erg gezellig en het grote voordeel is dat je na afloop meteen met een biertje in de handen staat. Bovendien heb je niet het idee dat je weggekeken wordt, zoals elders nog wel eens voorkomt, omdat de zaalbeheerder graag naar huis wil. Maar of het nu de juiste plek is voor een ledenvergadering, dat vraag ik me sterk af.

Al met al viel het me dus eigenlijk best mee hoeveel zinnige dingen nog gezegd en gedaan zijn deze avond. Zelf mocht ik vanuit de Amsterdamse delegatie iets vertellen over het afgelopen half jaar (nou ja iets meer) in de partijraad. Bij het terugkijken viel me op dat in die relatief korte tijd toch heel wat boeiende onderwerpen voorbij zijn gekomen. Om wat te noemen: de commotie rond Wijnand Duyvendak en de verantwoording daarover door fractie, partijbestuur en de hoofdrolspeler zelf; de procedure voor het kiezen van de kandidaten voor de Europese lijst (inclusief de voordracht van de kandidatencommissie); de evaluatie van de nieuwe verkiezingsprocedure; de voortgang van het Toekomstproject.

Na de plannen van het bestuur, de begroting voor het nieuwe jaar, nieuws over de Studentenwerkgroep en de rondvraag was het tijd voor de eerste drankronde. Vervolgens vertelde Marijke Vos iets over de commissie-Mertens die het bestuurlijk stelsel van Amsterdam onderzoekt, onder meer de samenvoeging van stadsdelen. In vier groepen werd doorgepraat over de metropool Amsterdam (daar zat ik bij), democratische legitimiteit, dienstverlening en bestuurlijke effectiviteit.

Het blijft een tamelijk abstracte discussie met een hoog tekentafelniveau, die overigens snel concreet wordt zodra het verdwijnen van jouw stadsdeel of van Amsterdam als geheel in het vizier komt. Ik heb maar weer eens mijn stelling op tafel gelegd dat elk probleem zijn eigen schaal heeft, maar je je democratisch stelsel daar nooit op kunt inrichten en dus vooral praktische oplossingen moet zoeken. Wat overigens iets anders is dan allerlei hulpconstructies van bestuurlijke samenwerking buiten het zicht van de (deel)raad die her en der ontstaan zijn. De terugkoppeling uit de groepen was kort en krachtig en de behoefte om verder hierover te discussiëren gering, zodat iets na half elf het tijd werd officieel aan de borrel te beginnen.

Normaal gesproken ben ik een trouwe congresbezoeker. Weliswaar ben ik te jong om alle GroenLinks congressen te hebben meegemaakt, maar sinds Zwolle (januari 1998) heb ik volgens mijn eigen administratie ze allemaal bezocht, op één na. Daar is sinds zaterdag nog één bijgekomen en het toeval wil dat het de tweede keer een congres in Tilburg betrof, zodat ik nog steeds 013 niet van binnen heb gezien. De reden was overigens dat ik een weekendje met vrienden heerlijk heb uitgewaaid op Texel, ook niet verkeerd.

Gelukkig heb ik dankzij de planeet heel wat reacties tijdens en na het congres meegekregen. Omdat ik de nieuwe tekst nog niet heb gezien, vind ik het lastig om te beoordelen of een flets programma kleur heeft gekregen, of dat het eigenlijk nog steeds niet geweldig is. Voorlopig constateer ik maar dat het een constructief congres is geweest in de goede partijtraditie en dat we de boel mooi bij elkaar houden, van Kritisch GroenLinks tot en met links-liberaal. 

Bovendien was ik blij met het bericht dat als voornaamste nieuws uit het congres alle media haalde: GroenLinks is klaar om te regeren. Zoals dat hoort bij een volwassen partij en in navolging van vele groene zusterpartijen in West- en Oost-Europa. Dat we moeten regeren vond ik al een tijdje… maar laat ik niet zuur zijn en blij zijn dat onze partijleider dit nu zo duidelijk uitspreekt. Op naar 2011!

Vanmiddag was ik in De Rode Hoed bij de presentatie van Geluk! het nieuwe boek van Femke Halsema. De ondertitel ‘ Voorbij de hyperconsumptie, haast en hufterigheid’ was de leidraad voor het gesprek dat Martin Sommer (Volkskrant) met Femke had. Afgelopen vrijdag had ik ook al in Pauw&Witteman een en ander over het boek gehoord.

Ik moet eerlijk zeggen dat uit deze interviews mij de analyse en bijbehorende (politieke) boodschap nog niet echt helder zijn geworden. Dan heb ik het met name over de rol van het individu en de staat en de vraag of moraliseren mag en zo ja, hoe(ver)? Ook ben ik benieuwd te lezen op welke manier haast, hufterigheid en hyperconsumptie samenhangen. Dat ligt vast aan mij, dus ik ga Geluk! eerst eens lezen en zal dan pas oordelen. Tot die tijd maak ik nog even reclame, want ik vind het zeer te prijzen dat politieke leiders ook in geschrift van zich laten horen:

Consumeren is lekker. Het troost en het lijkt de kortste route naar een gelukkig leven. Dus rennen we van onze impulsaankopen via de hypotheekadviseur naar de kredietverstrekker. We werken en spenderen ons een slag in de rondte. En als we eens achterover hangen, herinneren politici ons er wel aan dat de ‘welvaart’, de ‘koopkracht’ en het ‘consumentenvertrouwen’ omhoog moeten.

Langzaam maar zeker verandert ons land in een hyperconsumptieve samenleving waarin onderlinge competitie in luxe, de macht van snel verdiend geld en leven op krediet bepalend zijn. Een samenleving ook waarin kwetsbare mensen achterblijven, wellevende omgangsvormen het onderspit delven en natuur en milieu het kind van de rekening worden.

In Geluk! Voorbij de hyperconsumptie, haast en hufterigheid analyseert Femke Halsema hyperconsumptie als een ‘slechte koop’: we worden meer consument en minder burger; de nationale welvaart groeit terwijl ons welzijn en geluk achterblijven. Het kan anders als politici moedige keuzes durven te maken. Glashelder schetst Halsema het politieke alternatief van eerlijke economische verhoudingen en een solidaire en gelukkige samenleving. Een positief en oorspronkelijk geluid in verwarrende tijden.

Kopen dus!