Het was vandaag weer een ‘partijraad-ligt-dwars’ zaterdag. ’s Ochtends een groot aantal onderwerpen die met de verantwoording van het partijbestuur te maken hadden. We liepen door het grote aantal mensen dat iets wilde zeggen behoorlijk uit de tijd. Het meest stoorde mij de discussie over Project 2008, waarmee we binnen de partij uitgebreid in debat gaan over de beginselen, de organisatie en de strategie. De commissies die deze drie debatten sturing zouden moeten geven waren volgens de meerderheid van de partijraad (ik zat daar niet bij) niet democratisch genoeg samengesteld. Na oeverloos heen en weer gepraat daarover kwam er uiteindelijk een motie op tafel – die werd aangenomen – waarin werd opgeroepen het hele proces opnieuw te doen: dat wil zeggen een profiel opstellen en dan nieuwe mensen voor de commissies te gaan zoeken. Nog los van het feit dat het duidt op onterecht wantrouwen richting het partijbestuur, ook praktisch vrijwel niet uitvoerbaar en enorm vertragend. Dat zijn van die momenten dat ik me erger aan de toch wat negatieve en wantrouwende insteek die sommigen in de partijraad hebben: het komt van de ‘hotemetoten’ in de partij dus het zal wel niet goed zijn… Ook geen leuke start voor het nieuwe partijbestuur: laten we hen nou ook eens ruimte en vertrouwen geven om hun werk in het belang van GroenLinks te doen in plaats van overal bovenop te zitten en alles te willen controleren.
Aan het eind van de middag volgde nog een debat over de (niet)deelname aan de coalitiebesprekingen. Femke noemde nog eens de drie argumenten die destijds ertoe hadden geleid ‘nog niet’ beschikbaar te zijn, gevolgd door de vraag of iemand dan werkelijk geloofde dat GroenLinks er met CDA en PvdA uitgekomen zou zijn en we nu een groen, sociaal en tolerant kabinet zouden hebben? In de reacties kwam vooral naar voren dat je weliswaar niet weet wat de uitkomst zal zijn, maar dat je in elk geval het gesprek aan moet gaan. Die opmerking heb ik ook regelmatig tijdens de provinciale campagne gehoord. Daarnaast viel me op dat Femke nog eens nadrukkelijk aangaf dat de PvdA ons er niet bij wilde hebben en de SP eigenlijk inhoudelijk dichterbij het CDA staat dan GroenLinks. Misschien ook een reden om wat terughoudender te zijn met linkse lentes en linkse samenwerking?
Achteraf begreep ik van Femke dat ze not amused was met de manier waarop de discussie ging en mij ook kwalijk nam dat ik het woord ‘fout’ in combinatie met ‘volgende keer echt anders’ in de mond genomen had. Nou ja, ik sta nog steeds achter de ingezonden brief van eind december, dus dat kan geen verrassing zijn. Terwijl ik just probeerde aan te geven dat de keuze nu eenmaal gemaakt is en hoewel ik het ermee oneens ben, die respecteer ik, maar dat je misschien wel iets hieruit zou kunnen leren voor de volgende keer dat kabinetsdeelname aan de orde is. Bijvoorbeeld dat we ons niet moeten vastklampen aan PvdA en SP en het idee van linkse samenwerking, maar juist de eigen ideeën en eigen kracht van GroenLinks moeten benadrukken. Met daarbij geen valse bescheidenheid over wat je met 7 zetels kunt bereiken. Maar ik merkte dat het onderwerp formatie nog steeds behoorlijk gevoelig ligt…