Na het enerverende werkbezoek weer tijd voor de gewone fractiezaken. Als vanouds een maandagse fractievergadering, strak geleid door Jan die graag op tijd klaar wilde zijn. We blikten terug op de Algemene Beschouwingen, met de complimenten voor Barts inbreng, maar ook de verzuchting dat het wel een erg lange zit was al met al. Het was met mij meerderen opgevallen dat de PvdA nadrukkelijk toenadering zocht tot de coalitie en dan vooral CDA en VVD. Zo langzaamaan werken we alweer toe naar een nieuwe periode; vanaf komend voorjaar is het immers nog krap een jaar te gaan tot de volgende verkiezingen.
Daarna was een eerste concept aan de berut van een initiatiefvoorstel waar ik samen met Marieke aan werk. We kregen het nodige nuttige commentaar, belangrijkste conclusie voor mij: schrijven is schrappen. Ook kwam het plan voor Waterlands Wonen aan bod, waarbij we als fractie van harte Klaas’ inzet steunen om de ambitie voor binnenstedelijk bouwen te verhogen en allerlei merkwaardige uitleglocaties in kwetsbare natuur tegen te houden. We sloten af met een uitgebreide rondvraag, waardoor we toch nog bijna 21.00 haalden. Eén van de dingen waar ik zelf wat mee zit, zijn de reacties van ambtenaren die in de reorganisatie buiten de boot zijn gevallen en op ons als Statenleden beroep doen. Ik vind het een naar gevoel dat ik daar zo weinig aan kan doen.
Na afloop nog met Bart, Imelda, Cheryl en Petra wat gedronken in de 1e klas restauratie op Centraal Station, tot we om 23.00 echt weg moesten.
Eerste stop (nadat we de stoptreintocht door het Zeeuwse land hadden doorstaan) was het Provinciehuis in Middelburg. Daar werden we door Wies Saman (CDA), voorzitter van de commissie Economie en Mobiliteit, welkom geheten. Daarna twee presentaties vanuit de ambtelijke staf voor verkeer en infrastructuur. De eerste van R. Blacquière (hoofd Verkeer en Vervoer) ging in op twee belangrijke projecten waar Zeeland de komende jaren mee bezig zal zijn. Allereerst de Zeeland Seaports, ontwikkeling van het havengebied van Vlissingen (containers) en met name ook Terneuzen (chemie en distributie). Interessant om te zien hoe deze havens zich ontwikkelen ten opzichte van Rotterdam aan de ene en Antwerpen aan de andere kant. Ook de wat gespannen verhouding met de Vlamingen over noodzakelijke aanpassingen op Nederlands grondgebied kwam hierbij aan bod. Bijvoorbeeld een extra sluis bij Terneuzen of de verdieping van de Westerschelde zijn van groot belang voor Antwerpen, maar veel minder (of zelfs helemaal niet) voor de Zeeuwse havens. Het tweede project was de Sluiskil tunnel, de verbinding tussen Zeeuws-Vlaanderen en Vlaanderen – kosten zo’n € 285 miljoen euro – die onmogelijk door Zeeland alleen betaald kan worden, terwijl het Rijk er niet meteen het belang van inziet. De bedoeling is nu om de 
’s Middags gingen we door naar de Westerscheldetunnel, waar we een rondleiding kregen met uitleg over het tolsysteem en de veiligheidsmaatregelen. Mooi om te zien hoe elke auto die de tunnel ingaat precies gevolgd kan worden en hoe snel verdachte signalen geregistreerd kunnen worden (met de bijbehorende snelle maatregelen als bijvoorbeeld ineens een auto stil komt te staan in de tunnel). Wat betreft de tarieven werd wel duidelijk dat het systeem met t-tags (abonnementen waarmee je 25% korting krijgt) wat al te populair is geworden, waardoor de inkomsten lager zijn dan geraamd. In tegenstelling tot de prognoses blijkt namelijk ruim 60% van de passerende auto’s of vrachtwagens nu een t-tag te hebben. In het kantoor in Terneuzen schetste directeur Tin Buis vervolgens hoe de tunnel tot stand gekomen is, met name ook de ingewikkelde politieke besluitvorming. Door een NV op te richten, met 95,4% aandelen van het Rijk, werd het mogelijk de tunnel te financieren. De kosten worden door tolheffing weer terugverdiend, terwijl de kosten tegelijk niet op de begroting van Verkeer en Waterstaat terechtkomen (belangrijk in verband met EMU normen). Inmiddels wil minister Zalm de aandelen graag zo snel mogelijk verkopen, de vraag is dan wat Zeeland met zijn aandelen zal gaan doen (de overige 4,6%). Dirk Grevink ging nader in op de mogelijkheden voor beprijzing elders in het land. Men is al druk bezig met een project voor de Eindhovense rondweg, vanwege het Noord-Hollandse bezoek had hij nu ook eens gekeken naar een verbinding A8-A9 en hoe die gefinancierd zou kunnen worden en naar de Amsterdamse ringweg A10. Het tweede voorbeeld sprak mij begrijpelijkerwijs wat meer aan 
, maar wel bewondering voor de creativiteit om alternatieve financiering en beprijzing toe te passen. 
) naar Friesland.