Wat een bizarre, laffe daad… Vanochtend nog half in slaap flarden van het nieuws via de wekkerradio: eerst nog ‘een schietpartij een Oost’, al gauw een (politieke) moord op Theo van Gogh.
Eerlijk gezegd ergerde ik me altijd mateloos aan wat hij zei en schreef, al zat er zo af en toe een column tussen waar ik bij dacht: ‘spijker op z’n kop’. Maar godzijdank zijn (waren?) we een land waar voor alle meningen ruimte is, van El Moumni tot Geert Wilders. En dan dit… het is toch gewoon niet voor te stellen dat onze samenleving naar dit niveau is afgedaald. Met een moord als extreme uiting, maar in het algemeen de bedroevende manier waarop we met elkaar omgaan.
Met grote instemming las ik de reactie van Femke:
Moord op van Gogh is monsterlijke daad
De moord op Theo van Gogh is een monsterlijke daad. GroenLinks is diep geschokt over deze aanslag. Het is een ultieme uiting van schandalige intolerantie.
Verschrikkelijk is het boven alles voor zijn zoon, naaste familie en vrienden.
Wij wensen hen alle sterkte toe bij het verwerken van Theo’s dood.
Nederland verliest met Theo van Gogh een humorvolle beroepsprovocateur.
Hij was niet alleen een vooraanstaande filmmaker, maar ook een groot voorvechter van de vrijheid van meningsuiting.
Theo kon hard oordelen, ook over GroenLinks, maar verloor nooit zijn betrokkenheid.
Hij hield ons scherp en provoceerde ons graag, maar hij was ook zacht in persoonlijke verhoudingen. Daarom is ons verdriet zo groot.
(…)
Het is een inktzwarte zwarte dag die leidt tot grote zorgen over het maatschappelijke klimaat in ons land.