Lang geleden, we hebben het dan over de glorietijd van – in willekeurige volgorde – Cor Lems, Joop Gall, Hennie Meijer en Hans Werdekker, spaarde ik albums vol Panini plaatjes. Het was de tijd dat iedere voetballer een snor had en een ruige mat in de nek.
Met mijn zuurverdiende zakgeld toog ik naar drogisterij De Jong om één, soms twee zakjes met zes voetbalplaatjes te kopen. In mijn herinnering kostten die toen 50 cent. Groot was de frustratie, zeker naarmate het album voller raakte, als de helft of meer van die plaatjes dubbel bleek te zijn. Om een of andere reden slaagde men er bovendien in om in die zakjes een overdaad aan lelijke en impopulaire voetballers te stoppen, terwijl het onmogelijk leek Dennis Bergkamp of, vooruit, Romario aan te treffen.
Ook het ruilen met de vriendjes van school en voetbalclub bood op een gegeven geen soelaas meer. Dan zat er weinig anders op dan de paar lege plekken open te laten, of tegen betaling bij Panini de ontbrekende plaatjes te bestellen. Dat laatste deed ik dan na veel vijven en zessen meestal toch. Binnenkort nog eens aan mijn ouders vragen of die albums nog ergens bewaard zijn.
Een paar dagen terug hoorde ik in de metro twee jongemannen, ik vermoed zo ongeveer van mijn leeftijd, met een zelfde nostalgie spreken over de tijd dat zij plaatjes spaarden. Uit hun gesprek begreep ik bovendien dat zij kort daarvoor allebei het Panini album voor het EK 2008 aangeschaft hadden en weer ouderwets hiervan in de ban waren.
U raadt het al, ik ben ook voor de verleiding gezwicht en heb gisteren het album gekocht. Meer dan 500 (!) plaatjes, variërend van ‘gezicht op Klagenfurt’ tot de mascotte van Kroatië. Ze weten wel hoe ze die arme jongetjes het geld uit de zak kunnen kloppen!
Of juist de twintigers en dertigers? Want toen ik het album kocht zei de jongedame achter de balie mij ook al dat het vooral mijn generatie is die aan het verzamelen is geslagen. Met dit verschil dat er meteen 10 of 15 zakjes tegelijk worden ingekocht. Ik zit na twee dagen ook al op 18 zakjes en erger me bovendien opnieuw aan al die zinloze dubbelen: de linkerhelft van het stadion in Zürich! En waarom krijg ik wel Wilfred Bouma en Demy de Zeeuw, maar geen Sneijder of Van der Vaart?
Jemig, nooit gedacht dat dit weer zo verslavend zou kunnen zijn! Overigens: als je ook aan het sparen bent en je hebt toevallig dubbelen…
In iedere kerk vertelde de organist van de dag, Aart Bergwerff, over de geschiedenis van het orgel, de bouw en restauraties en de verschillende klanken. Vooraf aan het concert demonstreerde hij ook de verschillende registers. Hoewel ik zelf orgel speel, heb ik vrij weinig verstand van typen orgels en orgelbouwers, dus ook voor mij erg leerzaam… Met name het orgel in de protestantse kerk van Zandvoort was prachtig om te horen. In de afgelopen twee jaar helemaal gerestaureerd en met wat voor een resultaat. Door de repertoirekeuze en het spel van Aart Bergwerff klonk het nog eens extra mooi!